Een vrije dag

Na de drukke en hectische week die ik zojuist achter de rug heb vraag ik mezelf eigenlijk af: ‘Wat heb ik deze week eigenlijk voor mezelf gedaan?’

Tijd voor mezelf? Wat is dat? Ieder vrij uurtje dat ik heb staat vrijwel altijd vol met afspraken.

Woensdagmiddag vrij? Ah fijn, eindelijk wat tijd voor mezelf.. dacht ik.

Een reminder op mn telefoon gaat af ‘14:00 tandarts’

Nahh, doen we even snel en dan zien we wel verder wat de dag ons brengt.

- Toch geen gaatje in m’n kies volgens de tandarts, een mega fijne boodschap waar ik zojuist een uur mee heb gewonnen op mijn vrije middag.

In mijn hoofd ga ik dan ook direct mijn ‘To do list’ bij langs. Zogenaamd geordend op prioriteit voor die dag, al weet ik van mezelf dat ik vanavond niet kan slapen zolang ik deze lijst niet heb afgewerkt. Alles heeft namelijk prioriteit in mijn leven, vraag me niet waarom.

Ik sjees naar huis zodat ik nog even snel de droger kan leeghalen, de was uit de wasmachine in de droger kan stoppen, een volgend wasje kan aanzetten en dat alles zodat ik dan vanavond laat, als de meiden op bed liggen, wasgoed kan vouwen.

Top! Klus geklaard.. Hoppa, snel weer de auto in en terug naar het kantoor.

Waar was ik ook alweer mee bezig? Juist, aangevraagde vrije dagen van het personeel nalopen, kerstroosters inplannen, teamuitje vastleggen en de sollicitatiebrieven sorteren.

Check, check, check! Alles kan ik afvinken van mijn lijstje.

Mijn lijstje.. hmmm, waar ligt dat ding? Afgelopen nachten zat ik tot 3 uur op kantoor en ik durf wel te zeggen dat die avonden waar ik maar 3,5 uurtjes heb kunnen slapen toch iets doet met je gemoedstoestand ... en de staat van mijn bureau.

Aaaaargh waar ligt dat klote papiertje gil ik in mezelf terwijl ik mijn koffie omstoot over het toetsenbord dat toch al zeker 6 jaar op die plek staat. HOE KON IK DAT NOU NIET ZIEN?

In mn gedachten ben ik met 10 verschillende dingen bezig, helaas wil het lichaam vandaag iets minder snel mee werken.

Ik haal diep adem en probeer helder na te denken (voor zover mogelijk) een nieuwe koffie te pakken en even 5 minuten voor me uit te staren. Ik spreek mezelf streng toe ‘Ky, focus nu! Over een uur zijn de meiden thuis, dus nog even knallen en doen waar je voor gekomen bent’

Helaas maakte ik weinig indruk op mezelf.

Ik besloot de stad even in te lopen, manlief is morgen jarig en uiteraard moet dit gevierd worden. Slingers, ballonnen, taart.. de hele mikmak moet uiteraard weer ingeslagen worden.

Mocht ik mijn lijstje weer vinden kan ik ook deze ‘taak’ afvinken.

Van de stad loop ik door naar huis. Fil (manlief) heeft de meiden gehaald, Blossom viel in slaap in de auto en werd onplezierig wakker.

Huilen, jammeren en nergens zin in.

Gelukkig is ze vrij snel gekalmeerd en wil ze lekker met mama knuffelen op de bank.

19:30 is het bedtijd, vandaag wordt het 20:00h

De meiden slapen en dus ga ik weer naar kantoor toe. Waar was ik ook alweer gebleven.. oh ja, het teamuitje.

Vandaag wil ik het niet te laat te maken aangezien ik nog een hele woonkamer heb die ik moet versieren en dus rond ik mijn werkzaamheden rond 01:00 op kantoor af en ga ik weer richting huis.

Het is inmiddels 02:30, ik kom zuurstof te kort van de ballonnen blazen, krijg een migraine aanval van het zuurstof te kort en moet vechten tegen mn oogleden die steeds zwaarder worden en om de haverklap dicht vallen.

Ik vind dat het genoeg is zo en zoek mn bed op want over een paar uurtjes gaat die wekker weer.

Ik plof in mn bed en.. besef dat ik de was nog niet uit de wasmachine heb gehaald. Feest!

Maar ik verdom het nu weer een verdieping omhoog te gaan.. die was komt morgen wel.

3 uur later begint dat afschuwelijke ding naast mijn oor te piepen, de wekker!

Wat haat ik dat ding en wat ben ik boos op mezelf dat ik het weer zo laat heb gemaakt.

‘Maaaaama, ben je nouuu?’ hoor ik uit de kamer naast ons komen.

Bloss is wakker en mega enthousiast want PAPA IS JARIG!

‘Taartje eten mamaaa’ vraagt ze met een grote glimlach op haar gezicht.

En op dat moment realiseer ik mij dat ondanks al het gehaast, gevloek en getier van de dag ervoor (want: Hoe bedoel je, een vrije middag?!) dit de momenten zijn waar ik het allemaal voor doe.

Het vrolijke gezichtje van mijn dochter omdat er slingers hangen en ze om 7 uur smorgen een taartje mag eten.

Ja mijn leven is druk, ja mijn leven is hectisch en ja is slaap gemiddeld maar zo’n 20 uur per week.. maar wat ben ik trots als ik zie hoe gelukkig die meiden van me zijn. Mn hart maakt een sprongetje als manlief me zegt dat hij vind dat ik het zo goed doe allemaal En als ik snachts wegrij van de salon dan denk ik: Hmm, heb ik toch maar even mooi geflikt.

Dus ja, het kost me wat uurtjes slaap en een vrije dag voor mezelf dat zit er niet tot nauwelijks in maar met een glimlach op mijn gezicht en wallen tot op mijn knieën durf ik te zeggen dat het me allemaal dubbel en dwars waard is.

Ben jij nou ook zo nieuwsgierig geworden naar dat blije gezichtje van Bloss ‘0700 smorgens taart eten’ Bekijk dan snel deze vlog ❤️