En nu zijn we uit elkaar...

Alles op een rijtje kunnen zetten en met heeeeeel veeeeel geluk een fijne woning kunnen vinden. Wel een stuk uit de richting van de school van de kids maar dat is even niet anders.

We hadden het even geprobeerd, samen verder gaan. Het lukte gewoon niet. Nadat hij vreemdgegaan is deed hij te erg zijn best het gezellig en fijn samen te hebben thuis, het voelde zo ongemakkelijk en nep aan... Ik kon me er gewoon niet overheen zetten.

Ik wilde het wel en hij ook, maar het ging niet meer! Als hij was werken vroeg ik me af of hij misschien wel met andere vrouwen bezig was, als hij met vrienden op stap ging zat ik onrustig thuis. Eigenlijk had ik de hele tijd tijdens het proberen een knoop in m'n maag. Op aanraden van een goede vriendin voor mezelf gekozen.

Dat betekende dus uit elkaar gaan... En daar komt heeeeel veeeeel bij kijken! Gelukkig kwam ik erg snel via via aan een appartementje en was is pats boem verhuisd. Peter kon in ons huis blijven en de kids de eerste paar dagen ook. Nu wisselen we een beetje door, een goed ritme moeten we nog vinden.

Ongelooflijk maar waar, de kinderen gaan er erg goed mee om... Ze vinden het bijvoorbeeld erg gaaf dat ze een nieuwe slaapkamer erbij krijgen en wat vaker verwend worden door opa en oma. Wijzelf hebben het wat lastiger... Geen ruzie, vooral verdriet speelt de hoofdrol. Peter blijft volhouden dat het goed gaat komen, dat waardeer ik maar het is ook irritant tegelijk. Want dat komt het niet meer, mijn vertrouwen is helemaal weg.

Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties, steun- berichtjes en lieve woorden!