Eindelijk verlof! Maar niet echt tijd voor mezelf

En ineens zie ik hem in mijn agenda staan. Mijn laatste dienst als verpleegkundige voordat ik met zwangerschapsverlof ga. Mijn voornemen was om tot 35 weken te blijven werken, maar daar staken een extreem lage bloeddruk, wiebelend bekken en een portie bloedarmoede een week of vier geleden een stokje voor. Op de achtergrond deed ik nog wat kleine taakjes, maar helaas verdween ik noodgedwongen van de werkvloer. Na vandaag is het echter officieel. Verlof!

Het onderwerp kwam de laatste tijd uiteraard al vaker ter sprake. Bij familie, vriendinnen en natuurlijk op het schoolplein van de andere kids. Uitspraken als ‘heerlijk!’, ‘rust pakken’ en ‘in je bubbel kruipen’ waren in deze dan niet ongewoon. Met een groot gezin als dat van ons betwijfel ik echter soms waar ik meer tot mezelf kan komen. Thuis of op het werk.

Een doordeweekse dag is al snel gevuld met meerdere keren op en neer naar school, clubjes en vriendjes/vriendinnetjes lopen. Daarnaast schreeuwt de wasmand (of mijn nesteldrang) dat hij tot de bodem geleegd wilt worden en dat betekent dat mijn machines minstens twee keer per dag draaien. Overstemmend hoor ik vervolgens het stof op (en onder) de kasten roepen dat ze toch graag in een emmer of de stofzuiger belanden. En dan zijn er nog die altijd terugkerende boodschappen die vervolgens meerdere keren per dag omgetoverd moeten worden tot redelijk gezonde maaltijden. Of ter wel ons huishouden (en dus ik) staan nooit stil.

Om de verloskundige, mijn overbezorgde moeder en toch ietwat geïrriteerde lichaam een beetje tegemoet te komen las ik nu verplichte zen-momentjes in. Geen meditatie onder het genot van kalme zee geluiden en een stokje wierook. Dit laatste geeft weer troep en dan kan ik alsnog gaan ruimen. En ook geen middagdutjes in een cosy nachtpon met een voedingskussen tussen mijn benen, want dit strookt helaas niet met het slaapje van Fem en de schooltijden van de andere drie. Desalniettemin minstens drie keer per dag even een half uur op mijn kont.

En zo heeft de jongste dus een beetje geluk. Twee afleveringen van Peppa Big blijken precies genoeg voor mij om een kopje thee naar binnen te werken. En als ze ’s middags dan toch even slaapt kan ik vaak één (of een halve) episode kijken van welke serie ik dan ook probeer te volgen. De oudste drie hebben overigens ook niet te klagen, want naast dat ze leven in zo ongeveer het schoonste huis van Nederland wordt er dagelijks met ze geknutseld, gepuzzeld en gekleid. Vanaf mijn gat kan ik een hoop met ze doen! Wij genieten dus tussen de chaos door van deze kleine momentjes. En dat is voor nu helemaal prima!

Instagram: sannevdnboer

Trending: "Zijn rechternier bleek nog maar voor 3% te werken"