Food problems!

Food problems!

Het eten en drinken wordt steeds meer een strijd. Norah drinkt al maanden slecht, maar heeft gelukkig nog wel natte luiers waardoor het nog niet zorgelijk is. Appelsap vermengd met water lijkt tot nu toe het beste medicijn waarbij ze meer binnen krijgt dan eerst.

Brood eten gaat tegenwoordig ook heel goed maar verder is eten en drinken wel een drama. Norah houdt niet van koekjes of andere tussendoortjes, maar eet wel graag mee van ons bord. Toetjes, fruit en andere zachte dingen gaan er het beste in. Deze structuur lijkt het beste ook te passen bij Norah, ook al vind ze alles wel lekker. Ze vindt echt bijna alles lekker maar op de momenten dat ze moet eten, doet ze het niet. Het blijft echt een zoektocht en de ene keer werkt dit, de andere keer dat. Dat maakt het zo frustrerend.. Ene moment gaat het halve bakje leeg zonder gedoe en andere moment na 2 happen al drama..

Norah eet bijvoorbeeld de laatste tijd heel slecht het avondeten. Ze zit heel (bewust) achterstevoren in de kinderstoel, zeurt of zelfs huilt (dramaqueen!) wanneer ze weer een hap aangeboden krijgt en kauwt totaal niet waardoor het eten er soms volledig weer uit komt. Ook lijkt het vaak dat ze zweet met het eten en maakt ze zichzelf te druk waardoor het dus weer een strijd wordt. Ik kan er alles aan doen (op de kop staan, feestje maken bij een hap, vliegtuigje spelen of streng zijn) om het er toch in te krijgen op een juiste manier maar het gaat regelmatig alsnog verkeerd.. 

Drinken bieden wij ook spelenderwijs aan, gewoon tijdens de speelmomenten, maar eten is wel lastiger. De structuur van koek vindt ze denk ik sowieso niets en daarbij is ze eigenwijs. Ze wil niet zelf eten, dit kan het wel redelijk (met een smeerboel) maar ze vind het vooral heel handig dat wij het doen en het andere moment wil ze wel perse de lepel zelf vastpakken..

Is het dan zo van belang om vast te houden aan het normale ritme of moeten we ons toch gaan aanpassen aan wat haar behoefte is? Eten en drinken geven op de momenten dat zij er voor open staat, zonder er een strijd van te maken. Het lijkt nu direct iets negatiefs op te wekken bij haar. Al is dit niet op elke locatie zo, maar vooral in de thuissituatie.

Maar daarentegen geven we haar tussendoor ook vaak wat en mag ze met ons tussendoor mee snaaien. Daarnaast is Norah wel gevoelig voor ziet eten, doet eten. Wat we vaak toepassen. Wat er in gaat, gaat erin. Maar ik vraag mij wel af of het geen koppigheid is waar we doorheen moeten door duidelijk/strak en consequent te blijven waardoor het straks weer soepeler gaat verlopen. Het is namelijk ook voor bijvoorbeeld de kinderopvang geen doen om haar maar elke keer tussendoor eten aan te bieden, daar krijgen ze teveel werk mee. Ook vind ik het hebben van een ritme belangrijk, ookal ben ik zelf niet echt van de structuur..

Lastig! Het blijft een zoektocht en aanpassen keer op keer.. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, tips of adviezen.