Een rot week afsluiten met kroelen

pff wat een week. Na veel vechten is er nog steeds niet veel duidelijk over mij  behandeling. De behandeling die ik eigenlijk moet volgen voor mijn eetstoornis is op dit moment te zwaar en dat ga ik niet aankunnen. Zowel lichamelijk als geestelijk. Dus nu eerst maar eens rust proberen te vinden en te behouden. Maar met de dagen van afgelopen week wordt het alleen maar erger de onrust en onmacht.

Al een ruime week probeer ik contact te leggen met de sociale dienst om mijn vriend over te krijgen naar het uwv en ze hadden de vorige maand geen uitkering gestort. Ik krijg continu een bandje met de woorden" het is erg druk probeer het voor 11 uur nog een keer". Vervolgens wordt de verbinding verbroken en dat een week lang frustreerd enorm. Er heen gaan is ook geen optie. Hebben we al gedaan maar dan wordt je doorverwezen naar het telefonisch spreekuur.

Ik contact opgenomen met maatschappelijk werk want die zou ons helpen. Uhhh verkeerd. Hij belooft het wel maar nu kreeg ik een mail van ga maar naar je begeleider. Ja maar die zegt ga maar naar hem. Dus kom ik ook geen stap verder meer frustratie.

Dan kregen we eindelijk een nieuw huis aangeboden. Wij blij met een dode mus. Verhuizen is noodzakelijk. We zitten nu in een huurhuis vol schimmel, vocht, gaten en betonrot. Advocaat ingeschakeld, rechtbank heeft een uitspraak gedaan maar nog blijven de problemen. Onze dochter kan niet anders dan bij ons op de kamer slapen omdat haar kamer betonrot heeft, schimmel en er zitten enorme kieren en gaten in de muur waardoor de wind naar binnen komt en het er ijskoud is en we het niet goed warm krijgen. Maar goed wij blij met een woningaanbod. Zegt de woningbouw doodleuk jullie zitten in een uitkering en daardoor krijg je hier geen eengezinswoning meer. Ook geen kleintje alleen maar een 3 kamer flat. Dag nieuwe woning.

Kortom veel stress en frustratie. Vervolgens krijg ik een berichtje van mijn moeder. Ik zie het niet meer zitten. Kortom ze wilt zelfmoord plegen. Nou weet ik best wel dat het een schreeuw om aandacht is maar het gevaarlijke bij mijn moeder is dat ze ook in zo'n situatie behoorlijk gaat drinken en dan ook echt een poging onderneemt. 
Ik kan het niet meer opbrengen en zeg dat ze contact met der begeleider moet opnemen. Dat zou ze doen en daarna kreeg ik geen contact meer met haar.
Hoe moeilijk ook ik moet aan mijn gezin denken en mijn moeder los laten ik kan haar toch niet helpen. Ik besluit alleen mijn zus nog op de hoogte te stellen. Nu een paar dagen later ligt mijn moeder dus in het ziekenhuis min of meer onder dwang en wordt er morgen besproken wat er verder gaat gebeuren. 

Door al dit gedoe begon ik erg te wankelen en bereikte zo mijn eigen crisis. Helaas deed mijn begeleiding niet veel en heb ik een stressvol weekend en maak dat maar iets beter met veel knuffelen met mijn dochter.

Morgen gelukkig naar de huisarts kijken of ik daar mee verder kom.

Een van de weinige positieve punten van afgelopen week is dat ik over twee weken kan starten met een moeder/kind behandeling in het EMC. Ergens wel heel erg spannend en eng maar ik moet echt doorzetten van mezelf. Dit is voor zowel mijn dochter als mij goed en leer beter met mijn "problemen" omgaan en met haar een sterkere band te krijgen. Al is deze al erg sterk.

De intake donderdag verliep goed en ze waren erg verbaasd hoe groot of dat ze was en hoe ver ze al was in haar ontwikkeling. Als je dat van een ontwikkelingspsycholoog hoort ben je echt erg blij.

Nu hopen dat deze week beter verloopt. Ik probeer er in ieder geval wat van te maken!