Één koffer met een ontelbaar gewicht.

Hé, hé, hier gaan we dan..ik hoor het mij nog zeggen tegen mijn psycholoog vrijdag:"hmm, ik moet er even over nadenken", na dat ze zei dat ik opnieuw moest gaan bloggen. Maar hey, here we gooo!!! Even een special thnx naar mijn psycholoog toe, ze is werkelijk al 6/7 jaar in mijn leven en ja hoor, this woman is meer dan goud waard, zonder haar?? Never!  De reden van mijn bloggen is vooral om mijn emoties van me af te schrijven, om het dagelijks leven wat lichter te maken, maar de grootste reden is vooral om te zorgen dat ik die koffer opnieuw zelf kan dragen. Mijn titel in deze blog zegt dan ook meer dan genoeg, één koffer, maar zooooo zwaar. Aangenaam, ik ben een mama met twee zorgen kindjes, de ene wat meer dan de ander, maar hey, geloof me, ze zijn echt mijn goudklompjes, ze betekenen de volledige wereld voor mij. In juni is er bij één van mijn kinderen een gezwel ontdekt in de arm, gelukkig wel goedaardig. Maar helaas zitten we wel in een volledig traject omdat het gezwel schade aanbrengt. De rollercoaster waar we door moeten zorgt dat de zware koffer nog zwaarder is en ik hem zeer moeilijk zelf nog kan hanteren. Angst en verdriet zijn mijn grootste raadgevers momenteel, maar ondanks deze twee demonen van gevoelens(angst en verdriet) sta ik er nog steeds dagelijks, met de zware koffer in mijn hand die ik dagelijks meesleur, met lood in mijn schoenen en een hart met tranen ga ik dagelijks het leven in als zorgenmama met ontzettend veel liefde voor mijn twee parels.