En toen kwam de schaamte..

Toen ik alleen achterbleef met een paar maanden oude baby, voelde ik mij zwaar gefaald als mama, maar zeker ook als persoon. Als je wil starten met een eigen familie, dan is dit niet wat je gepland hebt. 

Toen ik na een tijdje mijzelf terug wat moed gaf deed ik enkele uitstapjes alleen met Fenne. Toen kwam ik mensen tegen en kwamen de vragen. Simpele vragen zoals; “hoe is het met jullie gezinnetje” - gezinnetje?? “Wat een mooi kindje, jullie zullen wel fier zijn!” -jullie?? En toen kwam het... de schaamte. Ik schaamde mij omdat ik alleen was en omdat ik in de ik-vorm moest antwoorden. Ik voelde enorm veel schaamte om iets waar ikzelf niets kon aan doen! Ik zou mij helemaal niet zo moeten voelen bij deze compleet normale, onschuldige vragen. Op dat moment wou ik het liefst terug naar huis lopen.. 

ik voelde me terug zo kwetsbaar.. Heel stom misschien maar ik denk dat ik er toen nog niet bij stilstond, hoe hard ik gekwetst was geweest..

Dus ik ging inderdaad naar huis. Naar onze bubbel van 2. ♡