Een dag die totaal anders liep dan verwacht

Donderdag 28 juli:

Het ochtend ritueel: De wekker gaat af, ik bel de ic om de nachtverpleging nog te spreken. Mijn moeder en ik maken ons klaar om richting het ziekenhuis te gaan. We halen beneden een cappuccino en lopen naar de IC. Ik ga eerst even langs Noud en daarna loop ik door naar Wannes.

Daarna terug, even kletsen en Noud klaar maken voor zijn middag slaapje. Dan ga ik samen met mijn moeder lunchen en een rondje lopen.

Dan splitsen wij weer, ik naar Wannes zij naar Noud. Dan kom ik na enige tijd met Wannes om Noud even te zien. Ik breng Wannes terug en ga bij Noud zitten tot ik hem klaar kan maken om te gaan slapen. 

Terug naar het Ronald om te eten, mijn moeder kookt, om na het eten weer terug naar het ziekenhuis te gaan. Even bij Noud kijken en daarna nog even met Wannes kletsen en hem klaar maken voor de nacht.

Als ik dan terug in het Ronald ben snapt mijn stappenteller er helemaal niets meer van en vind ik mijn moeder meestal lekker met haar voeten omhoog op een bankje ergens in het huis.

Vrijdag 29 juli:

De dag begon als geen ander en ik drink samen met mijn moeder koffie bij Noud, dan komt er een arts aangelopen die mij erg vrolijk kijkt. Hij roept bij de deur direct "Nou wat zouden jullie er van vinden om lekker naar de afdeling te gaan? Wij vinden het een goed idee!" 

Mijn moeder en ik weten beide even niets te zeggen en kijken de arts met een open gevallen mond aan.

Hij vervolgt zijn verhaal: "Noud doet het zo goed dat er straks nog een lijn uit mag, de (hij noemt hier een lastig woord) medicatie is afgebouwd en we vinden dat hij het zó goed doet dat we het wel vertrouwen om hem naar de afdeling te sturen." 

Wij gaan natuurlijk akkoord, mijn moeder begint met spullen pakken en ik ren (ja rén) naar Wannes om het nieuws te vertellen. Dubbel goed nieuws eigenlijk want ik ben de rolstoel duwen beu dus ik heb een scootmobiel geregeld en die is bezorgd. Hij kan er wel om lachen en de verpleging is in discussie over wie de scootmobiel naar binnen mag rijden, goede keus!

In de middag is het zo ver en we verhuizen Noud naar M1VA, wanneer we de afdeling op komen herkent hij het en zie ik een kleine glimlach bij hem. Geïnstalleerd op de afdeling en papa er ook bij begint hij zelfs te praten en drinken. We kletsen allemaal even gezellig tot beide mannen moe worden. Wannes rijdt terug naar zijn afdeling en Noud valt al snel in slaap. 

Wat een dag weer, waar we vanmorgen dachten nog meerdere dagen op de IC rond te lopen, zitten we nu gewoon al op de afdeling. Wat doet Noud het goed, hij overtreft wederom ieders verwachting.