een terugblik op 2015

2015 wat een jaar. In december is het een mooie tijd om terug te kijken. De blessings te tellen maar de narigheid niet vergeten.

2015 was een pittig jaar. Eerst maar eens de diepte punten om positief te kunnen eindigen. In 2014 zijn we begonnen met het traject om zwanger te worden. Dacht ik uit een vruchtbare familie te komen viel dat even tegen. Eitjes die niet wilden groeien, pogingen die werden afgebroken en ga zo maar door. Ik had met een collega afgesproken dat 2015 ons jaar zou worden en we gingen er met volle moed voor. 

Mijn collega was zwanger de 3de maand van dit jaar, en hoewel ik heel blij ben voor haar deed het toch even pijn niet omdat ik het haar niet gun maar omdat ik zelf ook zo graag wil. Toen in Mei mijn beste vriendin ook zwanger bleek te zijn brak ik even. Het was teveel, zeker omdat net dat weekend daarvoor er weer een IUI poging mislukte. Ik wilde ook zo graag zwanger zijn en mijn vrouw terug geven wat ze mij met Sophie heeft gegeven. Helaas staan we voor 2016 voor de volgende stap, het zaad van de zaadbank en onze geliefde donor is bijna op en om de resterende rietjes goed te benutten gaan we in 2016 voor het IVF traject. 

Sophie is van de trap gevallen dit jaar maar mijn kleine bikkeltje is er gelukkig niet bang van geworden. Ik zal leven met angst die ik niet aan Sophie laat zien als we samen op de trap zijn. Ze wurmde zich uit mijn armen en viel boem bats naar beneden. Ik spron de laatste treden naar beneden om haar te troosten en gelukkig was het na een half uurtje over. een schram op haar neus en een bult op haar hoofd maar gelukkig, gelukkig niks aan over gehouden. Sophie heeft ons nog een paar keer laten schrikken. 1x met koortsstuipjes en 1x nadat we terug kwamen van de schouwburg, ik haar wel erg warm vond voelen en ze 40 graden koorts had en wegdraaide met haar ogen, huisartsenpost gebeld, ambulance kwam er aan en ik met de auto erachteraan, wetend dat Marieke bij Sophie in de ambulance zat. Die angstige minuten van huis naar zkh zal ik nooit vergeten, bang dat ineens de lichten aangingen en de ambulance harder ging rijden. Dit gebeurde niet en volgens de kinderarts was er niks aan de hand.

De angst dat de ambulance harder zou gaan rijden kwam doordat vlak daarvoor een oom van Marieke onverwachts is overleden. Hij ging ook met de ambulance naar het zkh en de ambulance ging wisselend harder en zachter rijden omdat het met die oom steeds slechter ging. Dit heeft veel indruk gemaakt.

Wat het meeste indruk heeft gemaakt is mijn miskraam, mijn kleine storm. Getest, 2 dagen voordat ik van de kliniek mocht testen omdat ik dacht dat ik ongesteld zou worden. "laat het dan maar meteen duidelijk zijn" dacht ik en deed de test en die was positief! helemaal verbaasd, zou het? mag het nu eindelijk? de dagen daarna blijven testen en die waren allemaal positief totdat ik de maandag erna oud bloed verloor, 2 dagen heeft de onzekerheid geduurd tot ik woensdag op het werk ineens helder bloed verloor wat doorzetten. Nooit heb ik me zo k*t gevoeld en ben ziek naar huis gegaan. Storm, was pas 5 weken maar zette mijn wereld totaal op zijn kop. Ik zal hem nooit vergeten.

Ik heb vrienden verloren in 2015 in de zin dat ik ze niet meer spreek en vriendschappen zijn verandert. Met mijn beste vriendin zit ik een lastige situatie. Ik kreeg wekelijks appjes met foto's van haar buik. Het is echt niet dat ik niet geïntreseerd ben maar iedere week terwijl ik zelf aan het voorbereiden ben op IVF was gewoon teveel. Toen ik dat zei  met de vraag of ze ook over andere dingen kon praten kreeg ik het verwijt terug dat ik zelf ook niet zo attend was en sindsdien dobbert het een beetje tussen ons in.

Dit waren wel een beetje de diepste dieptepunten. Hoog tijd voor wat positiviteit.

Het allerbelangrijkste waren in 2015 en zullen dat in de toekomst ook zijn: Marieke, mijn lieve vrouw, mijn rots in de branding. De vrouw die alles voor mij doet en die ik zo dankbaar ben voor alles wat ze voor me doet en voor wat ze me gegeven heeft. Vanaf het begin zeggen we al tegen elkaar: you and me against the rest of the world, een team een taak, samen kunnen we alles aan. En dat is echt zo. Heel het traject om zwanger te worden heeft ons, ondanks de vele tranen heeft het onze relatie sterker en sterker gemaakt. Ik zou alles zo weer overdoen zolang zij maar naast me staan. Daarnaast mijn lieve Sophie, mijn wondertje, hoe het leven voor jou was kan ik me al niet meer herinneren. Je bent een wijsneus en een druktemaker net zoals je mama. Je weet goed wat je wil en als je het er niet mee eens bent laat je het goed horen. Ik ben zo ontzetten trots op jou en ik hou zoveel van jou, dat is niet in woorden uit te drukken.

Ik loop bij de accupuncturiste voor mijn zwangerschapswens en ik lijk hier goed op te reageren, ik ben sportief en gebruik de ingelastte 2 maanden pauze om in topvorm te komen. Inmiddels ben ik al 5 kilo kwijt. 

Ik doe af en toe een goede daad of wat eigenlijk niet meer als normaal hoort te zijn. Begin dit jaar vond ik een telefoon in de bosjes terwijl ik aan het wandelen was. De eigenaresse belde en vroeg me hoe ik aan haar telefoon kwam, ik verteld dat ik die had gevonden en zo konden we afspreken zodat ik haar  telefoon terug zou kunnen geven. En zo hoort het ook vind ik. Elkaar helpen waar je kan.

Ik heb Sophie en mijn vrouw een fantastische verjaardag kunnen geven met voor Sophie een nieuwe kamer met muurschildering van al haar favoriete figuren en voor mijn vrouw een nieuwe slaapkamer op zolder 

Ik heb lieve vrienden om me heen die er altijd voor me zijn en mijn kleine sterretje storm is in mijn hart altijd bij me. Alles wat ik doe en ga doen in dit leven doe ik voor hun drie. Ik hou niet van drama, niet van negativiteit maar richt me juist op het positieve 

2015 je hebt me veel geleerd, dank je wel daarvoor!