Floor schrijft Fictie #8

Ik schrik als de bel gaat en gooi snel de Privé onder een stapel andere tijdschriften. Nu is niet het moment dat Berend achter mijn guilty pleasure komt. Ik werp nog even een blik in de spiegel en doe dan de deur open. 'Floortje!! We waren al bang dat je het was vergeten! Je trekt dat toch vanavond niet aan he?' Verbluft staar ik naar het groepje meiden dat op de stoep staat. Ik sluit mijn ogen en inwendig kreun ik even. De constante golven misselijkheid helpen niet en ik heb geen idee wat mijn vriendinnen hier doen. 'Floor, laat je ons nog binnen?' vraagt Kiki, maar duwt mij zonder op het antwoord te wachten aan de kant en de rest volgt. Coen komt uit de keuken en droogt ondertussen zijn handen af. Hij kijkt mij even indringend aan en ik haal ongemerkt even snel mijn schouders op. 'Ik wist het, je bent het vergeten!' roept Jill.
'Nou, dat geeft niet, we hebben genoeg drank meegenomen om je helpen te herinneren,' knikt Saskia en geeft een boodschappentas aan Coen. Die blijft er wat hulpeloos mee in zijn handen staan en ik probeer mijzelf bij elkaar te rapen. 'Sorry meiden, ik ben inderdaad vergeten dat we vandaag zouden vieren dat het vandaag 22 oktober is. Het staat al weken op de kalender, maar zoals jullie zien ben ik vergeten om de bladzijde om te slaan,' zeg ik en gebaar naar de kalender. 'Er is nogal wat aan de hand op het werk.' Vurig hoop ik dat niemand vraagt wat er dan precies aan de hand is en Coen waarschuwt mij geluidloos door met zijn hoofd te schudden. 'Mijn baas komt zo meteen langs om een en ander te bespreken,' zeg ik en zie vanuit mijn ooghoek dat Coen inmiddels naar de keuken is gelopen. Kiki buigt zich naar voren. 'Toch niet die baas die zo ontzettend jummie is waar je wel eens over vertelde?' Ik word rood en Kiki weet dat ze het goed heeft geraden. 'Offert hij zomaar zijn vrije zaterdag op voor jou? Dan ben je wel heel bijzonder,' knipoogt Jill. 'Maar nu lust ik eerst wel een glas wijn, met een beetje ijs.' Ik vlucht naar de keuken en kijk Coen wanhopig aan. 'Ik kan ze toch niet zomaar wegsturen? We zouden vanavond uit eten gaan en daarna naar de kroeg. Ik ben zwanger! Ik kan het niet op een zuipen zetten? Berend komt zo, wat moet hij van mij denken als al die meiden hier zitten. En dat berichtje, wat moet ik daarmee? Ik heb nog niet eens bedacht wat ik tegen Berend moet zeggen! Coen, help!' Als ik ergens goed in ben dan is het paniek zaaien en tot overmaat van ramp merk ik dat ik moet overgeven. Coen pakt mijn schouders vast en kijkt mij indringend aan. 'Floor, je pakt jezelf bij elkaar, geef de dames een glas wijn en ik bel ondertussen Berend met de vraag of hij morgenmiddag kan komen. Helpt dat?' De misselijkheid wint en ik geef over in de wasbak, Coen hoor ik kokhalzen. 'Vergeet in godsnaam niet om adem te halen, Floor.'

Met een dienblad vol wijn en een glas water loop ik terug naar de kamer. 'Ik ga zo even douchen hoor en dan ben ik ready to go!' Ik grijns en deel de wijn uit. 'Ho, stop!' Saskia zet haar glas op tafel en kijkt naar mij terwijl ik een slok water neem. 'Water, Floor? Je bent toch niet zwanger?' 3 paar ogen kijken mij aan en verrassend genoeg is de leugen er sneller dan de waarheid. 'Nee, blaasontsteking. Ik heb antibiotica en mag niet drinken, sorry,' zeg ik en probeer zo zielig te kijken als ik kan. Jill, Kiki en Saskia drinken snel hun glas leeg en staan op. 'Wij gaan naar huis, uit loyaliteit voor jou gaan we niet stappen vanavond. Sterker nog: wij gaan morgen voor je zorgen,' zegt Jill. Ik wil protesteren maar Kiki heft haar hand op. 'Nee, wij dulden geen tegenspraak. Morgen komen we je verwennen, kan je straks rustig met je baas flirten.' Ik wil wederom protesteren maar Kiki lacht. 'Grapje, Floortje. Jij en Coen zijn zo'n perfect koppel, daar komt niemand tussen. Tot morgen lieverd, rust maar even lekker uit vanavond.' De bel gaat en dit keer moet het Berend zijn. Ik werp een snelle blik op Coen en ik loop met de meiden naar de gang. Als ik de deur open doe kijkt Berend verrast en zegt: 'Ik hoop niet dat ik jullie heb weggejaagd.' Jill begint te giechelen en druk fluisterend lopen ze naar buiten. 'Tot morgen, lieve Floor. Coen, goed voor haar zorgen hoor!' Kiki werpt mij een handkus toe en gebaart nog even dat ze Berend een lekker ding vindt.

Zodra Berend aan tafel zit met een kop koffie besluit ik open kaart te spelen en laat hem het laatste berichtje lezen. Hij schuift mijn telefoon aan de kant. 'Ook al had je dat onzin verhaal opgehangen had ik het niet geloofd hoor, geen zorgen!' Hij zucht even en vervolgt: 'Floor, we hebben in jouw kantoor niets kunnen vinden als het gaat om afluisterapparatuur.'
'Hoe bedoel je, "we"? Wie weet hier nog meer van?' vraag ik fel.
'Hans heeft geholpen,' zegt Berend. 'En voordat je in de verdediging schiet... Ik heb hem in de gaten gehouden en heb niets bijzonders gemerkt. Hij is net zo van slag als dat jij bent. Hij mag je graag, Floor.'
'Een beetje te graag volgens mij,' mompel ik.
'Wat zei je?' vraagt Berend. Coen legt even zijn hand op de mijne. 'Het is een behoorlijk rare week geweest, Floor bedoelt het niet zo. Toch?' Coen knijpt even in mijn hand en ik knik. 'Sorry,' zeg ik. Ik weet niet waarom, maar ineens voel ik dat ik Berend moet inlichten over mijn zwangerschap. 'Er is nog iets dat je moet weten.' Berends blik wordt wat donkerder en hij kijkt mij verwachtingsvol aan als ik fluister: 'Ik ben zwanger, ik weet het sinds gisteravond.' Het gezicht van Berend klaart op. 'Dat is fantastisch nieuws! Gefeliciteerd voor beiden!' Voordat ik het weet word ik innig omhelst en krijg ik drie zoenen. 'Als je wil kan ik je te zijner tijd overplaatsen naar Stockholm, dan krijg je een jaar verlof,' zegt Berend. Mijn mond valt open van verbazing. 'Dat is natuurlijk de oplossing! Gewoon werken op een andere vestiging, dan ben ik vast van al het gezeur af!' In mijn enthousiasme vlieg ik Berend om zijn nek en kijk blij naar Coen. 'Dat is toch een fantastisch idee?' vraag ik aan Coen en hij knikt. 'Tijdelijk dan toch? Totdat alles rustiger is en de stalker achter slot en grendel zit? Ik weet niet of ik zo makkelijk mijn familie en vrienden kan opgeven, vergeet de voetbalvereniging niet. Zou jij je vriendinnen en familie op kunnen geven, Floor?' Ik laat de woorden van Coen even op mij inwerken. 'Je hebt gelijk, we kunnen niet zo maar weg. Ik ga ervoor zorgen dat we allemaal ons leven weer terugkrijgen!'
Berend leunt achterover en heeft ons gesprek gevolgd. 'Floor, je mag best weten dat ik een werknemer zoals jij graag in Stockholm zou willen hebben. Jij zou daar als leidinggevende perfect tussen passen.'
'Leidinggevende?' stamel ik. 'Wauw, meen je dat?' Berend knikt. 'Maar Coen heeft gelijk, we gaan eerst dit oplossen, daarna praten we over je carrière. Intussen moeten we misschien net alsof doen dat je gehoor geeft aan zijn verzoek. Je hebt mij verteld dat je zelf achter de berichtjes zit en dat je uit bent op de functie van Hans. Ik stel voor dat je voorlopig even thuis blijft, met behoud van salaris natuurlijk. Ik stel een memo op waarin in aangeef dat jij voor onbepaalde tijd niet aanwezig zult zijn op kantoor. Op die manier hoop ik dat het dan klaar is. Lijkt dat je wat?'
Ik werp een blik op Coen en ik knik voorzichtig. 'Het is in ieder geval de moeite waard om te proberen, maar komen jullie dan qua werk niet in de knoei?' 
'Ik kan een alias voor je aanmaken zodat je af en toe vanuit huis een paar dingen voor mij kan doen,' zegt Berend terwijl hij opstaat. 'Hier heb je mijn kaartje, daar staat mijn privénummer op. Je mag mij dag en nacht bellen als dat nodig is.' Coen laat Berend uit en ik hou het kaartje stevig vast. Het telefoonnummer van Berend prent ik in mijn hoofd. Ik pak mijn telefoon en typ een sms-je. "Gedaan wat je hebt gevraagd, ik ben voor onbepaalde tijd geschorst. Zijn we dan nu klaar?"
Vrijwel direct krijg ik een reactie. "Bij lange na niet, we gaan zien wie de langste adem heeft".