Een dag met familie ♡
Vandaag hebben we mama's geboortedag gevierd. En niet alleen die van mijn moeder maar ook die van haar tweelingbroer... en hoe mooi is hun verjaardag ooit geweest, want zij kregen een broertje op hun verjaardag! Dus ze waren met 3 jarig op dezelfde dag. Vandaag vierde we hun verjaardagen. Zoals ieder jaar vieren we dit het laatste weekend van maart. En hoe gek is het, de laatste keer dat we het vierde, was toen ons mam was overleden. Ons mam had toen alles geregeld en hadden besloten om het door te laten gaan. Het laatste feestje vanuit haar naam, ruim een maand na haar overlijden... nu 3 jaar geleden. 3 jaar geleden dat we met de hele familie samen waren.
Als familie hebben we niet super veel contact, alleen functioneel vaak. Met de een wat minder als met de ander en dat is ook prima. Na het overlijden van ons mam heb ik wel eens het gevoel/idee gehad dat het nog minder werd, of dat ons mam de schakel was tussen ons contact. Aangezien ik toch waarde hecht aan familie, baalde ik daar wel van. Dit heb ik ook wel eens uitgesproken maar helaas kwam toen ook weer Corona in beeld. Dus zo werd een half jaar een jaar, een jaar werd 2 jaar en inmiddels zijn we 3 jaar verder dat we elkaar weer zien. Ik heb ze individueel wel eens gezien maar als groep is het inmiddels 3 jaar geleden.
Vandaag was het dan dus zo ver. We kwamen weer samen, weer bijkletsen en vooral jezelf verbazen over de kinderen, hoe groot zij al zijn geworden! Praten over waar we in het leven staan, wat ons bezig houdt op het moment.
Maar waar ik mijn aandacht ook een paar keer aan verloren ben was een vlinder. Een gele vlinder... deze vlinder (citroenvlinder) heeft een uur lang mijn aandacht getrokken. De vlinder verdween namelijk niet uit de tuin en vloog een paar keer op en neer. Het mag dan misschien een beetje bijgelovig zijn maar ik denk dat ons mam toch even op haar feestje is geweest ♡.
Vlinders zijn boodschappers van boven. De vlinder bezit de kracht van een wervelwind. Het diertje staat voor reïncarnatie, transformatie, schoonheid, vreugde en vrijheid. De vlinder vertelt je dat je kunt zijn wie je wilt zijn.
Aaron hebben we begin deze week verteld dat we een feestje hadden van mama's familie. Die hij dus eigenlijk een beetje zou gaan ontmoeten, want hij herinnert ze niet meer. Maar wie is dan mama's familie? De broers van oma Maria, daar gaan we heen. 'Is oma Maria er dan ook?' Nee lieverd, oma Maria leeft niet meer helaas. Oma Maria was ziek en daardoor heeft ze ons moeten verlaten en is ze nu in de hemel. Vanmorgen stond Aaron op en kwam beneden, hij vroeg heel enthousiast: 'Is oma Maria al weer beter? Dan kunnen we samen gaan dansen op haar feestje!'. Daarop hebben we op een andere manier uitgelegd dat Oma Maria overleden is. Oma Maria is dood, Aaron. We zullen haar niet meer zien. Iemand die overleden is of dood is, is niet meer op de wereld en kunnen we niet meer zien... onderweg in de auto vroeg hij waar we naar toe gingen, hij wil altijd de plaatsnaam weten. Toen we zeiden waar we heen gingen zei hij weer enthousiast: 'Daar woont dus oma Maria'. Nee lieverd, oma Maria woont in de hemel. 'We gaan naar oma Maria toe.' Hier hebben we het maar bij gelaten en de uitleg komt vast nog wel eens. Het overlijden van een dierbaren hoort er bij en ik maak het ook met Aaron bespreekbaar. Want sommige dagen laat ik tranen, ook waar hij bij is. Tranen van gemis en ik vertel dan ook dat ik oma Maria mis. Aaron vindt het vervelend als iemand verdrietig is dus hij veegt mijn tranen weg en geeft mij een knuffel om mij te troosten. Hoe ga jij om met het overlijden van een dierbaar persoon? (Hoe) Maak jij dit bespreekbaar met je kind?
jessa
Hier een vriendin verloren die mijn dochter (toen 3) en mij heel heel erg dierbaar was en is. Heel plotseling. Ik had dus geen keuze om het bespreekbaar te maken. Ik probeer de balans te houden, ik benoem het alleen als het ter sprake komt. Foto's staan gewoon in het zicht etc. Maar als ze er verdrietig om is dan praat ik er met haar over, of als ik verdrietig ben erom en ze ziet het zeg ik het ook gewoon. Ik denk dat het heel belangrijk is, als je het weg gaat stoppen en er mag niet over de overledenen gepraat worden dan creër je trauma uiteindelijk. Mooi dat jullie zo over oma kunnen praten, en haar kunnen vieren.