Fulltime moederschap

Vervolg op Dag Carrière, Welkom Moederschap (deel 2): https://mamaplaats.nl/profiel/mijn-posts/blog/268895

Eenmaal terug in Nederland, voelde ik mij heerlijk in mijn vel. Ik was erg blij dat ik mijn doel heb bereikt. De kinderen hadden een plek op school. Daar heb ik mijn schoonfamilie aan te danken. Mijn grote zorg was om aan een woning te komen. Wij stonden al maanden ingeschreven bij de woningbouwvereniging en bij een aantal privé bemiddelaars. Deze laatste kost geld en met ons spaargeld gingen wij zuinig om.

Ik ging met de kinderen op stap om schoolartikelen in te slaan en de nodige kleren aan te schaffen. Voorbereidingen treffen voor de komende maanden was een vanzelfsprekende bezigheid waar ik mij met liefde mee aan de slag ging. De kinderen en ik hadden het erg druk daarmee en de dagen vlogen voorbij. De zonnige zomerse dagen zwommen wij in het zwembad van schoonfamilie, gingen wij de natuur in en op de frisse en regenachtige dagen brachten wij binnen door. Ik las een boek terwijl de meisjes contact onderhielden met hun vrienden die achterbleven. Zoontje lief speelde dan met een neefje met wie hij toen leuk mee kon spelen. Er viel niet veel te doen wegens de gevolgen van de pandemie. En zo ging het leven door totdat de schoolvakantie tot een einde kwam.

Al snel vond ik een nieuwe uitdaging: supermarkten bezoeken om te achterhalen waar ik het lekkerst voedselwaren kon halen tegen de beste prijzen. En de daarop volgende hobby werd het uitzoeken of er in Nederland (net als in de Verenigde Staten) ook coupons te bemachtigen zijn. Want immers, wie wilt kopen zonder het fijne gevoel van besparen? Ik ben een shop-o-holic wanneer het aan coupons aankomt. Ik krijg daar een rush van. In de VS shopte ik alleen gebruik makend van coupons. In Aruba was dat een ander verhaal. Daar shopte ik alleen voor de hoogstnoodzakelijke. In de VS schreef ik mij in bij verschillende shopping malls, werd vaste klant en voor ik het wist kreeg ik e-mails vol coupons. Ik was dus gewend om in de VS nooit de volledige vraagprijs te betalen. Ik plande dan ook shopping marathons in. Dat was de normaalste zaak van de wereld en mijn kinderen waren het gewend.

In Nederland gaat dat anders aan toe. Ik wilde al snel huilen toen ik uitverkoop zag met 20% korting. Mijn dochters zeiden al snel dat ik het niet makkelijk zou hebben in Nederland. Zij kennen mij door en door. Honderden dollars besparen per dag was de normaalste zaak van de wereld voor mij. Maar honderden euro’s per dag besparen bleek een zeer grote uitdaging: vrijwel onmogelijk. Dit doel is alleen haalbaar wanneer je binnenblijft, een boek leest of met een wandeling in de natuur je dag vult. Mijn aanpassingsvermogen werd flink op de proef gesteld. En zo ook die van mijn dochters.

Inschrijven bij verschillende platforms voor het vinden van een baan zag ik als vanzelfsprekend. Ik wilde toch weer aan de slag. De hele dag ‘niksen’ zat mij niet lekker. Ik wilde graag parttime aan de slag. Online schreef ik mij in bij een uitzendbureau en vrij snel werd ik gebeld voor een fulltime baan voor twee weken. Niet waar noch wat ik zocht, overgekwalificeerd en ongelooflijk onderbetaald via een uitzendbureau ging ik met plezier naar mijn eerste baan sinds mijn terugkeer. Ik was ontzettend blij daar ik zeer leuke collega’s, een erg fijne werkomgeving en tijdelijke inkomsten had. Twee weken liepen uit tot vijf weken. Ik werd gebracht en gehaald door mijn man. De kinderen werden ook gebracht en van school gehaald.

Na vijf weken fulltime aan de slag te zijn geweest, was ik klaar om te gaan solliciteren naar een andere baan. Mijn verwachtingen heb ik snel moeten aanpassen aan de werkelijkheid. Ook al was ik gewend aan leidinggevende en beleidsfuncties, was mijn doel een gebalanceerd werk/privé leven. De afwijzingen zorgden voor een deuk in mijn geluksgevoel en dwong mij gaan nadenken waarom ik zo graag weg wilde uit mijn ‘perfect’ leven. Waarom wilde ik zo graag alles achterlaten? Waarom wilde ik graag terug naar Nederland? Ik wist het antwoord, maar met de jaren is mijn aanpassingsvermogen veranderd. Ik ben verslaafd aan werken en heb ontzettend veel moeite met loslaten. Ik houd zielsveel van mijn kinderen. Ik zou mij een leven zonder hen niet aankunnen. Zonder mijn kinderen ben ik niet levensvatbaar. Mijn kinderen zijn God’s zegen. De allermooiste cadeau wat ik van God heb mogen ontvangen. Ik ben deze zegen erg dankbaar en zal aan deze zegening volhouden tot mijn ogen voorgoed sluiten. Aanpassen is dus de beste oplossing. Het aanpassen voelt aan als een marathonloop voor iemand met een zeer slechte lichamelijke conditie. Dat heb ik trouwens ook.

Terwijl ik dit schrijf, zie ik door het raam dat het sneeuwt, natte sneeuw, en besef ik dat mijn mannetje (mijn zoontje) zo direct naar buiten wilt. Zodoende heb ik voor vandaag voldoende geschreven en ga ik mij klaarmaken voor de kou in de speeltuin. Brrr…