Eindelijk! Mijn drie zonen

Als iemand me dat 10 jaar geleden had verteld had ik die persoon zot verklaard. Mama worden wou ik altijd. Ik keek de baby's uit mensen hun handen tot ik ze zelf mocht pakken. Ik liep als kleuter alle buggy's achterna tot ik een glimp had opgevangen van het verkreukeld wezentje dat er in lag. Ik was altijd een poppenmoeder. Tot je zelf beslist om moeder te worden, sta je nooit stil bij het feit dat het misschien niet zou lukken. En toen werd het moeilijk en rommelig en kwamen er jaren van onrust, want baby's krijgen was niet vanzelfsprekend. Dat ik de wereld dan toch drie mannen rijker mocht maken, is een wonder. Letterlijk. En wat voor mannen. Stuk voor stuk uniek. Eigen kind, schoon kind (i know 😅). Maar van foto's als deze maakt m'n hart 1000 sprongetjes. Want de komst van elk van deze jongens heeft een wat specialer verhaal. En elk van deze jongens had er misschien niet geweest als de natuur het die dag anders had bedacht.