Een vlinder van liefde

In de periode net na het slechte nieuws bij de 20 weken echo hebben we veel hoop gehad. Hoop dat het weer goed zou komen. Hoop dat het mee zou vallen. Maar het past niet bij ons om alleen op de hoop af te gaan. We bleven realistisch. Het zou ook anders kunnen aflopen. Daarom besloten we na de minder goede prognoses die we in Utrecht kregen, om voor de slechte afloop ook alles uit te zoeken. Het belangrijkste was zijn naam. Maar we zochten ook alles uit over wat er gebeurt bij een overlijden van een kindje dat nog niet volgroeid is. Zelfs de geboortekaart/rouwkaart hadden we voor de zekerheid uitgezocht.

Wat de kaart betrof ben ik het langst bezig geweest met het gedichtje. Bij ons kleine meisje hadden we ook een gedichtje en dat was de reden dat er in de kaart van Mees ook een gedichtje moest komen. Een gedichtje dat weergeeft hoe we het zien en die bij ons past. Uren heb ik achter de computer gezeten en ik heb honderden gedichtjes gelezen. Niets was goed genoeg. Mijn wederhelft en ik zijn perfectionisten en dat kwam ook hier tot uiting. Na dagen zoeken vond ik het gedichtje. Ik heb een aantal woorden aangepast waardoor het gedichtje werd zoals wij het voor ogen hadden. Dit werd bovenstaand gedichtje.

De vlinder is bij ons een terugkomend symbool. Er stonden vlinders op onze trouwkaart en op de geboortekaartjes van onze kinderen. Dit symbool hoort een beetje bij ons.

Een overleden kindje wordt ook wel een vlinderkindje of een sterrenkindje genoemd. Voor ons is Mees een sterretje. Dit sterretje staat aan de hemel en is 's nachts te zien. Mees waakt dan over ons. Overdag kijkt Mees ook met ons mee in de vorm van een vlinder. Zoals bovenstaand gedichtje ook vertelt.

Vanmiddag was ik even fijn met ons kleine meisje in de tuin aan het spelen. Even echt tijd voor haar. Dus samen op de trampoline, lekker schommelen en met de bal spelen. Even samen lachen en genieten. Ineens roept ons kleine meisje: 'Mama, Mees bij mij!' Ik kijk naar wat ze bedoelt. 'Mama isse vlinder! Een heel mooi vlinder!' En inderdaad een prachtige dagpauwoog cirkelt om haar heen en gaat zelfs even op haar jurk zitten. Ik kan er alleen maar naar kijken.

Dan vliegt hij weg over de schutting. We kijken hem samen na. Wat is er nou net gebeurd? We zien weer regelmatig helemaal witte of gele vlinders. Een dagpauwoog heb ik dit voorjaar nog niet gezien. Ook ons meisje lijkt enorm onder de indruk van de vlinder. We kijken elkaar even aan en zeggen niets. Dan komt de vlinder weer terug en cirkelt opnieuw om ons meisje heen. Het is zo bijzonder om te zien! 'Mama Mees weer terug! Hij vindt mij superleuk! Ik vind Mees superleuk!' Ik blijf kijken en zeg niets. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Zo plotseling als dat hij er weer was, zo plotseling vliegt hij weer weg over de schutting.

Samen gaan ons meisje en ik op de trampoline liggen. We kijken samen naar de lucht. Wat was dat net een bijzonder moment! 'Mees was bij mij, Mees vindt mij superleuk!' Zegt ons kleine meisje. Ik kan dat alleen maar beamen. 'Ik denk ook dat het Mees was en ik weet zeker dat hij jou superleuk vindt. Hij kwam even kijken hoe het met jou gaat! Hij komt vast nog vaker bij je kijken!' Ons meisje kijkt naar de lucht. 'Dat mag wel mama, dat vind ik superleuk!' Nou anders ik wel! Mees, als vlinder van liefde, die op ons let!