Een dag in het leven van…

Ook al zie je op Instagram vaak mooie plaatjes voorbijkomen, bijvoorbeeld van mijn kinderen of een opgeruimd huis; in het echte leven ziet dat er vaak heel anders uit. In deze blog geef ik je een kijkje in mijn dagelijks leven. 

Het was mijn verjaardag. Vroeger ging ik op deze dag meestal wat leuks doen: een berg beklimmen, mountainbiken, een gezellig feestje. Tegenwoordig ziet het er iets anders uit. 

Het feest begon deze keer al de avond ervoor. Rond een uur of 8, de tijd dat normaal gesproken beide kinderen liggen te slapen, had Valeria (de jongste) nog even mijn bed onder gespuugd. Dus als ik niet in de spuuglucht wilde slapen zat er niks anders op dan mijn bed te verschonen en nog snel te gaan douchen. 

Tussendoor heeft ze me nog een paar keer wakker gemaakt voor een voeding. Dat zijn we al zo gewend dat ik dit meestal nog half slapend kan doen. Om 3 uur ‘s nachts vond ze het echt wel tijd worden voor een feestje. Dus nadat ik haar gevoed had, poepte ze haar luier inclusief rompertje vol zodat ik op kon staan om alles te verschonen. Daarna waren we allebei klaarwakker en heeft ze nog een tijdje in haar bed liggen spelen. Toen ze net weer in slaap begon te vallen, maakte ze haar luier nog een keer vol zodat ik weer moest verschonen en we allebei weer klaarwakker waren. Gelukkig zijn we nog even in slaap gevallen voordat het tijd was om te ontbijten. 

Het ontbijt liep anders dan gepland, want ik zette mijn schaaltje met muesli net iets te dicht bij Valeria. Ik keek even om en toen had ze het al op de grond gegooid. De melk ging tussen de hoekbank, in de kinderstoel en op de meest onmogelijke plekken zitten. Nog even snel ontbijten, de ergste troep opruimen en toen was het tijd om ons klaar te maken want Elina (de oudste) had paardrijles. Tussendoor keek ik nog even snel op de kalender om te kijken of de les om half 10 of 10 uur begon. Tot mijn grote schrik zag ik dat het deze keer om 9 uur was! Het was nu 5 voor 9 en minstens een kwartier rijden. Dus ik heb zo snel mogelijk de kinderen in de auto gezet en ben gaan rijden. Ik kom eigenlijk zelden te laat voor afspraken, dus laten we deze keer maar de borstvoedingsdementie of slapeloze nachten de schuld geven. Gelukkig vond Elina het niet erg dat ze 20 minuten te laat kwam, want een peuterpuberbui kon ik er nu echt even niet bij hebben.

De 40 minuten die de les nog duurden waren zo voorbij, vooral omdat we nog een luier moesten verschonen op de achterbank. Dat is best een uitdaging nu Valeria lekker begint te draaien en heel beweeglijk is. Toen we thuis kwamen waren mijn ouders er gelukkig om te helpen, want ik had ‘s morgens alleen het allerergste opgeruimd en de rest laten staan. De rest van de dag was ik blij dat ik nog een beetje kon ontspannen en ‘s middags hebben we gezellig met familie koffie gedronken bij mijn ouders. Toen ik ‘s avonds thuis kwam met de meiden was het nog even spitsuur want ze hadden allebei honger en waren moe. 

Ik was blij toen Markus uit zijn werk kwam en we samen konden eten en de meiden naar bed brengen. Toen ze allebei sliepen hebben we samen nog een biertje (ik zonder alcohol) gedronken en om 8 uur ‘s avonds zijn we vermoeid op de bank geploft. Ik kon nog even uitrusten tot de volgende nachtvoeding weer begon…