Eindelijk ben je er maar wat is er toch met jou?

Na een prima zwangerschap werd op 4 november 2021 na een ingeleide bevalling eindelijk onze zoon geboren na 41.5 weken. Ik was eigenlijk zwanger van een tweeling maar bij de echo van 12 weken kwamen we erachter dat het hartje van het andere kindje was gestopt. We wisten dat er een grote kans was dat het met dat kindje niet goed zou gaan want hij was veel te klein ten opzichte van Donny en de termijn dat ik zwanger was. 

Donny huilde vanaf zijn geboorte erg veel en dan vooral in de avond en nacht. Overdag sliep hij meestal wel redelijk goed, in de avond en nacht was hij altijd uren achter elkaar wakker en vaak wel tot 5.30 uur in de ochtend. Als hij in de avond of nacht wel sliep dan waren het hele korte momenten en sliep hij meestal bovenop mijn borst. Natuurlijk had ik al snel door dat er iets met hem aan de hand was maar wat.... De uitslag van de hielprik was goed, al weet ik dat ze daar niet 100% alles mee kunnen uitsluiten. 

Door de onrust heb ik veel dingen met hem geprobeerd, zoals verschillende merken voeding, druppels geven tegen krampjes, inbakeren, toch maar een fop (wat hij zelf niet wilde), een apparaatje met white noise, enz. Soms ging het 1 of 2 nachten beter om vervolgens weer terug bij af te zijn. Op een gegeven moment had ik het vermoeden dat hij (verborgen) reflux had. Ik had er het een en ander over gelezen en filmpjes gezien hoe baby´s dan na hun voeding doen. Het kwam erg overeen met hoe Donny zich gedroeg. Hij gaf bijvoorbeeld bijna altijd voeding terug en de onrust werd na zijn voeding vaak erger. Wat ook opviel was dat hij onverzadigbaar was. Hij bleef maar flessen drinken, meestal om de 2 uur en dronk dan altijd erg onrustig met wij opengesperde ogen en keek zeer onrustig uit zijn ogen. Het gekke was wel dat in de avond en nacht zijn onrust altijd het ergst was en hij juist dan vooral onverzadigbaar was.

Op een nacht ben ik een keer met hem naar de huisartsenpost in het ziekenhuis gegaan omdat hij al uren non- stop aan het krijsen was en ik hem niet stil kreeg, wat ik ook deed. De assistente die ik aan de lijn had en hem hoorde krijsen vertelde dat we meteen konden komen. Daar aangekomen konden ze helaas niks voor ons doen en werd er gezegd dat ik toch weer contact op moest nemen met mijn eigen huisarts. Dit had ik natuurlijk al meerdere keren gedaan. Het lastige was toen dat we in die periode net een wissel van huisarts kregen waardoor ik steeds bij een vervangende arts zat en steeds een ander kreeg. De nacht nadat ik met hem bij de huisartsenpost geweest was ging ik de volgende dag weer met hem langs de huisarts. Gelukkig was mijn eigen nieuwe huisarts er die dag en hij deed wat onderzoekjes en stelde wat vragen. Daarna schreef hij hem een medicijn voor tegen verborgen reflux want vermoedelijk had hij hier toch echt last van. Hopelijk zou dit hem helpen en zorgen voor meer rust en slaap. Het ging daarna een paar dagen iets beter maar helaas was dat van korte duur. De onrust was weer helemaal terug en hij werd ook wat geel en kreeg witte ontlasting. Hij was toen rond de 8 weken. Ik ben toen weer met hem naar de huisarts gegaan en die dag had ik weer een vervangende huisarts. Hij vond inderdaad dat Donny wat gelig was maar zag niet direct reden voor grote zorg. Wel wilde hij voor de zekerheid zijn bloed laten prikken. Diezelfde dag ben ik nog met hem gaan bloedprikken. Dat was geen pretje bij een baby. Het was lastig om zijn aders te vinden. Helaas kon het prikken toen niet uit zijn vinger. De volgende dag nadat ik met hem had bloed geprikt, werd ik ´s ochtends gebeld door de huisarts. Ik moest meteen met hem naar het ziekenhuis........wordt vervolgd...

Trending op Mamaplaats: Van stoppen met de pil naar een positieve test