Epilepsie of was het toch wat anders?

Mijn aanvallen

Ruim twee geleden kreeg ik mijn eerste aanval.

Ik weet nog goed hoe slecht ik mij voelde van de medicatie ..

Ik kan mij er weinig van herhinneren maar Dennis nog wel.

Ik stond op om denk ik naar de keuken te gaan.. en uit het niets viel ik voorover met mijn hoofd tegen onze prachtige witte Ikea tafel aan.

Plaste in mijn broek en toen ik bij kwam was de ambulance er net.

Ik ontkende dat ik een aanval had gehad en dacht ook echt dat Dennis het verzonnen had.

Tot ik mijn broertjes gezicht zag die toen nog bij ons woonde en merkte dat het goed mis was.

Dennis zo lief dar hij was kleden mij om want alles was natuurlijk nat.

Zoveel zorgen op zijn gezicht .

Ik moest mee met de ambulance en kreeg een scan daar was niks op te zien en na een aantal uur mocht ik naar huis

Ze dachten dat het kwam van de amytripteline die ik slikte voor de pijn.

Dat is eigenlijk een anti depresiva maar word vaak gebruikt bij fybromyalgie klachten ..

Daarmee moest ik stoppen . En ik kreeg iets tegen de aanvallen.

Een aantal maanden later kreeg ik weer een aanval.. dit keer in de gang voor het oog van mijn twee jongste..

Toen ik bij kwam lag ik in de huiskamer

Mijn bodybuilder ( Dennis) had mij door de gang gesleept en in de huiskamer gelegt

Ik ontkende weer . Iets wat veel voorkomt bij mensen met epileptische aanvallen.

Maar toen mijn oudste zo moest huilen wist ik dat het echt zo was

Tranen liepen ook over mijn wangen..

Zoals de vorige keer was mijn tong compleet stuk

Na een douche een schone kleding kroop ik op de bank en viel ik in slaap

De aanvallen zijn zo vreselijk vermoeiend.

Ik heb er nog 1 in bed gehad

Arme Dennis wat ging hij er aan onder door..want ook hij zag en wist dat dit kwam door mijn medicatie

Mijn laatste aanval heeft mij behoorlijk laten na denken.

Mijn prachtige dochter is net als haar moeder een echt paardenmeisje..

Dus nadat wij naar haar verzorgpony Moos waren geweest wilde ze nog even naar de paarden en pony's van haar vriendinnetje..

Op de fiets daar gingen wij dan..

Mijn relatie was gewoon niet Goed meer en die dag had ik veel pijn ..

Meer en meer in nemen..

Sameb de pony's geborsteld geknuffeld en we zouden weer gaan..

We kiepen naae de fiets en daarna weet ik niks meer..

Toen ik bij kwam lag ik op de grond..

In de verte zag ik Dennis aankomen fietsen in paniek en hoorde ik sirenes ..

Veel erger was nog het gillen van mijn dochter..

terwijl ik dit schrijf zit ik in de bus en vecht ik tegen mijn tranen

Ik ben zo boos op mezelf .. ik heb dit mensen aangedaan die ik zo lief heb! Die ik hoor te beschermen ! En ik heb gefaald daarin!!!

Ik ontkende weer maar toen ik de politie en de ambulance zag besefte ik maar al te goed dat het foute boel was...

Niet mijn mama mee nemen schreeuwde mijn dochter..

Hartverscheurend ...

Ik ging ook niet mee want Dennis kon prima voor mij zorgen...

Hoe boos hij ook was liefdevol zetten hij mij onder de douche droogde mij af en zorgde die dag voor mij..

Noa durfde niet meer achterop de fiets . begrijpelijk ..bij elk geluidje keek ze angstig naar mij.

Ook was ze constant bezig met hoe ik mij voelde...

Wij hebben haar vertelt wat een aanval is en wat er dan gebeurt maar die zorgen konden wij niet weg nemen...

Daarna heb ik nooit meer een aanval gehad..

We zijn nu een jaar verder en de angst bij noa is weg.. ze springt gerust achter op de fiets .. 

Ik heb blijvende schade aan mijn vinger 

Maar de schade in mijn hart is veel groter . Schuldgevoel 

Het schuld gevoel is zo groot en de boosheid naar mijzelf toe ook!

Ik heb een risico genomen door die medicatie in te nemen in aantallen die niet goed voor je zijn

Ben ik een slechte moeder? Nee alhoewel ik mij wel vaak zo heb gevoelt maar ik heb wel hele verkeerde keuzes gemaakt

Was ik een slechte partner.. nee maar ook daarin heb ik veel gelogen en dingen bewust verzwegen ....