Eerlijk, eerlijk over ouderschap!

Social media de plek, waar we vooral dat laten zien wat inspirerend, mooi en leuk om te zien is. Je zou bijna vergeten dat heel veel in het echte leven helemaal niet zo perfect is. Dat er ook veel mis gaat bij andere ouders en dat je echt niet altijd alles moet geloven wat Social media je laat zien.

Ook ik kan wel eens onzeker worden van de mooie verhalen die ik lees en de perfecte plaatjes die ik zie. En ook ik laat vaak alleen zien wat ik graag wil laten zien.

Nadat ik aanwezig was op het event van @oeiikgroei ben ik steeds bewuster na gaan denken over, het eerlijk delen over ouderschap. En ik merkte dat er zoveel moeders waren, die reageerde op bepaalde dingen die ik dan in mijn verhaal deelde. Waarom? Omdat zij zichzelf ook in mijn verhalen herkennen.

Een voorbeeldje: Avery kreeg een hele erge tantrum nadat, ik nee zei toen zij een blikje cola wilde drinken. Terwijl ik de hele middag leuke dingen heb gedaan met haar. En mezelf dan afvraag, waarom dan hè? Moet ik dan echt op alles ja zeggen, om de “lieve mama” te zijn? En als je dan reacties krijgt van, omg ik herken dit. Heb je toch het gevoel van oké gelukkig, ik ben niet alleen hierin dit hoort er gewoon bij. Dit is ouderschap! Eerlijk ouderschap.

Avery, Jaïr en Zain zien er echt niet altijd helemaal tip top uit en ik maak geen foto’s of video’s op momenten dat zij een tantrum hebben omdat, ze geen chocolaatje mogen en even moeten afkoelen op de trap. Ik ben vaker niet fotogeniek dan wel. Fotogeniek misschien wel maar, “aangekleed” om op de foto te gaan nee haha.

Ja, ik ben niet perfect. En daar schaam ik mij niet voor maar, toch is dat iets wat niet persé gedeeld wordt. Ik spreek mij regelmatig wel uit over eerlijk ouderschap en over hoe ik bepaalde dingen aanpak of vraag ik andere ouders om tips. Hieronder een paar voorbeelden van wat (ik denk) dat heel erg normaal is alleen niet persé gedeeld wordt door ouders. Want ja, past dat wel bij de “perfecte” plaatjes die je deelt op Social media?

Dreigen

Ik ben diehard fan van onvoorwaardelijk ouderschap en toch hoor ik mezelf elke dag tot 10 tellen of roepen dat ze nu moeten ophouden met elkaar te irriteren of woorden gebruiken die ze niet mogen gebruiken, anders gaan we niks leuks doen of mogen ze niet op de tablet/telefoon.

Schreeuwen

Ook ik schreeuw weleens uit onmacht. Ik schreeuw dat mijn kinderen niet tegen mij moeten schreeuwen. Dat ze niet op de bank moeten springen, 100x vragen waarom ze geen lekkers voor het avondeten mogen, speelgoed met opzet stuk maken, dat ze niet moeten zeuren of wanneer ze weer getekend hebben op de muren en ga zo maar door. VER-MOEI-ENDDDDD!!

Schermtijd

Ja wie doet het niet? Af en toe ben ook ik zo blij dat ik mijn kinderen achter de tv of op de tablet/telefoon kan parkeren. Even snel het huishouden doen in alle rust zonder dat ze telkens heen en weer lopen, even snel dat mailtje nog versturen of gewoon even de tijd voor mezelf hebben en ik rust m’n serie even afkijken, koken zonder een kind aan m’n been of een kind die steeds vraagt of het eten al klaar is. Had mezelf voorgenomen dat, mijn kinderen 30min per dag schermtijd zouden krijgen, haha the joke is on me 🤡

Laat ik altijd alles zien?

Nee absoluut niet! Ik zou graag elke dag helemaal verzorgd en als leuke, super organized mom voor de dag wil komen, maar ik kan ook zoooo erg genieten van die relaxdagjes. Kinderen lekker aan de knutsel of met pyjama in de achtertuin of op hun kamer aan het spelen, ik in m’n huispakkie of badjas en ongekamd haar op de bank, huis in totale chaos en thuisbezorgd. Allemaal heel ongeschikt materiaal voor Social media. Spontaan bezoek op zo’n dag? Ik doe de deur niet open oh.

Geduld hebben

Jaïr is echt een hele gevoelige jongen. Maar door zijn gevoeligheden is hij ook snel te kwetsen, is hij sneller overmand door zijn emoties en heeft hij veel meer warmte en omhulling nodig. 9 van de 10 keer lukt het mij om op de juiste manier in te gaan op zijn behoeften, maar die ene keer is mijn ruimte en geduld op. Dan is mijn geduld op en ben ik het even zat. Gewoon moe dat hij weer huilt omdat, bijv. Avery voor Ajax is en niet voor Feyenoord zoals hij. Of omdat hij mij iets vraagt en het niet snel genoeg geregeld wordt voor hem. Jaïr is ook heel erg gehecht aan mij, hij wordt door familieleden ook wel secondelijm genoemd. En af en toe is ook dat heel erg vermoeiend. 

Telefoon

Elke week weer schrik ik van mijn schermtijd, moet eerlijk zeggen dat het nu wel beter gaat en minder wordt. Ik wil een “goed voorbeeld” geven aan mijn kinderen. Zij moeten niet denken dat het normaal is om, de hele tijd met dat ding in je hand te zitten. En wat heb ik nu in mijn hand? Juist ja…

Eerlijk over ouderschap. Na dat ik het boek uitgelezen had van @oeiikgroei dacht ik ja, heel erg eerlijk allemaal. Heel leuk en is sommige stukjes een heel erg herkenbaar boek. Fijn om over alles wat het ouderschap inhoud te lezen, zodat je weet dat je niet alleen bent in je gevoel van niet perfect zijn, onmacht, verdriet, vermoeidheid, ons moeten splitsen, dingen die niet lukken, met de balans tussen werk en leven. We vinden het soms moeilijk om die lastige dingen te vertellen, terwijl het juist fijn is om te weten dat je niet alleen bent.

Delen over het werkelijke, eerlijke ouderschap maakt het écht. We zijn allemaal mens en niemand is perfect, ondanks al het bovenstaande hou ik zielsveel van mijn kinderen.