Een terugblik op het huwelijksaanzoek

Mijn huwelijksaanzoek begon achteraf gezien al heel erg, laten we zeggen, op tijd…

Valentijnsdag 2015 kreeg ik een mooie bos rozen, roze, mijn favoriet! Er zat een kaartje aan de rozen vast gemaakt waar op stond; “Bewaar”. Ik keek mijn, toen nog, vriend bedenkelijk aan.. wat heeft hij nu weer in petto voor me? Hij weet dat ik verrassingen totaal niet leuk vind, dus het zal wel niks groots zijn of iets..

2 weken gingen voorbij en de rozen waren vergaan, vriendlief kwam op avond thuis weer met een bos rozen, je mag raden, weer roze en weer met een kaartje! Dit keer stond erop: “deze kaartjes”. Hoe lief ik natuurlijk de bos rozen en het idee erachter vond, vroeg ik me af wat er in godsnaam voor zin gaat vormen.. Ik stop het nieuwe kaartje, achter de oude zodat ik de volgorde niet in de war raak.

2 weken later weer een bos roze rozen en zo ging dat elke 2, soms 3, weken opnieuw.

Op een gegeven moment maakte ik er een heel thema van.. Ik niet alleen, mijn vent ook… zo sneaky dat hij is, gaf hij me elke keer maar 1 woord of net geen 3 woorden, waar ik dus nog niks mee kon, wanneer ik eindelijk een zin kon maken stond er: “Bewaar deze kaartjes goed, ooit op een moment hier ver vandaan kan je er een zin mee maken…” Snappen jullie nou wat ik bedoel? Ik moest nog meer geduld hebben… Ik zal je verklappen, dat is niet mijn sterkste kant ;-).

In de winter van 2015 zaten we met zijn tweeën aan tafel naar vakanties te kijken voor in het voorjaar van 2016. -- Ondertussen had ik al meer kaartjes bij elkaar gespaard, maar zo’n langdradig verhaal had ik nog nooit gelezen --

We zagen al redelijk snel een geweldig klein huisje in Frankrijk, de Dordogne voor een redelijke prijs en waar de hond ook nog toegestaan was.

De keus was makkelijk gemaakt, hier gaan wij naartoe! Er was een weekje beschikbaar rondom mijn verjaardag 22 maart. Perfect! Hup boeken en gaan plannen waar we overal naartoe gaan.

Heel veel bezienswaardigheden daar in de Dordogne en wij moesten natuurlijk even Googelen wat dichtbij ons huisje zat en wat de moeite waard was.

Tijd ging voorbij en eindelijk stond onze vakantie (en uiteraard mijn verjaardag) op de stoep.

Ik wil nog wel even duidelijk hebben gemaakt dat ik een complete controlfreak ben en dus alles maar dan ook alles in puntjes geregeld heb, behalve de auto… dat is vriendlief zijn taak. Helaas komt dat kleine detail mij duur te staan in de hele vroege ochtend dat wij vertrokken.

Mijn vriend had me al weken geleden gezegd dat het lampje van de ruitensproeier vloeistof brand, ik had hem op zijn hart gedrukt dat hij voor vertrek bijgevuld moest worden, als ik hem ernaar vroeg zei hij; “Ja natuurlijk heb ik dat gedaan, alleen het gekke is het lampje brand nog steeds” Ik dacht daar verder niet over na, leek dat ik ben in auto’s…

In de hele vroege ochtend dat we vertrokken ging er bij vriendje een lampje branden. PLING! “Uhh schat, weet je nog dat ik zei dat de ruitensproeier vloeistof leeg was, dat ik hem bijgevuld had maar dat het lampje nog brandde” – “Ja” antwoordde ik chagrijnig… “Nou” zegt hij “dat lampje blijkt niet het lampje te zijn voor de ruitensproeier vloeistof, maar voor de olie”. Ik dacht dat ik gek werd, werkelijk waar…. “Rijd jij serieus nou al weken zonder olie in die auto rond?!” Vroeg ik op nogal een botte manier. Ik liet het maar gaan.

Enige manier om het op te lossen is natuurlijk naar een benzine pomp gaan en uitzoeken welke olie je in de auto moet gooien, dat wist ik ook wel…. Gelukkig wist vriendje dat ook.

Goed begin van de vakantie, een uur later vertrokken maar wel met verse olie in de auto!

We kwamen rond een uurtje of 19:00 aan, een warm welkom van de eigenaresse en tot mijn verbazing een kaartje op de eettafel, met daarin geschreven: “kom om 00:00u. genieten van het kampvuur, toosten op je verjaardag”—“HOLY FUCK! Hoe weet zij dat ik jarig ben?!” vroeg ik gelijk aan mijn vriend, alsof hij het antwoord wist.. al snel kwam ik tot de conclusie dat ik mijn geboorte datum in heb moeten vullen bij het boeken.

We lopen door het huisje en we zijn helemaal in de vakantie stemming.. Zie ik ineens een kaartje op een hoofdkussen op bed liggen “het eind is in zicht”. “Honeeeeyy! We gaan naar huis, dit is eng” na alle ramen en deuren op slot te hebben gedaan, heeft mijn vriend mij toch overgehaald om te blijven.. uhuh, ik slaap met één oog open vannacht!

We gingen de omgeving verkennen en boodschapjes doen voor het avondeten, heerlijke franse kaas en stokbrood gehaald een heerlijke fles rode wijn.. het echte genieten kon beginnen!

Al snel was het 12 uur in de nacht en moesten we naar het kampvuur, ik was erg moe maar ik ben er wel van om te toosten op mijn verjaardag! ;-)

We liepen hand in hand naar het kampvuur toe.(die hadden we in de middag al opgezocht, toen we de omgeving gingen verkennen, slim hè?) Mee dat we de tuin in liepen waar het kampvuur stond te pruttelen zie ik allemaal lampionnen met kaarsjes erin staan.. Ik dacht bij mezelf, zou die vrouw dit nou voor ons hebben gedaan? Plots zie ik een tafeltje staan met 2 stoelen en een fles champagne in een koeler (maar 2 stoelen?).

Vriendlief zei dat ik moest gaan zitten, ik werd er een beetje nerveus van, dus ik deed voor de verandering maar wat hij van mij vroeg.. hij gaat zelf ook zitten en schenkt de champagne in de mooie glazen.

De klok slaat 12 uur – HAPPY BIRTHDAY – hij gaf me een kus en nam een grote slok champagne.

Hij liep vervolgens naar mij toe en ging op één knie zitten. “O MY GOD! O MY GOD!” zo ging het in mijn hoofd hoor, niet hardop.. ik wou het moment niet verpesten.

Hij was helemaal aan het trillen toen hij de prachtige ring tevoorschijn hield. “Wil je met mij trouwen?” “Jaaaaaaa” schreeuwde ik en begon te huilen en toen nam IK een grote slok champagne!

Hij fluisterde nog in mijn oor dat hij een heel verhaal er omheen wilde vertellen maar dat hij zo zenuwachtig was, dat hij alles vergeten was. “Wat een schatje hè?”

Terug bij het huisje viel het kwartje bij mij pas, het kaartje met “het eind is in zicht” erop.. mijn laatste kaartje wat een mooi, maar heel langdradig, verhaal afsloot.

“HA! zeg ik, eindelijk van die zenuwslopende kaartjes af”

(YESSSSS VERLOOOOFDDDD!! & heel de wereld mag het weten!)

Houden jullie mijn Facebook pagina in de gaten?

https://www.facebook.com/byemiliesmolinski/