Een spiraal die verdween?

Zoals in mijn eerdere blogs te lezen is, zijn wij niet gepland zwanger geraakt van ons derde kindje. Wel was de wens er! Inmiddels is ons meisje niet meer weg te denken uit ons gezin en willen we haar nóóit meer kwijt. Maar dat het ongepland en heel onverwachts kwam, had een reden. Namelijk een spiraal die, of z’n werk niet deed of foetsie zou zijn. Na de geboorte van onze zoon Cas, in mei ‘21, heb ik dat jaar in augustus een spiraal laten plaatsen. Na mijn eerste bevalling heb ik ook een spiraal gehad en dat beviel mij zo goed dat ik daar dus weer voor koos. 

Maart ‘22 ontdekten we de zwangerschap van ons derde kindje. Ik bleek toen al ruim 16 weken zwanger en vroeg mij meteen af waar mijn spiraal was. Tijdens de eerste echo’s heeft onze verloskundige mijn baarmoeder uitvoerig bekeken en vertelde ons dat hij daar niet te vinden was. De kans dat hij er tijdens 1 van mijn eerste menstruaties uit zou zijn gevallen, was erg groot. Super vervelend natuurlijk, en ook niet de bedoeling, maar het gebeurde vaker.

Aan het idee, of eerder het feit dat we nog een kindje gingen verwelkomen, hebben we een tijdje moeten wennen. Ik al helemaal, want ik zat op 80% herstel van mijn burn-out en had dus, achteraf gezien, alweer een tijdje last van die vervelende hormonen. Ik ben namelijk in januari nog bij de huisarts geweest hiervoor en zij schreef mij een lichte pil voor om mijn hormonen wat in balans te krijgen. Niet wetende dat ik toen al zwanger was. En zo dus drie keer zoveel hormonen binnen kreeg..

De zwangerschap ging met pieken en dalen als het gaat om mijn stemming, en zo belandde ik op de pop poli. Ik had daar regelmatig gesprekken om te bespreken hoe het ging en ook om wat handvaten te krijgen. De hormonen plaagden (en plagen) mij namelijk veel deze maanden.

Welkom Jolie!

Op 20 september werd onze prachtige dochter Jolie geboren. Een mooie en vlotte thuisbevalling waar we fijn op terug kijken. De bevalling eindigde minder fijn, omdat mijn placenta niet losliet en ik 3,5 liter bloed verloor, maar uiteindelijk kwam ook dat goed.

In de kraamweek benoemd de verloskundige dat het wijsheid is dat ik over een tijdje een foto of echo van mijn buik laat maken, zodat we uit kunnen sluiten dat de spiraal niet meer in mijn lijf aanwezig is. Hier hadden wij nog geen moment bij stil gestaan, maar het klonk erg logisch. Dus de huisarts gebeld voor een verwijzing en 4 weken na mijn bevalling heb ik een röntgenfoto van mijn buik laten maken. Vol goede zin eigenlijk, want joh, die spiraal is toch foetsie?

Bij de gynaecoloog

Afgelopen maandag mocht ik op nagesprek bij de gynaecoloog. Dit omdat zij mijn placenta heeft verwijderd en wilde zien hoe het ging. Ook hebben we de onderzoeken naar mijn placenta besproken en zou ze mij de uitslag van de röntgenfoto laten weten. Toen ze zei: "Ik heb vervelend nieuws voor je", ging er nog geen lampje branden. Ik schrok eigenlijk vooral, want wat is er aan de hand? Nou, daar zijn we inmiddels achter. Die spiraal zat nog in mijn buik! En waar.. Hij is door de baarmoederwand heen gegaan en zit ergens in het midden van mijn buik. Ik was met stomheid geslagen, want dit had ik totaal niet verwacht. Eigenlijk moest ik wat lachen. Want tuurlijk, om het "drama" compleet te krijgen, hoort dit er ook nog even bij.

De gynaecoloog vertelde me dat een operatie nodig is en hoe dat dan in zijn werk gaat. De ingreep valt gelukkig redelijk mee, maar ook hier zit herstel aan vast, zoals rustig aan doen en niet tillen.  Wat nogal lastig is met drie kinderen, waaronder 1 dreumes van 1,5 jaar. Ik besluit dan ook dat ik dit niet snel wil. Gelukkig heeft het ook geen haast en mag het wachten tot begin volgend jaar.

Weer thuis

Wat overdonderd rij ik naar huis en vertel ik het hele verhaal aan Peter. Hij kijkt mij vol ongeloof aan en baalt met me mee.

'S avonds hebben we het er uitgebreid over en komen er veel vragen naar boven. Als het dan meteen bij plaatsen fout is gegaan, dan heeft de verloskundige dat toch moeten kunnen zien op de echo die ze meteen na de plaatsing maakte? Dat is waarmee ik de rest van de week blijf puzzelen. Uiteindelijk besloot ik de "eigenaresse" van de praktijk te bellen om mijn verhaal te doen en verhaal te halen. Ik snap dat het niet expres is gebeurd, maar was het te voorkomen geweest? Dan had me dat veel ellende bespaart. Tegelijkertijd wil ik het natuurlijk niet terug draaien, want dan hadden we onze dochter niet gehad. Het is nogal dubbel allemaal.

De verloskundige vertelde mij dat je niet altijd even goed op de echo kunt zien of het goed zit. Een lang en technisch verhaal, maar ik vond het fijn om te horen. Het verklaart vooral veel. Zij gaf aan dat ze de procedure gaan veranderen, door voorafgaand aan de plaatsing met een echo te kijken en na een tijd weer. Dan kunnen deze "grappen" voorkomen worden.

Gisteravond hoor ik ineens hetzelfde verhaal van iemand hier uit de buurt en ook onze huisarts had van de week een soortgelijk verhaal. Van diegene uit de buurt weet ik inmiddels dat zij bij dezelfde verloskundigen praktijk zit. Het is maar goed dat ze hun werkwijze gaan aanpassen..

Compleet

Ik ga wachten op een datum van het ziekenhuis en hoop dat alles mee gaat vallen en ik daarna dan eindelijk van alles rondom zwanger zijn "verlost" ben. Een spiraal neem ik in ieder geval nooit meer. Mijn vriend heeft een afspraak voor sterilisatie, want een 4e…? Nee, ons gezin is helemaal compleet! ♥️

Kun je ook lezen: Deel 2 "Ik wist maar 4 maanden dat ik zwanger was"