Floor schrijft Fictie #17

'Waar denk jij naartoe te gaan?' hoor ik Coen vragen terwijl ik een glas cola voor hem neerzet dat hij in een keer opdrinkt. Coen en ik hebben nauwelijks met elkaar gepraat sinds hij boos wegliep. Hij slaapt in de logeerkamer en ik voel me meer dan ellendig. Ik heb geen berichtjes meer ontvangen en ik vermoed dat de stalker wil dat ik het “spel” voortzet.
'Ik ga naar de kapper en daarna naar het gala,' zeg ik kortaf en het gezicht van Coen betrekt.
'Je weet dat ik niet wil dat je gaat. Als je wel gaat kan je vannacht ergens anders slapen en mag je jezelf afvragen wat onze relatie nog waard is voor jou. Je bent goddomme zwanger, Floor! Je zet letterlijk meerdere levens op het spel!'
'Ja maar, Coen... Hij heeft gedreigd Lodewijk iets aan te doen... Ik kan dat toch niet zo maar negeren? Of tegen Lodewijk zeggen dat hij moet onderduiken? Dan neemt hij, of zij, vast wel iemand anders te grazen!' roep ik uit en ik merk dat ik ook boos wordt. 'Wat wil je dat ik doe? Als een zielig vogeltje lijdzaam toekijken hoe iedereen waar ik van hou wordt vermoord?'
'Doe niet zo dramatisch, er zullen echt geen doden vallen als jij niet met je baas het bed in duikt,' snauwt Coen. 'Ik waarschuw je, Floor. Ga niet weg en blijf thuis. Trotseer die freak!'
'Het spijt me, ik kan het niet,' fluister ik zacht en aarzel om nog iets te zeggen.
'Wat?!' schreeuwt Coen. 'Zeg het dan! Zeg dan gewoon dat je het allemaal wel spannend vindt en je staat te popelen om geneukt te worden door je baas!' Als verdoofd luister ik naar zijn razernij en even, heel even voel ik het kriebelen in mijn onderbuik. Dan zie ik Coen wankelen en probeer hem op te vangen. Hij valt half op de bank en ik zie dat hij bewusteloos is. Verschrikt denk ik dat de dosis in de cola te hoog was geweest en ga op zoek naar een hartslag. Ik probeer hem zo comfortabel mogelijk op de bank te leggen en doe de gordijnen dicht. Ik leg een dekentje over hem heen en kijk dan nog een keer achterom. 'Het spijt me, Coen. Ik moet dit doen!' Ik pak de kledinghoes met de jurk en loop naar buiten.

Op de Dam stap ik uit de tram en loop naar de kapper. 'Hoi, als het goed is heb ik een afspraak. Mijn naam is Floor Moerland.' Het meisje kijkt in de computer en glimlacht. 'Ah, het complete pakket, volg mij maar.' Ze wijst op een stoel en even later voorziet ze mij van water en een kopje thee.
'Jij bent Floor, ik ben Ariel,' zegt een jonge vrouw met knalrood haar. 'Ik zal jou eens even op je mooist maken, al zie ik zo ook wel dat je een natuurlijke schoonheid bent. Ik heb begrepen dat je een gala hebt?' Ik knik en glimlach vriendelijk en Ariel gaat in de weer met een schaar en krulspelden. Ariel kletst honderduit en lijkt oprecht geïnteresseerd in mijn dagelijkse beslommeringen. 'Ben je vaker op een gala geweest?'
'Nee, dit is de eerste keer. Zelfs de eerste keer dat ik een avondjurk ga dragen. Vermoedelijk ook de laatste keer, ik geloof niet dat het echt iets voor mij is,' lach ik. Als mijn telefoon gaat rinkelen kijk ik even vragend naar Ariel. 'Ga je gang,' lacht ze. 'Je bent een van de weinigen met wie ik een gesprek voer. Meestal luister ik naar alle telefoongesprekken.'
'Berend, met Floor!' zeg ik en probeer enthousiast over te komen.
'Floor, waar ben je? Nog bij de kapper? Dan kom ik je straks daar ophalen. Ik neem aan dat je je al hebt omgekleed?'
'Nee, maar ik heb de jurk meegenomen. Ik kan mij vast wel ergens even omkleden. Het stelt niet zoveel voor, het komt goed,' lach ik. Ik hang op en kijk in de spiegel, ik herken mijzelf nauwelijks meer. Mijn haar is mooi geknipt en er zit voor het eerst in jaren model in. 'Wauw!' roep ik. 'Je bent al klaar!'
'Nee, lieverd. Ik heb het alleen nog maar geknipt. Ik ga het zo opsteken en daarna je make-up doen, ik stel voor dat je je hier even omkleed,' zegt Ariel en wijst naar een deur.
Als ik terug kom fluit Ariel even en ook de andere klanten en kappers fluiten bewonderend. 'Je bent prachtig,' zegt Ariel. 'Kom, dan maak ik het even af.'
Ik kan niet stoppen met naar mijzelf kijken in de spiegel en ik voel mij op en top vrouwelijk. Het voetbalveld en mijn afgetrapte All Stars lijken thuis te horen in een ander leven. In de spiegel zie ik Berend binnenkomen en zijn mond valt open zodra hij mij ziet. 'Verdomme, Floor. Je bent beeldschoon, echt beeldschoon,' fluistert hij en biedt zijn arm aan. Ik pak mijn tas met kleren en loop met Berend naar buiten. Ik voel dat hij naar mij kijkt en ik kijk terug. 'Berend... Nog even over die kus...'
'Niet nodig, ik weet wat je wil zeggen. Het is oké, ik zal niets meer doen.'
'Eigenlijk wilde ik zeggen dat ik wil dat je mij kust. Hier op straat,' zeg ik en probeer zelfverzekerd over te komen. Berend trekt mij naar zich toe en kust mij vol overgave. 'Waarom ben je van gedachten veranderd?' vraagt hij zacht.
'Stel geen vragen, alsjeblieft. Voordat ik mij weer bedenk.'

“Well done, Floortje. Die kus was vast speciaal voor mij. Je bent lief”.

Eenmaal op het gala kijk ik mijn ogen uit en Berend gaat op zoek naar onze plaatsen. Mijn oog valt op de naamkaartjes en zie er grote namen tussen staan. Als ik beter om mij heen kijk zie ik veel bekende mensen en Berend lijkt ze te kennen. 'Hi, how are you?' hoor ik hem regelmatig vragen en ik loop gedwee achter hem aan. 'We zitten hier, Floor. Vlakbij het podium,' zegt Berend en gebaart dat ik moet gaan zitten. Als een echte heer schuift hij mijn stoel aan en gaat naast mij zitten. De wijn die ik krijg aangeboden sla ik beleefd af. 'Wil je straks met me dansen?' vraagt Berend met glanzende ogen.
De avond gaat veel te snel voorbij en ik ben blij dat ik vroeger verplicht op dansles moest. Bij een van de laatste dansen neem ik het initiatief en fluister in zijn oor: 'Ga je straks met mij mee? Ik slaap hier vannacht.' De blik van Berend kon niet verrassender zijn en hij knikt kort.

'Goedenavond meneer en mevrouw,' knikt de receptionist. 'Waarmee kan ik u helpen? Ik moet u helaas informeren dat we helemaal zijn volgeboekt vanavond in verband met het gala.'
'Ik heb gereserveerd, op naam van Floor Moerland.' De receptionist kijkt in de computer en schud dan langzaam zijn hoofd. 'Het spijt me, ik zie geen reservering onder die naam.'
'Wellicht op naam van Willemsen?' vraagt Berend. De receptionist knikt. 'Ik heb u al gevonden hoor, de reservering stond op naam van mevrouw Willemsen-Moerland, excuses voor het ongemak. Ik zie dat u onze Royal Suite heeft geboekt en dat de betaling ook al is voldaan. Ik wens u een prettig verblijf,' glimlacht de receptionist.
'Godver,' mompel ik zacht. 'Het is erger dan ik dacht.' Berend trekt een wenkbrauw op en loopt langzaam naar de lift. In de lift kijkt hij mij aan en vraagt: 'Je weet zeker dat je hiermee door wilt gaan? Tenminste, jij en ik weten allebei wat er gaat gebeuren toch?'
'Please, geen vragen,' kreun ik en denk even aan Coen die knock-out op de bank ligt.

De suite is prachtig en Amsterdam is prachtig verlicht. Mijn gedachten gaan nogmaals naar Coen en het geluid van mijn telefoon brengt mij terug in de realiteit.
“Filmpje” is het enige dat er staat en een rilling loopt over mijn rug. Ik ril nog een keer als Berend een kus op mijn schouder geeft en de bandjes van mijn jurk naar beneden doet. Ik sta in tweestrijd en vlucht snel naar de badkamer. Ik gooi een plens water in mijn gezicht, trek mijn jurk uit en haal diep adem. 'Je kan het, Floor,' zeg ik tegen mijn eigen spiegelbeeld en ik doe de deur van de badkamer open. Berend staat voor de openslaande deuren en kijkt uit op de Dam. Ik sluit even mijn ogen, zet mijn telefoon op camerastand en verberg deze tussen een grote plant. Als Berend zich omdraait voel ik mij bekeken en bedenk dat ik nu nog weg kan gaan. 'Floor,' zegt hij schor. 'Je bent zo mooi. Vrij met mij.' Langzaam loop ik op hem af en kus hem. In een beweging tilt hij mij op en legt mij op het bed neer. Hij kleed zich snel uit en komt naast mij liggen. Het is raar om vreemde handen op mijn lijf te voelen, en toch ergens... Ergens kriebelt het, en is het spannend. Zijn vingers gaan over mijn al iets bollende buikje en overal waar zijn vingers komen krijg ik kippenvel. Hij is zacht en teder en laat geen plekje onberoerd. Voordat ik er erg in heb heeft hij mijn ondergoed uitgetrokken en trekt hij mij bovenop zich. Zijn penis is groot en staat fier overeind. 'Ik wil je voelen,' fluistert hij en laat vervolgens zijn penis soepel in mij glijden. Ik sluit mijn ogen en merk tot mijn schaamte dat ik ervan geniet. De seks met Coen is fijn, maar heel erg recht toe, recht aan. Dit is veel sensueler, veel intenser. Ik laat mij van Berend afglijden en ga op mijn rug liggen. Ik hoef niet te vertellen wat hij moet doen en Berend vraagt er niet naar. Hij komt bovenop mij liggen en ik sla mijn benen om hem heen.

Te horen aan de regelmatige diepe ademhaling slaapt Berend en ik sluit uit bed en haal mijn telefoon tussen de plant vandaan. “Geheugen vol, kan niet opnemen”, staat er venijnig en ik kijk snel wat er wel is opgenomen. Het filmpje mail ik en ik doe een schietgebedje. 'Laat dit alsjeblieft het laatste zijn wat ik moet doen,' prevel ik en wacht nog even af of ik een reactie krijg. De reactie komt snel:

“Een half filmpje? Ik heb de climax moeten missen. Dit mag op herhaling en zorg ervoor dat het geheugen van je telefoon leeg is. Morgenvroeg lijkt mij daarvoor heel erg geschikt. Om ervoor te zorgen dat jij je aan je afspraak houdt heb ik een foto bijgevoegd. Slaap lekker, Floor!”

Ik open de bijlage en zie een foto van Lodewijk en Theo, ze zitten gearmd op de bank. De foto is genomen vanaf de straat. Hij heeft het dus op Lodewijk gemunt...