Flashbacks

Flashbacks. Die terugblikken en herinnering. Een reeks geschoten plaatjes van de verse dagen van m’n newborn kind. ik wil geen herinnering maken. Blijkbaar vind ik dit vandaag ineens even aan het einde van dit jaar een ding.

Ik wil dit moment. Altijd. Zo als nu. En niet later als toen. Een herinnering is mooi. Ik weet het. En ik vergeet niet dat ik blij ben of was. Maar hoé en hoeveel zal ik straks niet meer voelen, weten. Ookal zal ik niet vergeten.

Terugkijken doet soms even hartbrekend pijn. Het is mooi. Het is goed. En toch wil ik geen herinnering. Ik wil weer even helemaal naar terug en daar op die plek op dat moment met m’n allerkleinste minimens alleen zijn.

En blijven. Maar dat zou hetzelfde zijn als bevroren stil moeten staan. Misschien zijn herinneringen tóch het mooiste. Want je zult alleen maar willen grijpen en vasthouden wat zo mooi is. Omdat je weet dat het in je hart blijft. Maar uit je armen weg zal gaan