Een hypo

22 november 2023
Ik word wakker omdat ik naar de wc moet en kijk op mijn telefoon hoe laat het is. Het is 6.50 uur. Nadat ik naar de wc ben geweest, stap ik weer in mijn bed. Ik lig met mijn ogen dicht, maar toch zie ik dat het steeds wat lichter is in de slaapkamer. Ik denk dat ik berichten krijg van de groepsapp van mijn werk, dat krijg ik vaker in de ochtend als er bijv. iemand ziek is. Het lijkt erop dat ik berichten blijf krijgen want het blijft licht. Dat is gek en daarom besluit ik om op mijn telefoon te kijken. In het scherm zie ik het nummer van mijn moeder staan. Shit denk ik... dan is er iets met Donny, anders belt ze mij niet zo vroeg! Hij heeft vannacht bij mijn moeder geslapen.

Ik neem meteen de telefoon op en krijg de man van mijn moeder aan de lijn. Hij vertelt mij dat er iets met Donny is en dat ik nu mijn moeder aan de lijn krijg. Mijn moeder vertelt dat het niet goed met hem gaat. Ik vraag haar wat er aan de hand is. Ze vertelt dat ze hem opeens heel hard hoorde huilen en daarom bij hem ging kijken. Toen ze op zijn kamer kwam was hij drijfnat van het zweet, suf en aan het kreunen. Ze besloot zijn temperatuur op te meten en die was 35,3! Ze vertelt dat hij nu weer slaapt en lastig wakker te krijgen is. Ze zegt tegen mij dat ik met hem naar de spoedhulp moet gaan of misschien zelfs wel een ambulance moet bellen. 

Ik vind het lastig omdat ik hem zelf niet zie. Dit betekent niet dat ik het oordeel van mijn moeder niet vertrouw, maar ik ben gewoon niet iemand die snel in paniek is of gelijk een ambulance gaat bellen. Ik vraag haar om met Donny naar mij toe te komen zodat ik hem zelf ook kan zien. Mijn moeder woont op nog geen 2 minuten rijden bij mij vandaan. Ondertussen kan ik dan contact opnemen met de kinderarts in het ziekenhuis. 

Ik besluit eerst de kinderarts in het WKZ in Utrecht te bellen. Hij vertelt mij dat ik ook eerst contact op moet nemen met de kinderarts in Groningen. Dit doe ik ook en hij zegt mij dat ik bij slecht wakker worden een ambulance moet bellen. Nadat ik de telefoon heb opgehangen, staat mijn moeder voor de deur met Donny in haar armen. Haar man is er ook bij. Op het moment dat ze met hem naar binnen loopt zegt hij ¨mama¨. Als ik dat hoor, denk ik dat het wel meevalt want hij lijkt goed aanspreekbaar. Maar op het moment dat ze hem op de bank legt, valt Donny steeds weg. Dit is duidelijk niet goed. Ik bel meteen de ambulance en vertel er ook bij dat hij 8 maanden geleden een levertransplantatie heeft gehad.

In de verte horen we al steeds de sirenes van de ambulance. Het duurt ongeveer een kwartier voordat de ambulance er is. In de tussentijd is Donny soms wakker, maar staart alleen maar en valt ook weer steeds weg. Zijn temperatuur is nog lager geworden en is nu 34,5. De ambulancemedewerkers doen wat controles en die zijn in principe allemaal goed. Ook zij meten een ondertemperatuur van 34, 5 en dat is natuurlijk niet goed. Tijdens de controles is Donny wakker, maar erg rustig. Er staan 3 ambulancemedewerkers in de kamer en normaal gesproken zou hij dan zeker mijn hand vast willen houden en steeds ¨mama¨ zeggen, maar hij heeft hier nu de kracht niet voor. Ze besluiten hem mee te nemen in de ambulance naar het ziekenhuis. We gaan naar het WKZ in Utrecht. Ik loop met Donny in mijn armen naar buiten en stap de ambulance in. Daar moet ik samen met hem op de brancard gaan liggen. Tijdens de rit naar Utrecht slaapt Donny. Hij ligt aan de monitor dus ze kunnen hem goed in de gaten houden. Mijn moeder rijdt er met de auto achteraan.

Als we in Utrecht op de spoed aankomen nemen ze meteen bloed af. Na ongeveer 5 minuten komt de verpleegkundige mij vertellen dat zijn bloedsuiker erg laag is: 2,9. Ze vertelt mij dat ik hem iets te drinken moet geven met een beetje suiker. Hij krijgt limonade. Hij had nog niets gehad omdat hij even daarvoor toen hij wakker was Tacrolimus (medicatie) had gehad en dan mag hij daarna een half uur niet eten of drinken. Donny wil geen limonade want dat lust hij niet. Daarom doe ik een klein beetje limonade door zijn melk heen. Hij drinkt de hele fles op. 

Langzaamaan zien we dat hij op begint te knappen. Ik ga even naar beneden om koffie te halen en iets te eten voor mijn moeder en mij. Ik neem voor Donny een croissant mee. Die eet hij helemaal op. De arts komt na ongeveer een uur vertellen dat zijn bloeduitslagen er prima uit zien en dat ze daar niets geks in kunnen ontdekken. Ook zijn zijn ontstekingswaarden niet verhoogd. Er is dus niet ergens een infectie of ontsteking. Dit zou anders eventueel zijn ondertemperatuur kunnen verklaren. Langzaamaan gaat ook zijn temperatuur omhoog en inmiddels is het 36,1. De arts vertelt dat de lage bloedsuiker waarschijnlijk de oorzaak is geweest van zijn sufheid. Hij vertelt dat het vreemd is dat de ambulancemedewerkers niet meteen zijn bloedsuiker hebben geprikt. Ook vertelt hij dat we vandaag en vannacht ter observatie in het ziekenhuis moeten blijven want dit is niet iets wat zomaar kan gebeuren. Ze gaan nog wat meer dingen in zijn bloed bekijken en ook zijn urine opvangen en onderzoeken. Na ongeveer 15 minuten worden we opgehaald om naar een andere afdeling te gaan. Omdat er op de afdeling waar we moeten overnachten nog geen plek is, gaan we eerst naar de dagopname. 

Als we daar zijn, merken we dat Donny steeds meer zichzelf begint te worden. Op een gegeven moment is hij alleen maar aan het spelen alsof er nooit iets is gebeurd. Om half 3 mogen we naar de afdeling ¨Panda¨. Normaal gesproken ligt hij altijd op de afdeling ¨Papegaai¨, maar daar is nu geen plek. De rest van de dag gaat het goed met Donny. Hij eet en drinkt normaal, speelt en is vrolijk zoals altijd. Tussendoor komt er soms een arts langs om wat vragen te stellen aan ons. Als hij gaat slapen, moet hij aan de monitor zodat ze hem in de nacht goed in de gaten kunnen houden. Donny slaapt de hele nacht door en hij wordt pas in de ochtend om 7.30 uur wakker. Ik slaap bij hem op de kamer en heb minder goed geslapen. Als hij wakker is, prikken ze zijn bloedsuiker als hij nog nuchter is. Die is goed. Ik verwacht zelf dat we vandaag weer naar huis mogen en het is nu afwachten op nog wat uitslagen van zijn bloed en urine. 

Rond 12 uur komt de arts mij vertellen dat we vandaag naar huis mogen, maar dat ze het wel spannend vindt om ons te laten gaan. Er is namelijk geen verklaring gevonden in zijn bloed of urine waarom zijn bloedsuiker te laag was en daardoor een hypo had. Het is geen peuterhypoglykemie. Het ligt ook niet aan de Prednisolon (medicatie) die hij krijgt, want ook dat was allemaal goed in zijn bloed. Het is dus gek. Ook hoort een ondertemperatuur niet persé bij een lage bloedsuiker. Ik vertel haar dat Donny precies een week geleden een vaccinatie heeft gekregen. De DKTP en PNeu (die moest hij nog krijgen). Ik vraag haar of het misschien hierdoor kan komen. Ze vertelt dat dit onwaarschijnlijk is. Ook vertelt ze dat hij binnenkort weer een opname gaat krijgen om hem verder te onderzoeken. Hij wordt dan opgenomen voor een vastenonderzoek. Ze vertelt kort dat hij dan geen eten en (suikerhoudende) dranken krijgt om zo te onderzoeken hoe zijn bloedsuiker dan is en hoe snel het daalt. Op dat moment heb ik al mijn bedenkingen bij het onderzoek, maar ik ben heel blij dat we weer lekker naar huis mogen.

Eenmaal thuis lees ik me verder in over het vastenonderzoek en ik denk dat ik dit niet wil. Ik vind hem nog veel te jong om een lange periode niet te laten eten en ik kan het hem nog niet goed uitleggen waarom dit zo is. Hij is net 2 jaar. Als hij in de ochtend na zijn medicatie een half uur moet wachten voordat hij mag eten of drinken is dat soms al lastig, laat staan nog veel langer. Ik zie dat niet zitten. Ik vind onderzoeken helemaal prima, maar hij moet wel gewoon kunnen eten en drinken. 
Ik ben eerlijk gezegd ook niet heel bang dat het weer gaat gebeuren en als dat wel zo is, weet ik hoe ik moet handelen. Mocht het weer gebeuren dan wil ik het vastenonderzoek natuurlijk wel want dan is er meer aan de hand. Maar wat als het gewoon iets eenmaligs was? De arts heeft gezegd dat dat in zeldzame gevallen weleens voorkomt. Of wat als het toch gewoon door de vaccinatie kwam? Ik heb gelezen dat het na een coronavaccinatie kan gebeuren dat de bloedsuiker tijdelijk kan schommelen. Hij heeft dan wel geen coronavaccinatie gehad, maar wie zegt dat het van een andere vaccinatie ook niet kan? Lastig hoor. We hebben in ieder geval op 19 december een afspraak bij de kinderarts van metabole ziekten. Die afspraak wil ik laten doorgaan omdat ik wel wat vragen heb en eigenlijk ook hoop op een alternatief voor het vastenonderzoek.