23 juni 2024

24 juni 2024,. We begonnen de dag vroeg. Mila was vroeg wakker ze was al een tijdje niet fit en had last van een dubbele oorontsteking. Als de koorts weg was gingen we weg, en anders bleven we thuis. 

Ja haar middag slaapje heeft Mila geen koorts. Dus even snel wat drinken en hup in de auto naar familie dag, vandaag zagen we alle neefjes, nichtjes, ooms en tantes. Voor de kinderen hadden we een springkussen geregeld. Ze waren er weg van, Mila ook ze ging er de hele tijd heen. 

Maar dan, ik vraag aan mijn vriend, waar is Mila? Daar zeiden we allebei. Ik draai me om en zie haar met iemand mee lopen. Ik draai me weer om om naar haar toe te lopen… maar toen ging het vreselijk mis. Ik zie 2 voetjes vreselijk heen en weer gaan hangend boven de grond, ze staat bij de kennel daarin zit een grote hond in. Ik ren er heen en mijn schoonzus ook hoor mijn meisje huilen hoor een harde klap tegen de tralies, wat ik toen zag krijg ik niet meer uit mijn hoofd. In de armen van mijn schoonzus. Overal was bloed haar hele vinger lag los ze is aangevallen door een hond. Ik begin te huilen te schreeuwen.. nee nee niet mijn kleine meisje. Mijn schoonzus heeft haar op de arm ik zeg neem haar mee want ik werd helemaal niet goed. Ik schreeuw nog steeds moet vreselijk hard huilen. Iedereen komt er bij en ondertussen is Mila in de keuken om te kijken wat de schade is. Ik word vast gepakt door allerlei mensen, rustig blijven kijk mij aan word er gezegd. Je moet naar Mila ze heeft je nodig. Ondertussen komt mijn partner er ook aan. Het is heel erg roep ik en hij loopt naar haar toe. Ik sta met mijn rug tegen de muur. Mijn hemel wat moet ik nu? Ik ga naar Mila roep gelijk om een ambulance, maar dat duurt te lang. Ze heeft vreselijk grote wonden en bloed enorm. Ze is helemaal over stuur. Ik neem haar over en we gaan zo snel mogelijk in de auto. 

Eenmaal onderweg word ze niet lekker, ze draait met haar ogen en zakt weg. Blijf bij me roep ik hallo hallo hoor mij het komt goed. Weer zakt ze weg mijn vriend belt ondertussen met het ziekenhuis. Meneer ik weet niet of ik plek heb, we zijn al onderweg ze moet nu geholpen worden. Dan zakt ze weer weg. Zet de auto aan de kant wij sturen een ambulance maar wij zagen het ziekenhuis dus reden door. Eenmaal op de spoed zakt ze weer weg! Help ons roep ik bij de balie ze word niet goed we krijgen eindelijk hulp. In de kamer word ze weer niet goed en gelijk is er een dokter. Kom maar mee dit moet gehecht worden. Ik zag toen pas de schade. Haar wijsvinger helemaal open een grote vlees wond op haar onderarm. Er word een foto gemaakt. Vinger gebroken maar we hadden niet anders verwacht. Ondertussen slaapt Mila alleen maar. Ze is helemaal kapot van de pijn. Maar toen kwam er nog een arts onderzoeken en wat we toen zagen.. haar schouder ook helemaal kapot. Ik roep heel hard hij heeft haar willen verslinden en barst in tranen uit. Vanaf dat moment worden we geleefd. Arts na arts, iedereen in shock zo’n klein meisje van bijna 2 gegrepen door een hond. 

We moeten opereren dit kan niet zo genezen. ‘s avonds laat rond middernacht word ze geopereerd.  In het ziekenhuis krijgen we visite, mijn schoonzussen en zwager aangeslagen en geschrokken. Iedereen die er bij was is bezorgd. Ze vragen veel naar ons en willen constant op de hoogte blijven super lief! Het doet ons goed en voelen ons minder alleen. Er word zelfscgezorgd dat onze auto hier komt te staan zondag papa vanavond na huis kan en ik hier blijf met Mila. Mila heeft er weinig aan ze is in een soort roes en slaapt en huilt veel.Mila heeft de hele tijd gehuild van de pijn en vergaat van de pijn nog steeds. Zo’n 3 uur lang wachten wachten en wachten. Ja je bent aan de beurt kleine Mila, oh nee toch niet er is eerst een spoed. Nog even wachten. Rond 12 uur word ze geopereerd. 2 pennen in haar vinger en de rest gehecht. Geen spieren zenuwen of pezen kapot gelukkig. 

Thuis word ze super verwend, kaartjes, tekeningen, ballonnen, cadeautjes, berichtjes van familie, vrienden en de opvang iedereen leeft mee! 

Nu 4 weken herstellen en rustig aan doen bijkomen van alles wat er is gebeurt. De reacties van buiten af en vreemden zijn VRESELIJK. Hoe dan heb je dan niet opgelet? Ja je moet een hond ook niet vertrouwen. Nee mensen het was goed afgezet maar onze dochter is niet bang nieuwsgierig en erg ondernemend en vond een gaatje om bij de hond te komen. We zijn super goed geholpen door iedereen. En daar zijn we dankbaar voor want dit had heel anders kunnen aflopen.