En dan kom je erachter dat manl niet eerlijk is geweest

Na 4,5 jaar huismoeder te zijn geweest, had ik de stap gezet en mijn eigen bedrijfje opgestart. En gelukkig voor mij, maar vanaf dag 1 was het een succes. Ik genoot er elke dag van en door deze extra inkomsten konden we ook leuke dingen doen en kopen. De relatie met manlief was al maanden niet meer wat het geweest was en we takelden steeds verder af. Ook vond hij het niet fijn dat ik onafhankelijk werd. Het vertrouwen was er vanuit hem niet meer, terwijl hij degene is die meerdere misstappen heeft begaan. Maar goed, ik kwam op een punt dat ik wilde scheiden. Dit sloeg bij hem in als een bom. Hij vertrok zonder pardon met de auto en was onbereikbaar. Hij bleef de hele nacht weg. De ochtend erop kon ik de kinderen niet naar school brengen en ook niet werken. Buiten het feit dat het schandalig is dat mijn kinderen de school moesten missen door hem, liep ik ook €220 mis!! Geen inkomsten dus....

Daarbij waren mijn ouders het niet eens dat ik wilde scheiden en hoefde ik dus niet op hun steun te rekenen. En het ergste komt nog: mijn eigen moeder had hem die nacht opgevangen! En zij was degene die tegen mijn man gezegd had: 'als zij wil scheiden, dan laat het haar maar eens goed voelen. Pak de auto en kom maar hierheen.' Ik was echt met stomheid geslagen!!!

Na een dag elkaar niet gezien te hebben, kwam hij vrij agressief thuis en wilde hij met me praten. Na ruim drie uur waren we tot een punt gekomen om relatietherapie te proberen. Althans, dat was mijn eis om dit huwelijk nog een laatste kans te geven.

Gelukkig konden we snel terecht door een uitval van anderen.

Voor mijn gevoel had ik geen andere keus aangezien niemand me keuze snapte, al hoorde ze mijn verhaal helemaal niet aan....

We maakten kleine stapjes vooruit, maar mijn besluit dat ik maar drie kinderen wilde hield mn man bezig. Ten eerste door onze relatie die niet goed was, maar ook omdat ik genoot van mijn werk en ik drie gezonde kinderen al had.

Door alle stress thuis vluchtte ik de zaterdagavond uit huis. Ik ging dan opstap met een vriendin. Manlief gaat al 10 jaar niet met me mee en nu liet hij me ook gewoon gaan.

Vaak kwam ik vrij aangeschoten thuis aan, maar er waren ook avonden dat ik zelf moest rijden en dus nuchter was.

De avonden dat ik wat gedronken had, hadden we meestal ook seks. Ik vertrouwde hem altijd en aangezien ik geen anticonceptie gebruik (ik kan niks verdragen qua hormonen) moesten we de condoom dus gebruiken. Deze liggen aan zijn kant en ondanks dat hij nog een vierde wilde deed hij ze toch altijd om. Behalve dus die ene avond....ik heb er niks van gemerkt en hij maakte dus overduidelijk misbruik van de situatie!

Ik begon me niet lekker te voelen en deed voor de zekerheid een test. En ja hoor: ZWANGER!! Zwanger van een vierde wondertje, althans laten we hopen dat het maar één gezond kindje is. Ik heb me de hele zwangerschap afgevraagd hoe het heeft kunnen gebeuren. Buiten het feit dat ik voor de vierde keer mijn schoonmoeder over me heen kreeg, moest IK weer dingen gaan opgeven.

Door de zwangerschap werd ik misselijk en kon ik niks eten of drinken. Gecombineerd met drie kids, werk en het volledige huishouden raakte ik op. Letterlijk en figuurlijk. Noodgedwongen moest ik mijn werk opgeven.

 De hele zwangerschap heeft mijn man me niet zien staan en heb ik alle leuke, maar ook mindere leuke dingen, alleen moeten doen. Ik kon het met niemand delen.

Nu ons wondertje 2 maanden oud is kom ik er dus achter dat manlief bewust geen condoom gebruikt heeft. Ik ben er kwaad om, maar mijn moeder vind dat ik niet moet zeuren. 'Het kindje is gezond en je bent gezegend met vier kinderen.' Van de ene kant heeft ze gelijk, maar de manier waarop is toch niet eerlijk?!

Helaas kan ik in geen woorden omschrijven hoeveel ik geestelijk én lichamelijk geleden heb hieronder tijden de zwangerschap. Ik heb mn werk moeten opgeven, ik ben de hele zwangerschap ziek geweest. Niet alleen misselijk, maar ook longontsteking en bijna altijd diarree. En buiten het ziek zijn ben ik panisch geweest voor de bevalling. Ook dit werd door niemand serieus genomen, want tja...het is je vierde dus waar ben je bang voor. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar ik heb ALLES alleen moeten doen. Mijn verdriet, mijn angst, de babykamer zelf moeten opzetten, de box, onze slaapkamer opgeknapt enzovoorts...

Achja, mijn hart is gelucht en hopelijk kan ik mijn bedrijfje snel weer opzetten. Nu eerst genieten van onze vier wondertjes❤