Falen hoort er gewoon bij

Faal ik nu meteen al? Vierentwintig dagen geleden beloofde ik om binnen een week een nieuw blog te posten, maar dat is dus niet gelukt. Ik vraag mij steeds vaker af of mijn droom om een boek te schrijven en te publiceren wel mogelijk is als tweelingmoeder van twee heerlijke actieve twee jarige jongens.

De downward facing dog blijft uit

Twee weken geleden had ik op maandag mijn eerste gesprek met mijn gewoonte-coach Drielle. Ik volg het Happy Habit Program van Chumble met als doel om mijn boek te gaan realiseren. Ik geloof dat dromen er zijn om nagejaagd te worden en je dus actie moet ondernemen om het waar te maken. Een training om mijn gewoontes te veranderen en beter te leren plannen, leek mij daarom een goede eerste stap. Met Drielle sprak ik af dat ik start met 1 blog per week op te leveren en dat ik het steeds verder ga uitbouwen. 

Ik gaf ook aan dat ik de balans tussen werk, huishoudelijke taken en moeder zijn, graag wil afwisselen met meer yoga en meditatie. Ik weet hoeveel baat mijn lichaam heeft bij een (korte) yogasessie of een paar minuten meditatie, maar toch val ik regelmatig ’s avonds tegelijk met mijn kids in slaap en komt er dus niks van een downwards facing dog en om-shanti-mantra. Het enige geluiden die mijn slaapkamer vullen zijn die van twee snurkende jongens en de fuser van Aroma Dream die een lavendelgeur verspreid.

Een optimistische start

De eerste module van de cursus start heerlijk optimistisch: “Gefeliciteerd dat je actie onderneemt om een gelukkiger leven te creëren doormiddel van gewoonte verandering.” Ik kijk naar de eerste module en zie diverse filmpjes staan. Ik heb zin om ze te bekijken, maar vervolgens trekt een van de jongens aan mijn broek. “Mama poep,” zegt hij. Ik ren met hem naar het toilet, aangezien hij zelf goed aangeeft wanneer hij moet poepen en ik graag wil stimuleren dat hij meteen naar het toilet gaat.

Vol trots loop ik met mijn kind daarna de woonkamer weer in, want het is gelukt, we waren op tijd op het toilet. Ik zie vervolgens een aanrecht vol met afwas staan, een half aangevreten appel tussen het speelgoed, een hond die als een malle rondrent, de andere helft van de tweeling die een pollepel te pakken heeft gekregen en achter de hond aanrent. Top. Het is tijd om op te gaan ruimen en twee kids een kleurboek te geven om tot rust te komen. Als ik s’ avonds uitgeput op bed lig, herinner ik mij dat ik eigenlijk de filmpjes van de eerste module zou gaan kijken.

Opeenstapeling van falende activiteiten

In mijn mailbox krijg ik een vrolijke mail binnen dat module drie online staat. Ik kijk naar het bericht en besef mij dat ik module één nog niet eens gemaakt heb. Ik ben bij de eerste twee online bijeenkomsten geweest, maar heb de derde bijeenkomst op donderdag gemist. Een opeenstapeling van falende activiteiten neemt mijn gedachte over. Is deze training misschien te hoog gegrepen voor mij? Dat boek gaat er op deze manier natuurlijk nooit komen.

Ik ga zitten op de bank en de tweeling komt er gezellig bij kroelen. Ik kijk naar mijn jongens. Ik wil graag een goed voorbeeld zijn. Het is fijn als zij bijvoorbeeld hun huiswerk op tijd maken in de toekomst en hun dromen achterna gaan, omdat ze zien dat hun moeder dingen op tijd af heeft en haar dromen waarmaakt. Ik wil daarom iets gaan veranderen, anders blijf ik het falende gevoel hangen. In plaats van de focussen op wat niet gelukt is, besluit ik te bekijken wat wel gelukt is.

Wat is wel geluk

Allereerst is het mij gelukt om bij twee van de drie bijeenkomsten aanwezig te zijn, ondanks dat de sessies om zeven uur zijn, wat de meest chaotische tijd van de dag is met twee jongens in bad doen en naar bed brengen. Ik besef dat ik de afgelopen twee weken blogs heb afgeleverd. Ik heb voor mijn werk bij Ascend examengroep B.V. een blog over zakelijk reizen in Coronatijd geschreven én ik heb samen met Jayde van Sunny Mummy een blogopzet gemaakt waarin we doula Annelies van Mamalogisch interviewen.

Mijn tweede doel om meer yoga en meditatie aan mijn leven toe te voegen is ook gelukt. Twee weken geleden had ik de kans om een heerlijke aerial yoga sessie bij te wonen en afgelopen weekend heb ik samen met de tweeling een boswandeling gemaakt. Een rondje bos geeft mij net zoveel rust als een half uurtje mediteren, dus dat stel ik gelijk aan elkaar.

Ik ga de hooibaal verplaatsen

Bij Chumble zeggen ze zo mooi dat alles stap voor stap veranderd kan worden. Als je op hun Instagram account de reels van vorige week bekijkt, waarin Robin een komkommer in vieren breekt, dan heb je een beeld bij hun visie. Ik moet gewoon niet te veel hooi op mijn vork willen nemen en ik kan beter de hooibaal beetje bij beetje verplaatsen. Ik denk ook dat ik moet accepteren dat falen er bij hoort. Door kortstondig te falen, word ik extra gemotiveerd om het in de toekomst beter aan te pakken.

Ben jij een moeder die net als ik soms ervan baalt dat het niet allemaal zo voorspoedig gaat als je zou willen? Of kun je juist goed accepteren dat het stap voor stap gaat? Ik ben ontzettend benieuwd naar jouw kijk daarop. Tip zijn altijd welkom in de reacties onder dit blog en als je het blog gelezen hebt, wil je dan bovenaan de pagina het hartje aanvinken?

Tot het volgende blog! (Hopelijk binnen vierentwintig dagen.)

Liefs,

Ruby

Wil je meer weten over mijn leven met de tweeling? Volg dan food.travel.write op Instagram.

Je kunt Chumble volgen op Instagram via chumble.family en de website www.chumble.family.com

Nieuwsgierig geworden naar het blog over zakelijk reizen met alle Corona-maatregelen? Klik dan hier : Ascend examengroep B.V. VCA examens in het buitenland zorgen voor extra werk.