Floor schrijft Fictie: "I see her" - de stalker

Ze is prachtig, ze is mooi; mijn Florine. En ze wordt de mijne, voor altijd. 

Het slot van de voordeur was een lachertje, hij zat niet eens op slot. Ik kijk om mij heen en lach hardop. Ze is slordig en laat overal alles slingeren, het laatje in de servieskast verraad dat al haar administratie daarin zit. Ik graai er een handvol kassabonnen uit en bestudeer deze aandachtig. Ik vind een notitieboekje met daarin diverse wachtwoorden en toegangscodes en maak daar een foto van. Gezien het werk dat Floor doet zou je verwachten dat ze zorgvuldiger is. Mijn oog valt op een deurtje in diezelfde servieskast dat op een kiertje staat. Uiteraard kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ik vind een schoenendoos. Op het eerste gezicht lijkt het een doos gevuld met ansichtkaarten, maar helemaal onderin ligt een telefoon en net als ik deze op wil pakken licht het scherm op. Er komt een Whatsappbericht in beeld: “Lieve Floor, het weekend aan zee was fantastisch. Kom je zoals gebruikelijk morgenavond?”
Het dringt tot mij door dat Floor misschien wel vreemd gaat. Ik pijnig mijn hersenen om te bedenken wie de mysterieuze afzender zou kunnen zijn. Ik neem mijzelf voor om regelmatig terug te komen om de telefoon te controleren. Ik sta op en pak de tas die ik in de hal heb laten staan. Ik wist nog niet zeker of ik nu al de apparatuur wilde plaatsen, maar het berichtje van de mysterieuze man trekt mij over de streep. Tenminste, ik ga er van uit dat het een man is. De inrichting van het huis maakt het makkelijk om een camera te plaatsen en in diverse planten stop ik de microfoontjes.
Ineens bedenk ik dat ik nog helemaal niet boven ben geweest en met 2 treden tegelijk ren ik omhoog. Het bed is onopgemaakt en de kledingkast staat wagenwijd open. Op het nachtkastje ligt een thriller van Lars Keppler. Ik grinnik als ik de titel lees: “Stalker”. Nou lieve Floor, dat is precies wat je gaat krijgen. Je eigen stalker, en je zal niet weten dat ik het ben. Ook in de slaapkamer en badkamer plaats ik nog wat apparatuur en ga dan naar huis.

's Avonds vertrek ik naar mijn werkkamer en vertel mijn vrouw dat ik niet gestoord mag worden. Mijn vrouw kijkt niet eens op na mijn mededeling en ik haal mijn schouders op. Het sekreet zal wel aan een ander denken, ik weet dat zij vreemd gaat en gek genoeg doet het mij niets. Dat komt door Floor, mijn mooie Floor. Ik zet mijn computer aan en al snel zie ik Floor en Coen op de bank zitten. Ze hangen half tegen elkaar aan en ik ben jaloers. Heel even wil ik mijn jaloezie op Coen botvieren, maar mijn blik trekt automatisch naar Floor. Ook al heeft ze een of ander velours huispak aan, ik vind haar de mooiste vrouw op aarde. Mijn gedachten gaan heel even naar mijn eigen vrouw en een rilling trekt door mijn lijf. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand anders dat gore wijf zou willen, de 30 kilo die ze na haar laatste zwangerschap erbij waren gekomen zijn inmiddels verdubbeld en ze doet geen moeite om ze kwijt te raken. Ze is het tegenovergestelde van Floor en terwijl ik naar haar kijk voel ik mijn geslacht groeien. Ik knoop snel mijn spijkerbroek open en laat hem vrij. Met mijn ogen dicht fantaseer ik over Floor en als ik mijn ogen weer open doe is ze verdwenen. Snel klik ik naar de andere camera's en vind haar uiteindelijk in de badkamer. Teleurgesteld veeg ik het sperma van mijn hand en bekijk haar aandachtig terwijl ze zich uitkleed. Ze is nog mooier dan ik mij had voorgesteld en met open mond kijk ik hoe ze onder de douche haar haren wast en zichzelf inzeept. Ik wil bij haar zijn, ik wil haar rug wassen en haar schouders masseren. Ik wil haar borsten in mijn handen voelen en haar zachtjes voorover duwen. Ik wil.... Ze wordt van mij. Ik blijf kijken tot ze beiden gaan slapen en naar bed gaan. Floor leest nog even en ik zie hoe Coen haar daarna probeert te verleiden tot een vrijpartij. Ze gaat er gretig op in en zonder mijn blik af te wenden volg ik alle bewegingen en hoor ik alle geluiden. Ik merk dat ik begin te hijgen en de aanblik van Floor die bovenop Coen zit beneemt me de adem. Voor de tweede keer in korte tijd kom ik klaar en ik zie dat het bijna tegelijk is met Coen. Ze verdwijnen richting de badkamer en als ik naar het andere scherm overschakel zie ik hoe Coen haar rug wast onder de douche. Ik voel woede omhoog komen en ik beuk met mijn vuist op het bureau. Ze is van mij! Van mij!!
Tot diep in de nacht blijf ik naar Floor kijken, maak af en toe een notitie en als mijn plan zich ontvouwt lach ik hardop.

Floor is geroutineerd; elke dag op hetzelfde tijdstip haalt ze een broodje tonijnsalade bij de bakker. Ver uit haar gezichtsveld zie ik haar de bakkerij binnen wandelen. Ik besluit om niet langer af te wachten maar de aanval in te zetten. Snel typ ik een berichtje en druk op “verzenden”. Ik wacht haar reactie af maar deze is niet zoals ik had verwacht. Direct typ ik een 2e berichtje en dat geeft wel de verwachte reactie; ze rent terug naar het kantoor. Ik loop naar de bakkerij en bestel voor haar een broodje tonijn en als extraatje krijgt ze een flesje versgeperst sinaasappelsap erbij. Het meisje achter de toonbank neemt zonder blikken of blozen het briefje van 50 euro aan als ik vraag of zij het naar het kantoor aan de overkant wil brengen en erbij wil zeggen dat het voor Floor is. Ik pak mijn andere telefoon en log in op mijn netwerk. Uiteraard heb ik in haar kantoor ook apparatuur geplaatst, dit kunnen ze nooit vinden. Ik zie hoe ze haar lunch ongezien in de prullenbak gooit en dat maakt mij woest. Ik wil zien hoe ze dat broodje opeet en hoe ze het flesje sap aan haar lippen zet. Het berichtje dat ik haar stuur heeft niet de verwachte uitwerking en even later eet ze een rijstwafel. Godverdomme! Kutwijf!

Haar huis is voor de tweede keer niet goed afgesloten en binnen een paar seconden sta ik alweer in de hal. Ik loop naar de servieskast en haal de schoenendoos eruit. Ik pak het mobieltje en probeer de codes die in het notitieboekje staan. Bij de eerste is het al raak en de telefoon ontgrendeld. Het Whatsappje dat gister nieuw binnenkwam is inmiddels gelezen en beantwoord: “Natuurlijk kom ik morgenavond. Had je iets anders verwacht?? Love you! XXX Floor”. Er staat geen naam bij, alleen een 06-nummer. Ik pak mijn telefoon en bel naar het nummer. 'Coen Vermeer', hoor ik aan de andere kant. Ik hang op en kijk verbaast naar de telefoon van Floor. Het begint te dagen, dit is hun manier om het spannend te houden. Met een glimlach leg ik de telefoon terug en loop naar boven. Ik log in op het netwerk en ik zie hoe Floor geconcentreerd aan het werk is. Tijd om er een schepje bovenop te doen. Ik sms naar haar dat ze een virus op de laptop van Berend moet zetten en berg daarna mijn telefoon op. Vrijwel direct ontvang ik ook een sms-je. Met enige verbazing lees ik haar reactie en denk verwoed na over wat ik moet antwoorden. In een opwelling haal ik een rood shirt uit de wasmand en neem deze mee.

De goedgelovige assistente van de huisartsenpraktijk trapt vol in de vervalste schriftelijke machtiging die ik haar overhandig. Nog geen 10 minuten later loop ik met het medisch dossier van Floor naar buiten. In een oogopslag zie ik de medicaties die ze heeft gehad en dat ze onder behandeling is geweest van een psychiater. De naam staat er niet bij, maar daar kom ik nog wel achter. De naam die ik lees bij de medicatie die ze heeft gekregen lees ik met verbazing. Mijn lieve Floor was geschift. Het plan dat ik had laat ik gedeeltelijk varen en bel met een oude bekende in het ondergrondse circuit. 'Ik heb een flinke voorraad nodig uit je medicijnkastje,' zeg ik en ik maak een afspraak om hem te ontmoeten.
De tas vol met medicijnen zijn gevaarlijk, Floor is straks mijn marionet en ik kan haar alles laten geloven en doen wat ik wil...

Thuis op mijn computer maak ik een to-do list. Dit moet ik goed uitwerken en ik moet er goed over nadenken. Ik kan niet net als de vorige keer rücksichtslos te werk gaan. Ik word misselijk als ik denk aan de laatste keer dat ik een vrouw wilde hebben. Dat ging bijna mis en kostte mij mijn baan. Terwijl ik nog wat aantekeningen maak denk ik terug aan 4 jaar geleden, aan Hanna. Ik werkte bij een internationaal aannemersbedrijf en was manager van de administratie. Hanna was mijn secretaresse; een mooie volle vrouw van begin 30 en ze had eigenlijk een hekel aan mij. Ze vond mij een arrogante kwal en volgens haar maakte ik misbruik van mijn positie. Dat zei ze echter niet rechtstreeks tegen mij, maar moest ik lezen in haar personeelsdossier. Ze had een klacht ingediend voor seksuele intimidatie en daardoor kreeg ik een aantekening in mijn dossier. In een opwelling begon ik haar buiten werktijd te volgen en stuurde haar per post kaartjes, brieven en bloemen. Ze fluisterde met de andere secretaresses bij de koffiemachine en ze liet duidelijk merken dat ze mij ervan verdacht. Hanna liet steeds meer blijken dat ze me verachtte en op een avond was de maat vol. Ik was niet boos, integendeel; haar gedrag maakte dat ik haar nog meer wilde. Ik belde bij haar aan toen ik zeker wist dat ze thuis was. Ze wilde me niet binnen laten maar ik luisterde niet en stormde naar binnen. Ik smeekte haar om een keer met me uit te gaan, maar ze lachte mij vol in mijn gezicht uit. Toen ik weigerde weg te gaan belde ze de politie. Die wachtte ik liever niet af en koos het hazenpad. Eenmaal thuis schaamde ik mij diep en de volgende ochtend kwam de directeur bij mij langs om te vertellen dat ik niet terug hoefde te komen; ik was op staande voet ontslagen. De woede die vervolgens kwam is nooit meer weggegaan.

Nu is Floor er, en dit keer ben ik voorzichtig. Ze had niet naar mij moeten lachen op haar eerste werkdag...