Een nieuwe fase ?✨

✨De eerste week basisschool zit er bijna op en ik ben echt mega mega mega trots op je maar mennn wat vind ik het moeilijk! Gelukkig ga jij met veel plezier naar school en heb je het onwijs naar je zin dus de meeste mensen zullen wel denken, mens wat loop je te zeiken! Ik heb het gevoel de enige moeder te zijn die dit zo onwijs lastig vind, of ligt het aan het feit dat ik (maar) 1 kind heb, dat ik thuis kom in een leeg huis en dat ik je altijd al moet “delen” ? Onze momenten samen worden hierdoor een stuk minder en daarnaast is ook de nieuwe omgangsregeling in gegaan omdat jouw papa (super fijn en heel dankbaar voor) in de buurt is komen wonen! Iedereen roept maar, geniet ervan en wat fijn, wat meer tijd voor jezelf! Maar geloof me, ik heb al zo veel tijd voor mezelf, er zijn al zo veel momenten dat ik je niet bij me heb en ik je moet missen! 

Dinsdag ochtend heb ik je naar school gebracht en pas vanavond zag ik je eindelijk weer! Ik haalde je op bij jouw papa en terwijl ik zo had uitgekeken naar dat moment, was dat moment confronterend en pijnlijker dan ik had gedacht! Want natuurlijk moet jij ook heel erg wennen aan de basisschool en de nieuwe omgangsregeling en wilde jij niets liever dan bij papa blijven! Je huilde, de hele weg naar huis en ik huilde met je mee! Ik vind het zo lastig je verdrietig te zien, ik wil het zo graag goed doen, de beste moeder zijn, jouw gelukkig zien, er voor zorgen dat jij nooit meer verdrietig bent maar ik weet dat sommige dingen nooit zullen veranderen en dat ik aan sommige dingen niks kan doen! 

Ik voel me machteloos omdat ik het “gemis” van papa of mama niet bij jouw weg kan nemen, soms zou ik willen, ondanks dat ik de situatie niet meer terug zou willen draaien, dat alles anders was gelopen!