Een heerlijk moeder-dochter weekend

Mijn moeder en ik....Als puber kon ik flink tekeer gaan tegen de persoon die juist het allerbeste met me voor had, maar is dat juist niet het ultieme teken van 'houden van'? We maken immers veel sneller ruzie met mensen die heel dichtbij ons staan. Na de puberteit was er tussen ons geen vuiltje meer aan de lucht en sinds ik zelf moeder ben, is onze band nog sterker geworden. Op mijn verjaardag vraag ik aan mijn ouders dan ook geen cadeaubon, wijn of parfum, maar zetten wij ieder jaar onze traditie voort: mam en ik gaan al jarenlang één keer per jaar een nachtje weg naar Den Haag. Afgelopen vrijdag was het dan ook weer tijd voor ons jaarlijkse uitstapje. Wat hebben we genoten van het samen shoppen, boekjes lezen in de hotelkamer, de salade en bitterballen op het terras en ons knusse etentje, maar vooral: wat hebben we genoten van die heerlijke ellenlange gesprekken. Daar kan zelfs de lekkerste bitterbal niet tegenop... Onder het genot van enkele wijntjes ( lees:4 )besefte ik weer extra hoe goed wij het met elkaar hebben. Bij de gedachte om haar te verliezen, krijg ik al koude rillingen over heel mijn lichaam. Dat gevoel werd nog eens extra versterkt, toen mijn moeder tijdens ons uitstapje ( overigens voor die wijntjes ) halverwege van een trap naar beneden viel. Gelukkig viel het reuze mee, maar op dat moment spookte er van alles door mij heen. Genieten, genieten en nog eens genieten is het toverwoord. Mijn grote wens? Dat ik deze prachtige uitstapjes in de toekomst ook met mijn meisjes mag gaan beleven.