Een ode aan jou

Allerliefste, leukste, vrolijkste en mooiste, kleine man van me.

Alweer iets langer dan een jaar nu mag ik mezelf jouw mama noemen. (Om precies te zijn 409 dagen, maar hey wie houdt het bij..?!)Mama, de belangrijkste titel die een vrouw kan krijgen. Af en toe vind ik het nog steeds gek hoor... ik, mama?Vaak voel ik mezelf gewoon nog een kind met een kind. Wanneer jij heerlijk aan het swingen bent op liedjes van de minidisco op tv en ik voornamelijk aan het meeblèren ben en er als een houten hark probeer iets van te maken.. (mensen die mij kennen zullen vooral het gedeelte van houten hark beamen, maar ach, jij vindt het helemaal mooi dus kan mij het schelen)

Door jou heb ik een gevoel van liefde ontdekt waarvan ik niet wist dat het bestond. Het moment dat jij wakker wordt, mama je uit bed haalt en je begint te glimlachen naar me en je armpjes uitstrekt om opgetild te worden... een heerlijk begin van de dag!

Naast het gevoel van liefde dat ik niet kende, is er ook een gevoel van angst en zorgen dat ik niet kende tot jij er was. Want hoe mooi en heerlijk het moederschap ook is, zo doodeng is het tegelijkertijd.. maar hoe moe ik ook ben, hoe slecht ik me ook voel, hoe graag ik af en toe wel in huilen uit zou willen barsten, omdat alles ook gewoon even teveel kan worden soms, jij maakt alles goed. 

Jou te mogen zien (op)groeien, te zien ontwikkelen, plezier te zien hebben en te zien lachen naar alles en iedereen om je heen, wat ben ik hier dankbaar voor en wat geniet ik hier van! 

Een kleine, grote draak ben je vaak en wanneer mama 'Nee' zegt ben je spontaan oost-indisch doof (net zoals je vader...), maar als ik dan dat onschuldige koppie zie lachen naar me heb je me alweer, en dat weet je maar al te goed!

Dus, kleine grote jongen van me, hierbij een ode aan jou., omdat jij mij een liefde hebt gegeven waar niets tegenop kan, omdat jij van elke dag een feestje maakt en omdat je mij het mooiste hebt gemaakt dat er is: een mama.