Floor schrijft Fictie #6

'Floor, kan je mij even helpen?' Arne komt mijn kantoor binnen terwijl ik nog een hap neem van mijn pizza. 'Waarom kwam je niet gezellig bij ons in de kantine zitten? Je had het werk toch al af?'
'Ik moest nog even wat doen voor Berend,' zeg ik en slik mijn pizza door. Ik gebaar naar de laptop en Arne knikt begrijpend. 'Maar vertel, wat kan ik voor je doen?'
'Nou, je hebt die firewall gemaakt en nog wat software geïnstalleerd, maar volgens mij klopt het niet. Je kan er vanaf jouw eigen computer bij toch?' Ik beweeg de muis even zodat het scherm weer aan gaat. Met grote ogen zie ik scherm vullend tijd wegtikken, als een soort countdown voor een bom. Arne fronst en zegt: 'Heb jij die nieuwste verplichte rustpauze geïnstalleerd? Wist niet dat die al gecheckt was. Wauw! Ik ga snel kijken of ik deze ook al heb, vind het niet erg om verplicht pauze te nemen.' Hij grijnst en gaat snel naar zijn eigen computer. Ik kijk naar de tijd die afloopt en weet zeker dat dit geen nieuwe software is. Zoals verwacht licht het scherm van mijn telefoon op. "Zoals je wellicht al hebt opgemerkt heb je nog ongeveer 8 uur om ervoor te zorgen dat het virus op de laptop van Berend blijft. Als ik jou was zou ik niet afwachten wat er gaat gebeuren". Een golf van misselijkheid welt weer op en wil Coen bellen. Ik moet hem inlichten en wel zo snel mogelijk. Net als ik mijn telefoon wil pakken komt Arne weer binnen. 'Zo Floor, illegale software? Zal de baas leuk vinden,' zegt Arne. Wanneer Hans binnen komt met een dossier onder zijn arm voelt het alsof ik op het nippertje ben gered. Ik ben ervan overtuigd dat hij achter al deze ellende zit en ben benieuwd hoe hij zich hier uit zal redden. 'Wat zal de baas leuk vinden?' vraagt Hans. Arne wijst op mijn computer. 'Die nieuwe pauze software, die had ik ook wel willen testen.' Hans komt achter mij staan en mijn haren gaan ervan overeind staan. Onwillekeurig ril ik even. 'Floor, ik stel voor dat je deze software onmiddellijk verwijderd. Als we allemaal op eigen houtje dingen gaan installeren... Oh, en Floor, kijk hier even naar,' en gooit het dossier op mijn bureau. Hans loopt weg en Arne kijkt mij meewarig aan. 'Sorry Floor, wilde je niet verlinken.' Ik haal mijn schouders op. 'Het is oké, geen zorgen. Ik zal zo direct even kijken naar die firewall.' Zodra Arne weg is bel ik Coen. 'Ben je al onderweg naar huis? Doe je snel!' zegt Coen verbaast. 'Coen, luister. Ik word sinds een paar dagen lastiggevallen met vervelende sms'jes en moet bepaalde opdrachten uitvoeren,' zeg ik snel. 'Opdrachten uitvoeren? Moet ik denken aan van die SM-gerichte dingen?'
'Nee, doe niet zo stom. Iemand houdt mij in de gaten en de laatste opdracht was een virus in de laptop van de directeur plaatsen. Nu heb ik een countdown op mijn computer met daarbij de opdracht om het virus erop te laten staan. Doe ik dat niet dan....'
'Dan wat? Wat is dit voor een ziek gedoe, Floor? Waarom heb je dit niet eerder verteld? Zal ik komen?' vraagt Coen. 'Het spijt me, ik had je eerder in vertrouwen moeten nemen. Femke van HR en Berend weten het en stellen een onderzoek in. Ik dacht dat het gewoon een pesterijtje was, maar zo langzamerhand gaat het veel te ver,' zeg ik en het huilen staat mij nader dan het lachen. 'Het is al goed,' zegt Coen mild. 'Wat kan ik doen?'
'Ik denk dat je mij op afstand wel kan helpen en ik vermoed dat ik in de gaten wordt gehouden. Jij kan vanaf thuis toch in mijn computer komen?' vraag ik benauwd. De misselijkheid komt met golven en probeer met mijn voeten de prullenbak naar mij toe te schuiven. Zodra ik de pizza zie en ruik neem ik mij voor om zo eerst mijn prullenbak te legen. Coen lacht. 'Lieve Floor, we werken allebei in de ICT en we weten allebei hoe goed deze bedrijven zijn beveiligd. Hoe laat gaat iedereen weg? Zorg ik dat ik dan kom om je te helpen.'

'Ik zag Hans vertrekken, ik stond aan de overkant geparkeerd,' zegt Coen als ik hem ophaal van beneden. Ik geef Bruno een seintje dat het oké is en we gaan naar boven. Zodra Coen mijn computer ziet worden zijn ogen groot. 'Floor, je moet hiervan aangifte doen bij de politie. Dit is geavanceerde software die ik ook zo makkelijk niet kan verwijderen. Ik wil wel een poging wagen, maar dan moet je straks wel de servers resetten.'
'Laat ik daar nou net een ster in zijn,' mompel ik. 'Wat zeg je?' 'Nee, laat maar.' Ik voel mijn telefoon weer trillen. 'Coen, dit moet je lezen!' Coen pakt mijn telefoon en leest fronsend het sms-je. "Deze software kan je niet verwijderen, Coen". Ik kijk om mij heen en roep in paniek: 'We moeten hier weg, kom!' Ik wil Coen meesleuren maar hij trekt zijn arm los. 'Floor, we laten ons niet kennen. Ik ga nu die software verwijderen en jij haalt koffie voor mij,' zegt Coen en hij klinkt onverbiddelijk. In een opwelling bel ik Berend. 'Berend Willemsen,' hoor ik en weet even niet wat ik moet zeggen. 'Hallo? Met wie spreek ik?' Ik schraap mijn keel. 'Sorry meneer Berend. Eh, Berend bedoel ik. Met Floor Moerland, van het werk,' zeg ik snel. 'Ja, ik weet wie je bent Floor. Wat kan ik op dit onchristelijke tijdstip voor je doen?' Ik kijk snel op de klok en zie dat het al ver na elven is. 'Duizendmaal excuus voor het late bellen, maar er is iets dat onmiddellijke aandacht vraagt.'
'Wat mag dat dan wel zijn?' vraag Berend nieuwsgierig. Snel en onsamenhangend deel ik de inhoud van de sms-jes die ik krijg en als ik klaar ben vloekt Berend hardgrondig. 'Ik kom er nu aan,' zegt hij.
Ik loop naar Coen die met een rood hoofd verwoed commando's typt. 'En?' vraag ik. Coen kijkt mij een tel aan en gaat dan weer verder. 'Dit is echt ziek, Floor. Echt ziek.'
'Berend komt er zo aan, ik heb hem net gebeld,' zeg ik. Terwijl ik het zeg besef ik dat ik moet overgeven en doe een poging om naar de wc te rennen. Die red ik nog maar net en laat me voorover vallen en gooi de inhoud van mijn maag er snel uit. Ik gooi water in mijn gezicht en loop terug naar Coen. 'Gaat het?' vraagt hij bezorgd. 'Misselijk,' mompel ik en op dat moment komt Berend mijn kantoor binnen. 'Jij bent hier snel!' zeg ik.
'Ik was in de buurt en ik ben blij dat je mij hebt gebeld, Floor.' Hij gaat achter mijn bureau zitten en kijkt naar het scherm. Coen kijkt mij onderzoekend aan en neemt mij mee naar de gang. 'Floor, je klaagt al een poosje over moe en misselijk zijn. Misschien moet je morgen de huisarts even bellen,' zegt hij bezorgd. 'De huisarts?' vraag ik en wuif het vervolgens weg. 'Morgen even uitslapen, dan is het wel weer over.' Ik loop terug naar Berend en die kijkt mij grijnzend aan. 'Zo, dat is opgelost.' Coen loopt er snel naartoe en zegt bewonderend: 'dat heb je verdomd snel gedaan!' Berend grijnst nog steeds. 'Ik ben niet voor niets de directeur van dit bedrijf,' knipoogt hij naar mij. Ook Berend kijkt mij onderzoekend aan. 'Neem jij maar even een paar dagen vrij, oke? Dan ga ik op onderzoek uit en zorg ik dat je volgende week gewoon weer aan het werk kan.' Dankbaar kijk ik hem aan. 'Bedankt, Berend. Ik waardeer het.'

"Ik heb een cadeautje voor je achtergelaten in de brievenbus"