Even uit tunen van het bloggen was nodig,. Soms komt alles zo hard binnen.

Ik had even tijd nodig. Elke keer als ik een blog schrijf komt het gevoel van onmacht en verdriet weer om de hoek kijken, wat natuurlijk goed is om voor de verwerking maar merk dat het diep zit, en ik soms geen zin heb om de deurtjes te openen in mijn hoofd om alles weer omhoog te takelen voor de verwerking.

Vanaf vorig jaar ben ik weer onder behandeling bij de psycholoog om aan mijn herstel te werken, de wachttijd was zo onwijs lang.. Al met al wel even goed om op adem te komen en weer fris te beginnen, na bijna een half jaar wachttijd was er een nieuwe psycholoog aangenomen en kon ik bij haar beginnen.

De klik was super, ze begreep mij en hielp mij meer inzichten te krijgen in mijn angststoornis en ptss. Maar toen het iets beter met mij ging vertelde ze mij dat ze ging stoppen in het bedrijf..

Ik werd overgenomen door een ander, weer moest ik alles opnieuw vertellen en her beleven..

Wat ik mij voorhield was dat het voor een goed doel was, nog een keer door de zure appel bijten.. Maar na een aantal behandelingen vertelde ze dat ze ergens anders een baan had gekregen.

Dit moet wel domme pech zijn, na 2 praktijk ondersteuners. Een psycholoog bij een ander bedrijf, een psycholoog van de pop poli in het ziekenhuis nu naar de 7de hulpverlener.. Soms zakt de moed me wel even in de schoenen, maar ik moet door ik weet dat anders het verleden me vandaag of morgen toch weer komt inhalen en wat nog belangrijker is,

Dat ik mijn trauma’s niet aan mijn kinderen overdraag..