7 jaar geleden
Feestelijk gelanceerd, tranen met tuiten gejankt!
Gister was het eindelijk zo ver 1 mei de Dag van de Couveuseouders Een dag om eens extra stil te staan bij de gezinnen die helaas ongewil
We kennen allemaal (mag ik inmiddels wel hopen) 'Wereld Prematurendag' elk jaar op 17 november. Een dag voor onze premature kindjes. Gister was het de beurt aan de papa's en mama's. Vaak worden zij vergeten als het gaat om een couveusekindje. Er wordt vaak niet stilgestaan bij het feit dat zij diegene zijn die dag en nacht waken bij het glazen huisje van hun kindje. Dat mama probeert te herstellen van haar bevalling en soms zelfs wel erg ziek is geweest voorafgaand aan de bevalling. Heel weinig mensen weten wat deze papa's en mama's doormaken. Gek is dat toch? Als je je bedenkt dat 1 op de 10 kinderen prematuur, dysmatuur of ziek geboren wordt....
In Amerika wordt het al jaren gevierd, helaas was er in Nederland nog nooit van gehoord.
Stichting Prematurendag heeft hier verandering in gebracht. Op facebook hebben wij een video geplaatst, deze gaat momenteel viral! We hadden gehoopt met de video mensen te raken, ze mee te zuigen in 'onze wereld' de wereld van de couveusekinderen. Dat is gelukt! Veel mensen zijn enorm geraakt door de video. Vanaf nu is het elk jaar op de eerste zondag van mei de Dag van de Couveuseouder
Niet alleen de de Dag van de Couveuseouders is gisteren geboren in Nederland, maar ook de Stichting is gister feestelijk gelanceerd. Samen met andere couveuseouders zijn we gezellig naar Monkeytown te gaan, hier konden wij praten met lotgenoten en 'onze geboorte' vieren terwijl onze kids eindelijk eens lekker onbezorgd aan het spelen waren!
Op zo'n dag komt natuurlijk alles weer boven, je zit weer even helemaal terug op de neonatologie. Alle emoties komen weer boven en samen met mensen die het ECHT begrijpen praat je over je eigen ervaringen. Ik moet zeggen dat ik daar achteraf meer moeite mee had, dan ik had gedacht. Het voelt erg fijn te praten met mensen die varen in hetzelfde schuitje. Maar bij thuiskomst bleek ik wel erg emotioneel te zijn. De tijd gaat voorbij, het verdriet om hetgeen je meegemaakt hebt niet.
Dat is ook een reden waarom de stichting bestaat. We willen steun bieden aan ouders van couveusekinderen, praktisch maar ook emotioneel. We willen begrip en bewustwording creëren. We willen een totaalplatform bieden voor ouders, familie & vrienden maar ook voor werkgevers.
Onze voorzitter was al een tijdje bezig met de voorbereidingen en een paar weken geleden heeft hij mij en 3 andere erbij geroepen om onze doelstellingen te behalen. Wat voelt het goed om op een positieve manier bezig te zijn met al deze ellende. Want nog dagelijks merk ik dat het ook bij mij nog steeds geen plekje gekregen heeft!
*De video waar ik over sprak had ik aan de blog toegevoegd maar ik zie nu dat deze ontbreekt. Dus hier de link voor de geïnteresseerde. Geloof me, hij is de moeite waard ;)
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=817654981711539&id=724402614370110
Lindsy83
Goed initiatief! Fijn dat het zo'n geslaagde dag was!
Anoniem
Super! !