Een weekend van eersten

Zoals de titel al verraad gaat dit blog over dingen die afgelopen weekend voor t allereerst gebeurd zijn.

Dit weekend ging moeders, ik dus, voor t allereerst sinds ik moeder ben, een weekend weg met een vriendin. Maanden uitgekeken en voorbereid hadden we. Niet te meer omdat we de Halve Marathon van Berlijn gingen lopen. Avond rondjes en weekend runs om genoeg km te maken, fysio afspraken om van een vervelende blessure af te komen en telefoontjes om de opvang van de kinderen te regelen. 

En dat laatste moest natuurlijk wel perfect geregeld zijn om met een gerust hart op pad te kunnen. Gelukkig heb ik een super oppas en konden de kids ook nog een dagje en nachtje bij opa en oma. En dan toch vond ik het lastig om afgelopen vrijdag de deur uit te gaan op pad naar Berlijn en 21 km sightseeing door die stad. 

Wat is dat toch, Dat ik het gevoel heb onmisbaar te zijn voor mijn gezin? Want deep down komt t daar op neer. Vragen spoken door mn hoofd in de dagen voor vertrek. Kan mijn man het wel zonder mijn hulp? Zullen de kids wel luisteren? Zal iedereen het wel naar de zin hebben en kunnen de kids wel zo lang zonder mij? 

Eenmaal in de trein en weg van huis was het gevoel weg en kon ik al mijn twijfels loslaten. En bovenal genieten van een weekend zonder dinos en prinsessen, eten koken, snotneuzen vegen en verantwoordelijkheid hebben voor 3 kids en een huishouden. 

De Halve Marathon liepen we in 2.15.40, een nette prestatie gezien de recente blessure en beperkte aantal voorbereidende km.

Bij thuiskomst is het een dolle bende met de kids die allemaal willen vertellen en de gemiste aandacht van mama willen inhalen. In bed vertellen ze me hoe fijn ze het vinden dat ik er weer ben. Een heerlijk gevoel. Niet onmisbaar maar wel gemist.