Een grote stap

Morgen neem ik een grote stap.

Morgen krijgt mijn oudste buisjes. Voor veel ouders is dit een herkenbare en simpele operatie. Maar voor mij is het iets waar ik erg tegenop zie. Vooral op het moment voordat ik ga slapen. 

Beelden van 2 jaar geleden komen boven drijven. Beelden van ons dochtertje. Met slangen en snoertjes om en in haar. Dat ze beademd wordt. Piepjes en alarmen die af gaan. De ziekenhuis geur. Maar vooral artsen die haar reanimeren en alles doen om haar in leven te houden. Artsen die daar helaas in falen..

Die angst komt boven drijven. Om hem morgen te zien liggen in een ziekenhuis bed. Om weer hetzelfde mee te moeten maken.. 

Ik ga voor hem die stap maken om met hem mee te gaan tot waar het mag. Ik ga boven de angst staan en mij en hem er niet laten door tegen houden. Maar wat zal ik blij zijn als ik hem weer gewoon vast kan houden..