Een korte blog

Ik vind het moeilijk nu jouw verjaardag dichterbij komt. Niet eens zo zeer dat jij ouder wordt en je bijna geen baby meer bent. Maar vanaf die dag begon mijn depressie een jaar geleden. Het moet een feestdag zijn en dat wordt het ook zeker! Maar ik zal het ook moeilijk hebben, maar dat is oké.

De laatste tijd gaat het goed met mij. Eigenlijk heel goed. Zo goed dat ik misschien te snel zou willen. Gelukkig zijn er mensen om mij heen die mij daar voor behoeden. 

Sinds afgelopen week voel ik spanning. Een spanning die ik eerst niet wist te plaatsen. Toch wist ik het ergens diep van binnen waar het vandaan kwam, ik duwde het weg. 

Vandaag kwam het besef: we zijn bijna 1 jaar verder en dit is wat ik moeilijk vind. En echt, ik wil positief blijven en niet teveel aan het verleden denken. Maar soms heb ik van die "wat als"-dagen. Wat als ik wel op die roze wolk had gezeten? Wat als ik mij wel meteen een moeder had gevoelt? Wat als ik geen postnatale depressie had gekregen? Wat als wij als gezin 'normale' dingen hadden kunnen ondernemen? Wat als..? 

Ik probeer positieve dingen uit de situatie te halen om op zulke dagen mezelf weer een beetje op te peppen.

Wat wij als gezin hebben moeten doorstaan is niet leuk. Maar het heeft ons sterker gemaakt. Het heeft mij als persoon sterker gemaakt. De band tussen mij en Noah is heel sterk. Waarvan ik zeker weet dat dit ook komt door alles wat wij hebben meegemaakt.

Het is soms moeilijk loslaten, ookal is het geweest. 

Maar hey, dat is oké! 🦋