FICTIE Achter de ramen schijnt geen zon... Deel 9

Ravi zwijgt, hij kijkt niet erg blij. Ik blijf ook stil, durf niets te forceren... wat zou Ravi bedoeld hebben met "ik maak het af voor je"? Hij zou me toch niet neerschieten en begraven in het bos, of in een bak zoutzuur leggen zodat ik oplos en er geen sporen meer zijn te vinden? Na een kwartier heb ik al m'n moed verzameld en vraag hem op de man af "ga je me dood maken"? Ravi tuurt naar de weg, hij doet net alsof hij me niet gehoord heeft. Ik vraag het nog een keer maar hij lijkt diep in gedachten verzonken te zijn. Ineens duikt er voor ons een auto op uit het niets, onze auto slipt en draait rondjes op de snelweg. Ik word alle kanten op geslingerd en uiteindelijk belanden we in de berm. Ik schrik me dood en kijk naast me, ik zie dat de airbags zijn opgeblazen en Ravi buiten westen is. Ik bedenk me geen seconde en stap direct uit de auto, ik wil het portier open zwaaien maar het klemt, ik trek als een idioot aan de deur maar ik krijg hem met geen mogelijkheid open! Ik raak lichtelijk in paniek, ik wil eruit, ik wil weg, ik wil mijn vrijheid terug! Ik pak de sleutels uit het contact, die kunnen altijd nog van pas komen. Ik kijk om me heen en ineens kom ik op een idee, ik sla de ruit in en kruip daar doorheen! Ik ben op zoek naar de lifehammer, die liggen toch meestal onder bij je voeten? Wanneer ik mijn hoofd tussen mijn knieën steek zie ik iets oplichten, een telefoon!!!!! Ook die steek ik snel in mijn zak. Het zoeken duurt te lang, ik moet opschieten, fuck die lifehammer ik trap de ruit wel in! Ik heb werkelijk geen idee hoe zoiets moet maar het lijkt net alsof ik dit dagelijks doe, na 2 keer trappen ligt de ruit eruit. Ik trek mijn schoen uit en maak hiermee de randjes glas vrij, dat heb ik vaak op films gezien, is Netflix toch nog ergens goed voor! Ik hoor naast me een zacht gekreun, ik kijk en zie dat Ravi langzaam zijn ogen open doet. Ik maak dat ik weg kom, als ik maar door dat raam kom! Ik steek een been naar buiten mijn andere been volgt en ik sta buiten. Mijn hand heb ik flink open gehaald aan het overgebleven glas, het bloed sijpelt naar beneden, het doet verrekte pijn! Ik trek mijn schoen weer aan en ren zo hard ik kan het weiland in. Weg hier! Weg weg!!!! Rennen Eef, rennen, rennen tot je niet meer kunt, niet stoppen nu. Achter mij klinken sirenes van ambulances en politieauto's. Ik twijfel, kan ik niet beter terug gaan? Terug gaan naar de auto? Terug naar waar het veilig is? Ik blijf rennen, waar naar toe, ik heb geen idee. Het is mistig en het schemert maar ik stop niet! Ik spring over een slootje, kruip onder prikkeldraad door, ik kan niet meer. Ik sta stil, hap naar adem en bedenk me dan dat vluchten mij het beste idee lijkt. Ik kan altijd nog naar de politie gaan, stel dat ze me niet geloven... mijn hand bloed verschrikkelijk, het spuit er nog net niet uit. Ik moet het verbinden, anders bloed ik dood of verliest op zn minst mijn bewustzijn. Ik moet iets hebben waarmee ik het bloeden kan stoppen, iets waarmee ik mijn had kan afbinden. Ik voel dat ik erg duizelig ben en bedenk me dan, mijn panty! Ik trek mijn panty uit en bind mn hand af, ik trek de panty zo strak aan dat het bloeden minder wordt. Zo, dat probleem is opgelost, ik sta op en wil verder gaan maar dan hoor ik een stem mijn naam roepen, "Eva, Eva!"