Een zwangerschapkwaaltje wat nog steeds sluimert...

Ik was al snel zwanger nadat ik trouwde en dolblij natuurlijk! Ik verheugde mij in het zwanger zijn, de bezoekjes aan de verloskundige, de echo's, het geslacht, de babykleertjes, andere babyspulletjes en prulletjes... Zwanger zijn is een groot feest voor mij! (Ik had al een zoon, 2006)

Maar na een maand begon ik steeds minder eetlust te krijgen en dat draaide weer om in misselijkheid en niks naar binnen krijgen, zelfs water kon ik niet drinken. Gelukkig bleef het wel bij kokhalzen en gaf ik niet over.. Verder was ik ook hartstikke moe, echt kapot moe, wat later ook door de verloskundige bevestigt werd met dat ik een lage bloeddruk had. Maar beter een lage bloeddruk dan te hoge zei ze..

Gelukkig hoorde ik van de verloskundige en las ik op internet dat dat na 3 maanden over zou zijn.. Wat ook zo was! Wat was ik blij! Eindelijk kon ik echt genieten van mijn zwangerschap en lekker eten, wat ook heel erg nodig was want ik was veel afgevallen..

Het weer was ook echt perfect om zwanger te zijn, de lente begon, er scheen een lekker zonnetje, ik ging veel met mijn oudste zoon naar buiten, heerlijk was dat..

Tot ik op een morgen wakker werd met gezwollen ogen.. Okj, ik dacht dat ik misschien teveel in de zon had gezeten? Of kwam dat door de bomen in de speeltuin? Ik weet het niet.. Ik heb de huisarts gebeld, een afspraak gemaakt en ik kon de volgende dag terecht.. Ik kreeg pilletjes en ook een crèmepje voor mijn gezicht omdat het ook begon te jeuken. De dokter zei dat ik waarschijnlijk meer gevoelig ben voor allergieën en dat dat zo weer over kan zijn...

Ik kon niet veel in de zon komen omdat het dan weer steeds erger werd.. Ik balen natuurlijk want ik houd ervan om buiten te zijn, vooral met het mooie lenteweer! Dus daar zit je dan, binnen terwijl de zon je roept...

Ik had intussen ook een vervelend plekje in mijn nek gekregen, ik weet eigenlijk niet hoe het is ontstaan, volgens mij door een schaafwondje.. Maar dat plekje begon steeds meer te jeuken en ging ook opeens ontsteken, echt vervelend was dat.. En als dat niet genoeg was, kreeg ik jeuk over mijn gehele bovenste romp en mijn armen.. Weer naar de huisarts, nu een hormonenzalfje gekregen omdat ik van die eczeem plekken had..

Waar ik al bang voor was, was dat het niet wegging maar alleen maar erger werd.. Ik weer naar de huisarts, hij heeft mij doorverwezen naar de dermatoloog, waar ik pas 3 maanden later terecht kon! 3 maanden?!? Dan ben ik bijna uitgeteld!(aug.2014) En ik werd echt gek van de jeuk, zelfs mensen die mij zagen kregen spontaan jeuk! De verloskundige heeft voor mij nog geprobeerd om eerder terecht te kunnen, maar dat mocht niet baten..

Na lang wachten en krabben kon ik eindelijk naar de dermatoloog.. Ze luisterde naar wat ik te vertellen had, onderzocht mij even snel, nam een kweekje van het ontstoken plekje en ik kreeg een ander hormonenzalfje mee.. Hier werd ik niet echt blij van want die zalfjes zijn zo slecht voor het ongeboren kind! Maar ze verzekerde mij dat ik er snel vanaf zou zijn als ik maar goed smeerde.. 

Ik kreeg een vervolgafspraak om te kijken hoe het zalfje werkte, ook maakte ze een afspraak dat ze mij na 2/3 dagen terug zou bellen voor de uitslag van het kweekje.. 3 dagen waren voorbij en ze had nog niet gebeld dus ik maar zelf bellen.. Ik kreeg de centrale aan de lijn en ze verzekerde mij dat de dermatoloog mij op haar spreekuur zou terugbellen.. Ik wachten en hoorde weer niks.. Uiteindelijk hoorde ik de uitslag op mijn vervolgafspraak en ze verontschuldigde zich van dat ze druk was.. Hmmm okj.. Nu de uitslag dan, ze legde mij een verhaal uit met termen die ik niet begreep maar het kwam erop neer dat iedereen het droeg en dat het kon ontstaan via wondjes ofzo.. Maar goed, ik kreeg een antibiotica en weer een ander zalfje voor de plek in mijn nek.. En natuurlijk weer een vervolgafspraak..

De antibiotica werkte goed, ook heel goed tegen de jeuk en ik hoopte er in één klap van af te zijn, de zalfjes hadden ook goed z'n werk gedaan.. Ik ging naar het vervolgafspraak bij een andere dermatoloog, en die keek mij na en zei dat de antibiotica goed had aangeslagen tegen die krentenbaard.. Krentenbaard?! Nou dat had die andere dermatoloog ook wel gewoon kunnen zeggen?? Moeilijke termen gebruiken terwijl er normale Nederlandse woorden voor zijn..

Ik was al bijna uitgerekend en was zo goed als genezen van de jeuk en de uitslag.. Dank God! 

Ik beviel van een gezonde mooie zoon en kon gaan genieten.. Dacht ik.. Ik kreeg na 2 dagen WEER last van die verschrikkelijke jeuk!! Gelukkig stond ik in het spoedboek van de dermatoloog en kon ik meteen terecht..

Ik kreeg weer een hormonenzalfje en een vervolgafspraak..

En om het verhaal kort te maken, heeft het tot nu toe (mijn zoontje is nu onderhand 7 maanden) niks meer geholpen en ben ik ten einde raad en word ik knettergek van de jeuk en enorme uitslag die ik heb en dat heen en weer gaan naar die vervolgafspraken waar ik maar 5 minuten binnen zit in de spreekkamer en wel een uur heen en een uur terug in de bus zit! Nou als je daar niet gek van wordt..

Hoe dit verder gaat aflopen weet ik niet, ik heb ook nog nooit eczeem gehad en vind het echt raar dat ik dat nu heb gekregen door mijn zwangerschap..