Een nachtje goed slapen doet wonderen

Opstaan, blegh ik ben nog zo moe. Ik hoor beneden de kinderen al grote lol hebben met elkaar. Ik pak wat jurkjes uit de kast van de oudste, want vandaag gaat ze op de foto.

Ik voel het aan alles ik ben trager dan 'normaal.' Ik denk dat het nog een nasleep is van de buikgriep, want ik voel mij echt ziek. Zoonlief moet ook weer spugen en is erg aanhankelijk. 

Als ik de oudste ophaal van school wil ze nog met een vriendinnetje uit haar klas op het pleintje spelen. Prima, dan ben ik nog even buiten vandaag.

Ze spelen heerlijk en ik ben even gezellig aan het kletsen. Na een halfuurtje is zoontje het zat en ik moet zeggen ik ook. Helaaas dochtertje niet en die weigert mee te gaan.

Ze rent een paar keer weg. Ik roep haar en zeg dat ze thuis een ijsje mag als ze luistert, wordt strenger, maar moet haar uiteindelijk alsnog achterna. (Ik denk deze dag kan alleen nog maar erger worden). Ik ben ondertussen zo pissig dat ik haar optil en boos roep dat ze thuis nu ook geen ijsje krijgt. Ze zet het op een krijsen. De hele weg naar huis en thuis heeft ze het ook nog een halfuur volgehouden.

Toen ze een beetje bedaard was en ik ook(Ik moest erg mijn best doen om de boosheid en irritatie los tel aten), hebben we een goed gesprek gehad. We waren weer vriendinnetjes en vanaf toen ging bij mij ook de knop om. Ik was trots op mijn standvastigheidheid. Maar vooral op mijn kleine meid die na haar grote verdriet er heel goed over kon praten en het begreep.#trots

Ik ging vol goede moed koken. Samen hebben we gezellig gegeten. Daarna stortte ik in. Kids gauw naar bed en ik ook. Niet dat ik meteen kon slapen, maar ik heb wel een goede nacht gemaakt. Op naar meer van zulke. 

Vanmiddag dan toch lopend mijn schatje van school halen? Let's give it a try.