Even mijzelf voorstellen!

Hallo mama's!

Ik ben nieuw hier maar heb ik mijn zwangerschap heel veel van jullie blogs gelezen en geleerd! Onze kleine Levi is nu 14 weken oud en begin meer rust en regelmaat te vinden en vindt het erg fijn om eventjes van mij af te schrijven.

Dus hierbij wil ik mij in het kort even voorstellen hoe onze gezinssituatie is ontstaan en hoe mijn zwangerschap is verlopen en hoe ik hetzelf heb ervaren.

Het begon allemaal op 13 juni 2004, toen heb ik mijn vriend Bas leren kennen. Wij waren alle twee 15 jaar en elkaars "eerste" liefje zal ik maar zeggen ;)

In januari 2010 zijn wij gaan samenwonen op 21 jarige leeftijd. Natuurlijk was het voor ons beide de 1e keer samenwonen en veel verandering. Ook zo zijn ups en downs gehad want tja je zit nu toch wel veel meer op elkaars lip dan voorheen! Maar goed iedere relatie heeft zo zijn ups en downs zolang je je erdoorheen slaat én blijft praten tegen én met elkaar natuurlijk.

Augustus 2012 hebben wij samen de grote stap gemaakt en besloten om ons geluk uit te bereiden met een klein hummeltje! Zo gezegd zo gedaan en ik ben gestopt met de pil.

Wat je altijd denkt en hoopt is dat het natuurlijk gemakkelijk gaat en dat je een beetje gek gezegd niet lang hoeft te wachten totdat er een positieve zwangerschapstest komt!

Uiteindelijk mag ik niet klagen na wat ik allemaal op internet heb gelezen dat het soms nog langer dan 1,5 jaar kan duren en sommige vrouwen te horen krijgen dat het niet op de natuurlijke weg zal lukken. Kreeg ik toch een heel dubbel gevoel. Ik wilde zó graag een kindje dat ik er té veel mee bezig was. Dus ook daarom allerlei blogs gelezen hoe lang het bij andere vrouwen heeft geduurd. Na 1,5 jaar in februari 2014 was ik 2 dagen "overtijd". Dit was mij al zo vaak gebeurd het overtijd zijn dat ik niet gelijk dacht dat ik zwanger zou zijn. Maar iets in mij was toch nieuwschierig en ben maar weer naar de kruidvat toe gelopen om een test te halen. Bas was gelukkig ook thuis want zijn verstandskiezen waren net deze dag operatief verwijderd. Dus hij lag zielig op de bank met een zak ijs tegen zijn wang en ik snel naar de wc. Ik had de test mee naar de woonkamer genomen en volgens mij moesten we 2 minuten wachten voor de uitslag. En ja hoor twee streepjes!! Ik was zo verbaasd en kon het niet geloven..... Het enigste was Bas zei deed was lachen als een boer met kiespijn want het deed letterlijk pijn om te lachen ;)

Na zoveel testen gedaan te hebben in het anderhalf jaar was dit eigenlijk ongeloofwaardig. Het drong niet door, bij ons alle 2 niet. De volgende dag hadden we afgesproken om nog een test te kopen en nog een keer te kijken, want misschien was het wel verkeerd... Test gedaan en weer 2 streepjes! Nu konden we er echt niet meer onderuit met een glimlach op ons gezicht omhelzen we elkaar. Eindelijk eindelijk! Eigenlijk nog steeds een beetje onwerkelijk. Klinkt stom maar omdat er zoveel testen negatief waren was het gewoon nog echt onwerkelijk.

Na 3 weken het voor ons zelf te hebben gehouden hebben we onze blijdschap gedeeld met onze ouders! Natuurlijk ook helemaal door het dolle heen voor het eerst worden ze aan beide kanten opa en oma.

In de 1e drie maanden was ik ook nog erg onzeker, blijft het wel zitten?! Zal het allemaal goed gaan. Ik wilde echt de 1e drie maanden afwachten totdat ik er echt van kon gaan genieten. Gelukkig waren de 3 maanden voorbij en onze kleine friemel zat nog lekker warm in mijn buikje. Gek gezegd maar na de 3 maanden kon ik pas echt echt echt gaan genieten van het idee dat ik zwanger was! Ze zeggen toch altijd na 3 maanden is de kans gewoon kleiner dat er iets mis zal gaan.

Mijn gehele zwangerschap verliep gelukkig erg soepel. Was niet misselijk alleen heel erg moe. Maargoed moe zijn is niet heel erg. Je moet er gewoon aan toe geven. Dus veel dingen plannen was geen optie voor mij. Maar omdat ik dit wist hield ik hier gewoon rekening mee. En aan Bas had ik ook erg veel hulp en steun. Er zijn ook dagen geweest dat ik tot 18.00 uur in mijn bed lag en om de 3 uurtjes wakker werd en echt honger had. Dan kwam Bas weer met een tosti, broodje of een koekje.

Mijn buik begon aardig te groeien en met 16 weken voelde ik kleine Levi al schoppen. Of het echt schoppen was weet ik niet. We zaten in de bioscoop en ik voelde allemaal plopjes in mijn onderbuik. Hij wilde gewoon even laten weten dat hij er ook bij was. In de gehele zwangerschap heb ik Levi altijd goed gevoeld en hij was in mijn buik al erg bewegelijk.

Ik had altijd gedacht dat ik de 40 weken niet zou halen en dat Levi eerder geboren zou worden. Helaas voor mij is dat niet het geval geweest. Levi is uiteindelijk met 41 weken geboren dmv een spoedkeizersnede. Over de bevalling zelf zal ik een nieuwe blog schrijven want ik zie dat mijn blog al erg lang is geworden onderhand ;)

Maar tot zover weten jullie nu wel wie ik ben!

Op de foto zie je ons, met 38 weken hebben wij nog snel een fotoshoot gedaan met mijn dikke bellie!