EMDR voor allesoverheersend schuldgevoel

Daar is hij weer de datum 12-11-2018 de dag waarop wij tijdens onze 20 weken echo het nieuws kregen over Riv zijn handje. Tevens de dag waarop er een grote grijze wolk boven mij is komen hangen. Een grijze wolk overvol met schuldgevoel. Schuldgevoel over wat er is gebeurd, in mijn buik. Hoe groot ons geluk ook is met ons prachtige mannetje bij ons, die grijze wolk bleef bestaan en bleef mijn gevoel domineren. Ik kon het niet uit of om zetten en niemand kon mij het gevoel geven dat het niet mijn schuld was. Het was iets wat bij mij was gaan horen, wat mijn negatieve zelfbeeld en angst om te falen en niet goed genoeg te zijn nog eens een kei harde duw in de verkeerde richting had gegeven. Een duw die uiteindelijk heeft geleid naar het punt waarop er iets moest veranderen, omdat het negatieve steeds meer ging overheersen. Een aantal weken geleden heb ik EMDR therapie gehad om mijn schuldgevoel en het bijbehorende trauma aan te pakken.

Ik ben de EMDR therapie ingegaan met het idee “baad het niet, dan schaadt het niet”. Ik kon me niet voorstellen dat deze therapie mijn schuldgevoel zou kunnen veranderen, maar de resultaten van EMDR zijn goed dus waarom niet... Ik moest mijn schuldgevoel een cijfer geven in schaal van 1 op 10, dat was niet zo moeilijk een dikke 10 dus (als hoger écht niet mocht). Ik moest het gevoel omschrijven dat bij mijn schuldgevoel hoorde, voor mij was dat een ontzettend drukkend gevoel op mijn borst, een versnelde hartslag en het gevoel opgesloten te zitten. Ik wilde het wel anders zien en voelen, maar ik kon het niet. Tijdens de EMDR ga je in detail terug naar het moment waarop het trauma en het daarbij behorende gevoel is ontstaan. Voor mij was dat onze 20 weken echo. Bizar dat je zo’n gebeurtenis zo intens en tot in detail kunt herbeleven en navertellen. EMDR is intensief, heel intensief... Maar jeetje wat is het bijzonder wat dit voor mij gedaan heeft!

Dat schuldgevoel waar ik de therapie mee in ging, dat is door deze therapie buiten mij komen te liggen. Daar waar het eerst gevoelsmatig in mijn hart zat, is het nu niet meer. Dat wat er gebeurd is in een hele vroege fase van mijn zwangerschap, daar heb ik op geen enkele manier ook maar iets aan kunnen doen of veranderen. Het voelt nog steeds gek om dat te schrijven. Die grijze wolk die bijna 2,5 jaar mijn leven heeft beïnvloed, die is weg. En dat voelt nog steeds onwerkelijk. Soms betrap ik mezelf erop dat ik wacht op het moment dat hij weer terug komt, niet dat ik dat wil... Maar dat hij weg is voelt gewoon te goed om waar te zijn ofzo. EMDR heeft mij zo ontzettend geholpen om stappen te maken in mijn proces. Ik ben er van overtuigd dat die grijze wolk zonder EMDR nooit verdwenen zou zijn. En jongens wat geeft het een hoop rust dat dat nu wel het geval is en te kunnen geniet zonder altijd maar die maar....