Einde kraamtijd, het vierde trimester

Zes weken onderweg dus is, in de volksmond, de kraamperiode officieel voorbij. Zes weken zijn voorbij gevlogen. Intens en bijzonder  Soms bewust geleefd, soms geleefd door alles om me heen

en nu? Wat zegt het nu eigenlijk?

Wennen aan de baby moest ik niet echt. Dat ging bij deze derde als vanzelf. Wennen als gezin van vijf, waar ieder weer opzoek is naar z'n plekje, wel. Echter is dat niet iets wat afgerond is in een week of zes. Evenals het lichamelijke proces. Een proces dat mij meer bezig houdt nu de derde keer.

Het begin is er. Mijn lichaam doet zijn werk om zijn oude vorm terug te vinden, maar jeetje mina wat heb ik nog een weg te gaan. Het voelt anders deze keer.

M'n lichaam is nog niet van mij

Is zachter, m'n buik is dikker en bovenal is het ook m'n eigen koppie die daar niet zo goed mee om kan gaan deze keer. Hoe mooi ik de acceptatie kon vinden voor mijn lichaam in de zwangerschap, zo ver te zoeken is dat gevoel nu.

Misschien juist omdat het leven weer zo snel doorgaat nu bij een derde? Of misschien is het de naderende zomer die onbewust druk legt op het beeld wat ik heb. Het beeld waar ik naar toe moet

Rationeel gezien weet ik het wel.

Ik moet toe naar acceptatie. Acceptatie voor het lichaam dat drie kindjes heeft gedragen. De striemen, de zachte huid en de misschien ook geduld voor de langere tijd dat het deze keer nodig heeft. Want hallo? 6 weken geleden beviel ik pas..

Emotioneel voelt het anders.

Voel ik mijzelf niet mooi, niet fijn in m'n vel, zit niks echt lekker.

Ik kom er wel

En dat ik dit opschrijf is ook eigenlijk niet om adviezen in te winnen of een discussie te starten.

De reden dat ik het opschrijf is dat ik voel dat het iets is waar ik mee bezig ben. Een onderdeel van het totaalplaatje wat ook hoort bij deze periode in mijn leven. Schrijven helpt mij om bewust te worden en misschien geeft het wel herkenning aan net die ene moeder met hetzelfde gevoel die mee leest.

En stiekem hoop ik binnenkort wat anders te kunnen schrijven en misschien wel een foto te delen van een lichaam waar ik trots op ben.

In volledige acceptatie, want dat verdiend het