Een burn-out

Burn out. Na de huiltijd van Senn kreeg ik een burn out, ik heb dat niet vaak verteld. Het voelde als falen.

Voor mijzelf was het een teken van zwakte: ik kon de rol van moeder niet aan. Tenminste, zo voelde dat. Na veel gesprekken en veel praten was de conclusie wel duidelijk, het was geen zwakte. Het was een logisch gevolg van een zware zwangerschap, afstuderen, huilbaby, alle ballen hoog, verhuizen en nog een leuk mens proberen te zijn. Dat dit niet lukte is geen falen, geen enkel mens zou dit kunnen.

Dat besef duurde even, maar zit nog altijd in mijn hoofd. De burn out was een harde les, pijnlijk, van de één op de andere dag was alle energie uit mij gezogen en was ik niets meer. Het was een harde les om mijn grenzen te leren kennen. En hoe stom het klinkt, ik pluk er wel iedere dag nog de vruchten van. Ik ken mijn grenzen, ik ken mijn kracht en de ballen zijn kwijt. Maar het is prima op die manier.

Het voelt lomp om te zeggen, maar vandaag mag het: ik heb toch een beetje een powervrouw in mij en daar ben ik trots op 💫

Liefs Erin