Snap
  • Mama
  • #momlife
  • #bevallingsverhaal
  • #moederliefde

En dan donder je heel hard van je roze wolk

Eindelijk na 41+6 werd onze lieve dochter geboren.

De inleiding stond al gepland voor 1 augustus 2019 maar omdat ik samen met mijn verloskundigen had besloten om me meerdere malen te laten strippen hoopte ik dat het vanzelf kwam.

Op 31 juli stond de verloskundige om 09:00 uur al voor de deur. We hadden onze zoon net weg gebracht naar de opvang daar zou hij die dag toch naar toe gaan en we hadden aangegeven dat het wel langer kon zijn deze dag.

Ze had mijn vliezen gebroken en gaf aan dat ze later wel weer terug zou komen om te kijken hoe het gevorderd was.  Nadat ze mijn vliezen had gebroken voelde ik eigenlijk al meteen wat gerommel, na ongeveer een uurtje begonnen de weeen al deze wist ik redelijk goed weg te puffen. Om 10:30 stond de verloskundige al weer voor de deur en zag aan mij dat het nu sneller elkaar opvolgde dus heeft ze contact gezocht met het gebrootecentrum en die gaven aan dat we meteen mochten komen. Wij reden alvast naar het geboortecentrum en zij volgde al vrij snel. We werden naar de kamer 1 gebracht (hier is onze zoon ook geboren) en wat bleek ik had al 6cm ontsluiting de weeen werden steeds heftiger en ik probeerde het eerst nog zonder verdoving helaas ging dat voor mij niet langer en heb ik lachgas gekregen (mij werd meteen verteld dat dit niet hetzelfde was als wat er al weken in de media en journaal werd besproken) dit voelde eigenlijk heel goed en ik werd rustiger en deed precies wat de verloskundige tegen mij zei. Op een gegeven moment moest ik naar de wc omdat ik drang voelde echter bleek al snel dat het hoofdje naar buiten kwam, snel terug rennend naar het bed ik lag op handen en knieeen toen ze eral uit floepte. Ik voelde me helemaal trots en ook emotioneel, ze werd meteen gepakt en kreeg een mutsje op en werd op mijn borst gelegd, ik controleerde meteen of ze 10 vingertjes en tien teentjes had die zaten er allemaal ook zag ze er verder mooi uit, ik was meteen verliefd. Nadat ze 10 a 15 minuten bij me had gelegen moest ik nog even de placenta eruit persen dit ging meteen goed, toen hoorde ik mijn man zeggen " WAT IS DAT DAAR" mijn hart sloeg meteen als een malle, ik vroeg wat er aan de hand was ze kwamen terug met haar om mij te laten zien dat ze een rare wratachtige plek op haar hoofd had. Ik begon meteen te huilen en haalde me vanalles in het hoofd wat het kon zijn.

De verloskundige belde meteen naar de kinderarts om te vragen of die even lags kon komen om te kijken. Toen de assistent kinderarts kwam keek zij ernaar en gaf aan dat ze dit nog nooit had gezien en dat ze toch maar even de kinderarts erbij haalde, toen deze naar het plekje op haar hoofd keek gaf ze ook meteen aan dit nog nooit te hebben gezien. Er werden foto's van de plek gemaakt en ze gingen naar de dermatoloog om te overleggen wat dit kon zijn.

We hebben een uur in onzekerheid gezeten en dachten vanalles ( misschien en overblijfsel van een tweeling, stukje hersenen wat uit de schedel naar buiten stak. De verloskundige en kraamverzorgster (schoonmoeder) probeerde ons gerust te stellen en gaven aan dat het waarschijnlijk niks ernstigs zou zijn omdat de artsen zo rustig bleven, daar lag ze dan dat onschuldige en hulploos meisje wat geen besef heeft van wat er zich allemaal afspeelde.

Eindelijk kwamen de artsen weer terug en vertelde dat het een 'Naevus Sebaceus' is;

Betekenis; Een naevus sebaceus is een wratachtige, hobbelige moedervlek op het behaarde hoofd, die vanaf de geboorte aanwezig is. De naam is afgeleid van sebum (talg) omdat de plek vooral bestaat uit vergrote talgklieren. Het is een aangeboren misvorming van de talgklieren. Soms zitten er ook afwijkende haarzakjes of zweetklieren in. De naevus sebaceus komt voor bij 0.3% van de pasgeborenen, zowel bij jongens als meisjes even vaak. Het is een goedaardige afwijking.

We zijn er nu redelijk aan gewend en hebben het ook aan iedereen in onze directe omgeving laten zien en uitgelegd. Ik hoop dat ons meisje er op latere leeftijd geen last van gaat krijgen en dat kinderen haar niet gaan pesten of dat ze geen normale staart kan dragen.

Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit wel zou delen.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Nadine1982?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.