En ineens moet ik er dan echt aan geloven..

GEEN BLOG VOOR OP FACEBOOK

Zoals sommigen van jullie weten woon ik alleen met mijn zoontje en heb ik de stempel "Single mommy" opgedrukt gekregen. Ondanks dat de situatie op dat moment zo was, leefde er nog veel tussen mijn ex en mij. Het leek wel alsof het spreekwoord "niet met, maar ook niet zonder iemand kunnen" ons op het lijf geschreven was. We hielden zo ontzettend veel van elkaar maar daarintegen konden we het bloed onder elkaars nagels vandaan halen! Om onze zoon hierbuiten te houden besloten we dat het beter was om uit elkaar te gaan, zodat hij niet op hoeft te groeien met ruzie en chaos. 

Omdat wij niet met ruzie uit elkaar gegaan zijn was het mogelijk om nog veel dingen als 'gezin' te ondernemen, zoals dagjes uit of naar familie en op vakantie, waarbij onze zoon juist kon zien en meemaken dat papa & mama goed met elkaar omgaan en erg veel van elkaar hielden. Het was ook altijd meer dan duidelijk dat hij volop genoot van deze dagen en dan was hij op zijn gelukkigst. Meerdere malen trok hij ons naar zich toe voor een dikke vette grouphug!

Maar meer tijd er verstreek hoe ingewikkelder het werd op emotioneel gebied. In zoverre ingewikkeld dat we zelf niet meer begrepen wat we waren van elkaar en hoe we hiermee om moesten gaan. Wéér begonnen te ruzies maar dit keer met verwijten  om wie er "schuldig" was aan de situatie.  Het was een wisselwerking qua emoties en soms voelde het als een emotionele rollercoaster, maar na zoveel tijd. energie en liefde in de relatie te steken en er weinig tot niets voor terug te krijgen begon ik een muur op te bouwen. Een afstand te creeëren uit zelfbescherming. Ik begon zelfstandig dingen te ondernemen met onze zoon, hij begon zijn eigen dagen weer in te plannen. En ineens kwamen we op het punt dat het "you and me against the world" er niet meer was. 

Steeds vaker ging mijn ex uit tot diep in de nacht, ontmoette nieuwe mensen en het ene meisje na het andere ving zijn interesse. Terwijl ik praktisch alle zorg op me nam en haast 24/7 met meneer bezig was. Mijn ex kwam aanwaaien wanneer het hem uitkwam en meestal besloot hij een dag vantevoren of op de dag zelf wanneer hij zijn zoontje op kwam halen, waardoor er voor mij ook weinig te plannen viel (nouja, dat was wel mogelijk maar ik vond het belangrijk dat ze tijd met elkaar doorbrachten). 

Nooit heb ik moeilijk gedaan en  ik nam alles op me. Tot vorige week. Toen ik hem de zoveelste meid zag charmeren was ik er ineens he-le-maal klaar mee! Het besef dat het al tijden kapot was drong tot me door en heb ik besloten dat ik weer wat liever voor mezelf mag zijn. Als samenwonen, een gezin vormen en meer hulp teveel gevraagd is dan sla ik over en trek ik mijn eigen plan. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar de mindset is er.

Uiteindelijk is het dus toch "You and me against the world" maar dan met mijn zoontje, en daar kan ik prima mee leven (ondanks dat het me natuurlijk wel ontzettend veel verdriet doet)!

                                                                                      My hands are tied

My body bruised, (s)he's got me with

Nothing to win and
Nothing left to lose

                                                                         I can't live, with or without you

P.S.: Ik heb geen idee wat jullie hiermee kunnen, maar het lucht verschrikkelijk op om het even kwijt te kunnen..