7 jaar geleden
Even een blik uit mijn eigen leven
Ik ben een adoptie kind geadopteerd door Nederlandse ouders. Tot me 12e volgens mijn best een goede jeugd gehad denk ik
Mijn kinderen zijn half nederlands en half indonessch bloed kun je ook wel zien soms. Ik zelf kom uit Indonesië surabaya ik was baby toen ik naar Nederland kwam. Toen ik 6 was kreeg ik te horen dat waar ik was niet mijn echte ouders was en dat me broer niet mijn biologische broer was. Dat was best raar voor een meisje zo als ik.
Toen We in de tiener jaren kwamen konden We doen wat We wouden niet dat ik dat ooit gedaan heb of zo maar toen ik een jaar of 14 was ging ik samen met me broer uit en kwam laat thuis vinde ze niet erg. Nu dat ik zelf kinderen heb zou ik er niet aan moeten denken dat mijn dochter straks alleen over straat naar het plein hier gaat om uit te gaan. Maar ja mijn ouders vonden dat goed.
Ik was een jaar of 19 en me ouders belde me op dat mijn broer in het ziekenhuis lag samen met me vriend toen nu me man gingen we naar het zieken huis in me achter hoofd denkend dat me ouders er ook waren geen ouders te bekende zusters die vroegen of ik getrouwd was hallo dacht ik ik ben pas 19 en wil nu naar me broer dat moment vergeet ik nooit meer en neem ik ze ook nog steeds altijd kwalijk. Toen ik in 2009 zwanger was van me eerst gingen we naar me ouders en had niks gezegt dus kwamen we daar aan deur ging open en We konden koffie of theeft krijgen dus ik legde een echo op tafel zonder te zeggen ze keeken niet eens er naar na een half uurtje opeens merkte me moeder de echo op he ben je zwanger ik zo ja al bijna drie maanden waar op me vader zei kan altijd mis gaan waar ik heel onzeker de zwangerschap in ging. Een maal in januari 2010 werdt me zoontje geboren. Wat een feest voor ons dus ik had de deur bij wijs van spreken voor me ouders open gezet wat een klap in me gezicht hun eerste klein zoon in 1 jaar maar drie a vier keer gezien me hard brak. Ik was echt heel verbaast hoe kun je eigen eerste kleinkind zo laten zien ja zien op groeien op fb wat is dat nou.
Ik was er kapot van ik had echt zo iets dat je met mijn niks wou al maar doe het dan voor je kleinzoon heb daar een band mee maar nee doen ze niet tot nu toe nog steeds niet bij.me dochter toen ik zwanger was in 2012 reageert ze weer zo nuchter dat ik zwanger was en me vader ja die wist het zo genaamd al. In januari 2013 werdt ze geboren wat een popje het leek wel een levende baby bron. Zo klein. Maar die hebben ze ook maar in 1 jaar drie a vier keer gezien. In die zeven jaar zien ze mijn ouders nog maar 4 keer per jaar. is moeilijk om dit zo achter me neer te leggen en het zeer durf niet echt te breken met ze omdat het zijn toch de mensen die mijn hier heen heben gehaald en toch liefde hebben gegeven en me hebben opgevoed hoe ik nu ben. Ook al ben ik daar niet alte blij mee vind van zelf dat ik geen goede moeder ben en ben bang dat ik het zelfde ga doen als wat er bij mijn geleerd is.
Love1981
HoI wendy_1983 Met mijn broer gaat het goed hij heeft nu zelf ook een zoontje en tweede kindje op komst. Gelukkig is dat goed afgelopen met mijn broer zou niet zonder hem kunnen in die tijd zo veel steun aan hem gehad. En praten met adoptie ouders al zo vaak geprobeerd maar helpt niet
anoniem2017
Maar hierdoor ben jij geen slechte moeder? Lees niet hoe het met je broer was afgelopen, maar denk niet goed? Volgens mij geef jij je kinderen een hoop liefde en als je denkt of je het wel goed doet, maakt je al een goede moeder. Het is jammer van de relatie met je ouders, kun je niet een keer langsgan om te vragen waarom er zo weinig interesse is. Ze hebben ooit dat adoptieproces doorlopen ( zoals ik begrijp is dat niet niks) Dat uitgaan mocht ik ook op mijn 14 de met mijn broer mee. Ik vond toen destijds nog dat ik eigenlijk niks mocht. Helaas ben ik mijn moeder verloren afgelopen jaar, maar wij waren 2 handen op 1 buik dus ik weet niet hoe het is om in jouw schoenen te staan. Mijn schoonouders passen iedere week een dag op en daar ga ik af en toe zelf langs omdat ik ze dan weer zoveel weken niet gezien heb. Papa brengt en haalt ze dan ;) veel sterkte en doe wat je hart je ingeeft, komt vast goed
Love1981
Hallo geluksmama Is ook heftig het is gewoon jammer het is dan wel per jaar dat ze mijn kinderen ziet mijn schoonouders zien mijn kinderen elke dag wat een mooie band vind ik dat maar tegelijker tijd doet het pijn in mijn moeder hard ik had het liever anders gezien maar zit er hellaas niet in. En mer dat ik het hier van me af kan schrijven me rust geeft
Anoniem
heftig om te lezen. Mijn schoonouders hebben mijn meiden nog maar 2 keer gezien, en de oudste word april 3 en de jongste mei 2 en wij vinden het heerlijk, relaties kunnen raar gaan en de oma van mijn man ziet de meiden om de 2 maanden en ze heeft 9 achterkleinkinderen de rest daarvan ziet heel weinig tot niet. Alleen als zij er naar toe gaat. Wij gaan altijd naar haar.