1 jaar geleden
En hoe het nu gaat.
Ik kom er wel
We zijn nu bijna 2 maanden verder. De man met de hamer zorgen ervoor dat ik vrij weinig meer kon.
Maar toch moest ik door. Ik heb een zoontje van 7 en een hondje die toch mijn aandacht nodig hadden. Mijn lieve man kon gelukkig voor zichzelf zorgen.
Maar ook voor hem was dit enorm lastig allemaal. Hij werkt onregelmatig en heeft een verantwoordelijke baan. Maar toch knokte hij voor mij. Hij zorgde ervoor dat ik buiten kwam. Al was het soms maar een stom boodschapje doen.
De maand november is me voorbij gegaan. Al zou je me vragen wat ik deze maand gedaan heb, zou ik je alleen kunnen vertellen dat er iets met Sinterklaas is geweest. Wat voor kadootjes onze zoon heeft gehad, weet ik niet. Gelukkig weet ik dat hij blij is geweest.
In december werd ik opgeroepen bij de bedrijfsarts. De grote stad in, tsja dat koste me al zoveel energie. Het gesprek is me daardoor slecht bij gebleven. Wat ik wel nog weet is dat ik gehoord werd. Gelukkig kon ik veel terug lezen. Ik moest nog een maand voor mezelf zorgen. Vanaf januari mag ik weer proberen te werken.
En natuurlijk loop ik tegen dingen aan. Een burn out of overspannen betekend dat je ziek bent. Maar voor de buiten wereld kan ik nog net doen alsof er niks aan de hand is. Ik kan lachen en druk doen. Maar vervolgens in de auto of op de bank huilen.
Maar gelukkig worden deze momenten ook beter. Ik kan weer oprecht lachen. Maar ik kan ik ook een enorme warhoofd zijn.
Want als je dit allemaal gelezen hebt. Is er misschien geen touw aan vast te knopen.
Alleen 1 ding weet ik wel. Dit is mijn pad. Ik kies elke afslag. En doe wat voor mij goed voeld. Ik kom er wel. Weet alleen nog niet hoe haha.
