Eerlijk

Een aantal keren de afgelopen maanden heb ik voor dingen 'op papier' gezet. Voor mijzelf, om gevoelens en gedachten te ordenen.. om het kwijt te kunnen, om verdriet van mij af te schrijven en er soms in te verzuipen.

Want hoewel ik me er regelmatig ongerust over heb gemaakt dat mijn allergrootste wens misschien wel eens niet zomaar zou kunnen uitkomen, had ik me nooit in kunnen denken dat dit ons zou 'overkomen', wat een impact dit heeft en hoe alleen je je kunt voelen temidden van alle mensen. Kindjes krijgen.. het lijkt bijna een vanzelfsprekend iets, hoewel ik in mijn omgeving helaas op veel diverse manieren mee heb mogen maken dat dit niet het geval is. En ook bij ons, ookal heb ik dat ook nooit zo gevoeld, heeft de vanzelfsprekendheid al lange tijd geleden plaats gemaakt voor angst, twijfel, verdriet en boosheid. Voor dokters, onderzoeken en medicijnen.

Juist omdat ik denk dat veel mensen zich alleen voelen in dit proces, heb ik besloten mijn gedachtes te delen. Een leuke reisfoto levert vast een hoop meer likes op, we kunnen er tenslotte niet zo goed mee om gaan wanneer we aan iemand vragen hoe het gaat en diegene met een "niet zo goed" antwoordt. We hebben het liever makkelijk en positief. En juist daarom deel ik ook dit stukje leven. Omdat openheid over dit soort zaken ook een taboe-status heeft.

Je hoeft het niet leuk te vinden, mij niets te vertellen of te vragen, maar voor wie het wel helpt te lezen, om hulp te vragen, erover te willen praten: I'm here, in volle kwetsbaarheid en eerlijkheid.