Snap
  • Mama

Een derde kindje; een gevecht tussen gevoel en verstand

Je kent het vast wel; beslissingen willen/moeten nemen, maar gevoel en verstand spreken elkaar continue tegen. Hoe deal je hier mee?

De afgelopen 8 maanden, minstens, denk ik élke dag aan onze wens voor een derde kindje. Élke dag hoor ik mijn hart sneller kloppen bij de gedachte van een nieuwe liefdesbaby en élke dag word mijn verstand aan de vraag herinnert of het wel juist is om weer opnieuw te beginnen. Gek word ik er van. Echt gek! 

Mijn man en ik, 10 jaar samen en inmiddels 3 jaar getrouwd, hebben twee zoons van 5 en 3 jaar. Ze schelen maar 19 maanden met elkaar en dat had ik nooit anders willen doen. Je zit al lekker in het ritme van "de kleintjes" en mijn zoons hebben enorm veel aan elkaar, ze zijn een team! Daar ben ik zo ongelooflijk dankbaar voor. De keus voor een tweede kindje is ook bijna niet eens besproken. Er was een hele grote plek in ons hart voor een tweede en om praktische zaken werd niet eens nagedacht. Maar de beslissing voor een derde lijkt wel oneindig. Tenminste, de beslissing is al gemaakt, maar mijn verstand en gevoel spelen continue spelletjes met elkaar en maken mij daarom aan het twijfelen. Mij, want mijn man is al lang overtuigd.

Elke ochtend als ik wakker word kijk ik naar baby foto's van mijn twee jongens en dan smelt ik. Op zo'n moment denk ik 'Denise, dit wil je toch nog een keer? Dit is zo fantastisch!'. Ik ben 28 jaar en ik vind echt dat ik als vrouw mijn vruchtbaarheid moet benutten. Ik ben bevoorrecht om kinderen te krijgen, ik ben nog jong, maak er gebruik van! Liever nu, dan wanneer ik de 30 gepasseerd ben. Dan zie ik het echt niet meer zitten. Na mijn 30e is het tijd voor zelf ontplooiing en wil ik verder in mijn leven dan gastouder. Er is plaats in huis, liefde, financiële middelen, zeur niet! Maar dan krijg ik later op de dag een conflict met mijn zoon(s) en dan komt het stukje verstand mij plagen; 'Jeetje, dit zijn er twee en het is pittig, Dit gaat met drie niet makkelijker worden.' Shoot me! Dit is een simpel voorbeeld. Ik kan er zo nog tien ophoesten. Er zijn genoeg redenen om het wel of niet te doen.

Zoals ik al zei; er is een beslissing gemaakt. Mijn schoonvader*, die mij heel dierbaar is, leerde mij 'Bij twijfel gewoon doen!' en ik houd mij aan die wijsheid vast. Plus natuurlijk dat mijn man zo positief is. Die beren op de weg kunnen we afschieten, als het aan hem ligt. Het was mijn idee om te stoppen met de pil (ook vanwege de hormonen) en mijn man's idee om Russische roulette te spelen. "We zien wel wat er gebeurd." Dat vind ik zo'n toffe gedachte! Echter, het idee dat ik eventueel zwanger zou kunnen zijn vind ik stiekem toch ook wel heel erg spannend. Maar ik denk ook wel dat dit gezonde spanning is.

Het liefst hoor ik nu van iedereen die dit leest dat ik moet stoppen met peinzen. Je leeft maar één keer, pluk alle vruchten die je plukken kunt! Want ja, als ik iemand hoor zeggen dat ik bij twijfel juist niet moet doen, dan ben ik oprecht teleurgesteld.

Snap jij het nog?!

8 jaar geleden

Een betere bevestiging kun je niet krijgen, haha! Bedankt voor je verhaal. (Sorry voor de late reactie)

8 jaar geleden

Hoi Liset, Ik zit nog even de reacties terug te lezen en zie dat ik toen niet gereageerd hebt. Wat lijkt het me moeilijk als jij zo graag wilt, maar je partner niet. Is nog veel ingewikkelder dan mijn issue. Ik ben zelf van mening dat je in dit verhaal niemand moet 'overhalen'. Beide ouders moeten volledig achter hun ongeboren kindje staan. Ik ben benieuwd hoe het nu met je is.

8 jaar geleden

Haha herkenbaar verhaal, zeker de Russische roulette ;-). Na 3 maanden Russische roulette dus en voltreffer en nummer 3 werd een feit. 3 jongens... Tsja.... Chaos,drukte,veel knuffels, stoeien, ruziën en..geen moment spijt. Ze zijn alledrie speciaal en onmisbaar. Manlief wilde nog wel een vierde ik vind het voorlopig wel genoeg... Maar ja je weet het maar nooit. Ik denk dat als je eenmaal met de Russische roulette bent begonnen je in je hart wel weet wat je wilt en dan kan het ook geen verkeerde keuze zijn. Succes en hopelijk snel nog een druktemakertje erbij!

8 jaar geleden

Onze 3e spruit is net 7 weken :-) Het verschil met zijn broer is 6 jr en zijn zus 4 jr Hier hebben we ook heel lang getwijfeld, maar dat gevoel van een 3e bleef en hebben we de knoop door gehakt en ik zou niet anders gewilt hebben. Nummer 1 en 2 zitten op school en alle tijd voor onze ventje. Ik vind de overgang van 2 naar 3 helemaal niet zwaar. Van 1 naar 2 vond ik meer wennen. En moet eerlijk zeggen dat ik dit makkelijker vind zijn broer en zus zijn al zindelijk, kunnen zich zelf aan/uitkleden, drinken pakken, zich zelf vermaken etc. Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30e klaar wilde zijn met kinderen en ik ben nu 31,5jr en onze 3e is de beste beslissing ooit geweest :-)