7 jaar geleden
Een nieuw begin in 2017 #5
Een nieuw begin. Een nieuw huis en een zwangerschap. Helaas verloopt het anders dan verwacht..
Mijn man neemt onze dochter ook in zijn armen. Zo hadden wij de eerste keer haar vasthouden niet voor ogen gehad. Wij kiezen ervoor dat de opa's en oma's met ons afscheid kunnen nemen van onze dochter op de neonatologie zelf. Ze zijn allemaal gearriveerd in het ziekenhuis net als onze zoon en onze broers en zussen. Daarna mogen we terug naar onze kamer met onze dochter. Het gehuil van andere baby's op de neonatologie doet pijn. Wat hadden wij dit ook nog graag gewild.
Voor dat we naar de kamer gaan mogen we kleertjes uitkiezen en word E. gewassen. Wat doet het personeel dit liefdevol. Dat doet mijn hart goed. Er worden ook voet en hand afdrukken gemaakt. Alle snoertjes en dingen die ze in de couveuse bij zich had krijgen we ook mee.
En dan komt het moment dat je zoon moet gaan vertellen dat zijn zusje waarvan hij die ochtend had gehoord dat ze geboren was, overleden is. Mijn man heeft die moeilijke taak op zich genomen. Als ik op de kamer kom is mijn man daar met ons zoontje. Goed snappen doet hij het niet. Maar hij is wel een trotse grote broer. Hij wil zijn zusje graag vast houden en geeft haar kusjes. Hij denkt dat ze slaapt en zegt: ik kom haar morgen wel wakker maken. Zo goed als we kunnen vertellen we tegen hem dat ze niet meer wakker gaat worden. En dan wil hij wel graag een filmpje kijken op mijn telefoon. We laten hem dat maar gewoon doen.
Dan komen onze broers en zussen 1 voor 1 binnen om onze mooie dochter te zien en ook afscheid van haar te nemen. Ondanks het verdriet zijn we ook heel trots en willen haar graag laten zien. Ze hoort er helemaal bij. Af en toe komt N. even de deken goed op zijn zusje leggen zodat ze het niet koud krijgt. Als iedereen haar gezien heeft gaat mijn vader voor in gebed om te vragen voor kracht. En zingen we samen het lied Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God.
Daarna laten ze ons alleen zodat wij dingen kunnen gaan regelen en mensen nog bellen. Wat voelt dit raar. Je wil zo graag andere dingen regelen maar helaas is ons dat niet gegeven.
We hadden bij de verpleging aan gegeven dat we graag naar het ziekenhuis dichterbij huis willen en ze hebben dit geregeld. Ook de verpleging is er ontdaan van en dit komen ze ook vertellen. Uitgeput gaan we die avond slapen. Voor zo ver als we dat kunnen..
